w tem miejscu do 347 m. n. p. m. Wnętrze tych płaskowzgórzy zajmują obfite pokłady marglu, a na powierzchnię występuje ziemia czarna, tłusta, glinkowata, sprzyjająca nader wegetacyi; od strony wschodniej południowej, przy granicy z Czerniłowem na tak zwanej Kamiennej Górze, znachodzą się też pokłady półwapienia muszlowogo. Długość biegu 30 kil. Wzniesienie zwierciadła wody wskazują następujące liczby 327 m. połączenie poto ków Berezowickiego i Kobylskiego; 313 m. ujście do stawu w Stechnikowcach; 282 m. ujście do Gniezny. Br. G. Hnizdyczów, wieś, pow. żydaczowski nad rzeką Stryj o 60 kil na południe od Żydaczowa; przestrzeń posiadłości większej 2264, w tem 769 pastw, i 998 m. lasu, włośc. 1506 m. , ludności 1198, w tem 38 rzym. kat. , należących do parafii w Kochawinie, oddalonej o 3 Kil. , gr. kat. 1099 mających parafię w miejscu, należącą do dekanatu rozdolskiego dyecezyi lwowskiej, reszta izraelitów. Szkoła etatowa o 1 nauczycielu należąca do rady szkolnej okr. w Stryju, kasa pożyczkowa z funduszem 142 zł. aw. Sąd pow. Mikołajów, urząd pocztowy i telegraficzny Żydaczów. Właściciel większej posiadłości Agenora hr. Gołuchowskiego spadkobiercy. Hniździałówka, wieś w pow. zwinogródzkim, par, Łysianka. Hnizna, rzeka, ob. Gniezna. Hnojna, po węg. Hanojna, wieś w hr. użhorodzkiem Węg. . pałac z parkiem, młyn wodny i tartak, bujna ziemia, lasy, 193 mk. W pobliżu w górach są piece do topienia krusz. i ców i znaczne kuźnice żelaza. Hnojanka, ob. Bałabanówka, Hnojeniec, także Gnojeniec, Hnojeńce i Hnojowiec, znaczniejszy potok, nastaje w obr. gm. Leśniowic w pow grodeckim, w południowowschodniej stronie, na zach. brzegu lasu Zapu stu i na moczarowatej łączce; płynie pomiędzy wzgórzami na płn. zachód, przerzyna wieś Le śniowice; przechodzi w obr. pow. jaworow skiego, mija gm. Berdechów, Podłuby wielkie, Bruchnal, gdzie z pr. brz. przyjmuje Ponikłę; a zabrawszy z tegoż brzegu p. Ruski, przecho dzi w obr. gminy Olszanicy. Tutaj we wsi zwraca się na zachód i w obr. tej gm. wpada wśród obszernych mokradeł, na których się szeroko rozlewa do Szkła z pr. brz. , tuż przed ujściem Szkła do stawu jaworowskiego. Daw niej H. przepływała stawy w Berdechowie i Bruchnalu; dziś te stawy opuszczone tworzą tylko obszerne bagniska i mokradła. Cała do lina tego potoku jest bagienną. Wzniesienie wód jego wskazują następujące liczby 261 m. pod Zapustem; 257 m. pod Bruchnalem; 242 m. ujście Ruskiego p. ; 236 m. ujście. Długość biegu 17 kil. Br. G. Hnojenki, wioska, pow. kaniowski, na dbezimienną rzeczką, wpadającą do Rosi, o 10 w. od m. Korsunia, a o 3 w. od wsi Sotników; w Korsuniu teź i stacya fastowskiej żel. drogi; mieszk. 471 wyzn. prawosł. , należą do parafii i gminy Sotników, zarżą d zaś policyjny w m. Korsuniu; wioska należała niegdyś do starostwa korsuńskiego, obecni e do ks. Łopuchina. Hnojnik, ob. Gnojnik na Szląsku austr. Hnojowiec, ob. Hnojeniec. Hnołec, potok górski, także Uhorskim zwany, wytryska w obr. gm. Hryniowy, w pow. kossowskim, w Beskidzie lesistym, z działu Skupową zwanego, na zach. stoku góry Skupowy 1583 m. , na, terytoryum Czarnohory; przerzyna las Skupową i las Uhorski, płynąc na płn. zach. , a zabrawszy z pr. brz. kilka doplywów górskich z Skupowy, wpada do Czeremoszu Czarnego z pr. brz. Długość biegu 5 kil. Źródła 1300 m. , ujście 810 m. Br. G. Hnusztja, po węg. Nyustya, wś w hr. gomorskiem Węg. , kościół paraf. kat. i ewang. St. węg. kolei północnej, uprawa roli, chów bydła, kopalnie złota, kuźnice żelaza, piece do topienia kruszców, 1131 mk. Hnyła albo Gniła, wieś w pow. turczańskim, zamieszkała przez górski ród Bojków, o 27 kil. na płd. zachód od Turki a 17 kil. na płd. zachód od st. poczt, w Boryniu. Wieś le ży na granicy węgierskiej, w okolicy górskiej, w dolinie nastającego tutaj potoku Hnyła, wzniesionej 769m. npm. Na płn. od wsi wzno si się na granicy węgierskiej Kruhła do 983 m. , na wschód od niej góra Błyśce do 1047 m. , na płd. od niej opada Feckowy Werch do 974 m. Na płd. od wsi wznosi się Harasymerat ob. , na zachód okalają osadę graniczne góry Kinczyk Hnylski 1115 m, , Drohobicki kamen 1187 m. i Starostyna 1229 m. . Po tok Hnyła płynie w obrębie wsi najprzód od płn. zach. ku płd. wsch. , potem przybiera kie runek wschodni a nakoniec płn. wsch. i opu szcza wieś wchodząc do Butli. Wedle obliczeń z r. 1869 było w gminie domów 112, mieszk. 709 340 męż. , 369 kob. ; wedle szematyzmu z r. 1881 jest mieszkańców obrz. gr. kat, 785, żydów 40. Własność większa obejmuje roli ornej 145, łąk i ogr. 161, past. 60, lasu 744 m. ; włas. mniej, roli ornej 1315, łąk i ogr. 354, past. 1112, lasu 299 m. Właśc. większej po siadłości jest Tow. dla płodów leśn. w Wied niu. Par. gr. kat. w miejscu, należy do deka natu wysoczańskiego. Par. rzym, kat. w Turce. We wsi jest cerkiew pod wezw. św. Mi chała archanioła. Hnyła należała dawniej do dóbr stołowych w krainie lubochorskiej, eko nomii Samborskiej a Ziemi Przemyskiej. Wój tostwo należało w r. 1768 do Jana Komarnickiego. Rząd austryacki przyłączył wieś do dóbr Boryni, Lu. Dz. Hnizdyczów Hnizdyczów Hniździałówka Hnizna Hnojna Hnojanka Hnojeniec Hnojenki Hnojnik Hnojowiec Hnołec Hnusztja Hnyła