tutejszy barwy czerwonobrunatnej daje się dobrz szlifować i przyjmuje piękną politurę żywego czerwonawego koloru. Znachodzi się tu także kwarzec zwykły, a w górze Tokarni kwarzeo przedni do fabrykacyi kamieni młyńskich. Wschodni bok Tokarni pokrywają piękne budowlane granity w wielkich bryłach, także w litej skale. Nieopodal mieszkalnego domu w K. ku Czerwonej skale napotykamy bryły marmuru szarego, oraz czerwonego z białemi igłami. Czyt. Niedziałkowski, Zimowa wycieczka do Kardolina w Tatrach, w Pam. Tow. Tatrz. R. IV, str. 125 138. Kation, Kardońska st. poczt. , w pow. i gub. witebskiej, w obrębie stacyj Suraż i Witebsk. Kardupis, ob. Węgierynka. Kardynalskie Nowosiółki, ob. Nowosiółki Kardynalskie, Kardynał, staw w os. Grobla, pow. piotrkowski, gm. Kluki. Karejsze, zaśc, pow. wileński, 5 okr. adm. , o 30 w. od Wilna, 1 dom 10 mk. katol. 1866. Karembek niem. , folw. dóbr Wilzen w Kurlandyi, pow. dobleński, par. Graenzhof. Karen niem. i Kaiwen, dobra w Kurlandyi, pow. i par. Tukum. Karewicze, wieś w gm. Szejbakpol, pow. lidzki, 4 okr. adm. , od Lidy w. 43, od Wasiliszek 7 w. ; dm. 12, mk. 128 katol, 4 starozakonnych 1866. Karf al. Karb, kol. do wsi Miechowice, pow. bytomski, ma st. dr. żel. między Bytomiem a Tarnowicami, o 3 kil. od Bytomia. Karf, por. Szynkówko. Karfunkelturm niem. , ob. Jastrzębia turnia. Kargadden niem. , dobra w Kurlandyi, pow. i par. Talzen. Kargaszyno al. Korgoszyno, st. p. , gubernia tambowską, pow. jełatomski, w punkcie gdzie się rozchodzi trakt z Szacka do Jełatmy i do Kadoma. Karge niem. , ob. Kargowa, Kargenau niem. , ob. Wierzbiński młyn. Kargola, dawne miano Krągoli ob. . Kargopol, m. pow. gub. ołoneckiej. Kargolec, ob. Kargulec. Kargosz, źródłosłów nazwy Kargoszyn, ob. Karkosz. Kargoszyn, wś nad rz. Łydynią, pow. ciechanowski, gm. Nużewo, par. Ciechanów, odl. o 3 w. od Ciechanowa, ma młyn wodny, 25 dm. , 204 mk. , 794 mr. gruntu, 4 mr. nieuż. R. 1866 folw. K. , 900 mr. rozl. , nabyło 22 osadników. Por. Czerwińsk T. I, 837. Kargoszynek, wś, pow. ciechanowski, gm. Nużewo, par. Ciechanów, odl. o 3 w. od Cie chanowa, ma 5 dm. , 27 mk. , 135 mr. gruntu, 4 mr. nieuż. i Kargów albo Kargowa, wś, pow. stopnicki, I gm. Tuczępy, par. Kargów. Leży na lewo od drogi ze Stobnicy do Szydłowca. Posiada kościół par. murowany pod wezwaniem ś. Władysława, założony przez Władysława II Dług. II, 447; K. bowiem był wsią królewską. W 1827 r. liczono tu 30 dm. i 207 mk. Par. K. dek. stobnickiego ma 1611 dusz. Kargów, wś, par. Radłów, był według Długosza Lib. benef II, 137 i III, 197 własnością klasztoru tynieckiego, Kargowa 1. , niem. Karge lub Unruhstadt, blisko Obrzycy, miasto, pow. babimoski, w okolicy piaszczystej, sapowatej, nad gościńcem, prowadzącym z Poznania przez Grodzisk i Wolsztyn do Cylichowy Züllichau; 228 dm. , 1959 mk. ; 1537 ew. , 289 kat. , 133 żydów. Kościół protestancki paraf. dyecezyi kargowskiej. Synagoga, szkoła elementarna kilkoklasowa, 83 analf. Głównem zatrudnieniem mieszkańców jest uprawa roli, wina i chmielu; młynarstwo; 38 jest wiatraków; handel trzodą chlewną na wielki rozmiar. W okolicy trzy są gorzelnie. Miejska kasa oszczędności z dwoma tysiącami przeszło książeczek; towarzystwo rolnicze niemieckie. Urząd celny. Urząd pocztowy trzeciej klasy, telegraf. Poczta osobowa do Cylichowy i do Wolsztyna; od st. kolei żel. Babimost Bomst o 6 kil. W r. 1811 miasto miało 284 dm. , 1805 mk. ; w r, 1837 było 1954 mk. W pierwszej połowie XVII wieku Krzysztof hr. Unruh założył miasto obok już istniejącej wsi Kargowy dla zbiegłych z ojczyzny protestantów; w r. 1653 nadał nowej osadzie przywileje i prawo założenia cechów. W r. 1661 król Jan Kazimierz dał prawo miejskie w nagrodę za zasługi położone przez Unruha dla kraju w wojnach z tatarami, kozakami, rusinami i szwedami. W r. 1729 rozpoczęła się budowa ratusza. W r. 1735 po śmierci Augusta II w Czasie rozruchów wszczętych z powodu sukcesyi na tron wojewoda lubelski, złupił i spalił K. Dykc. Echarda nazywa K. włością ewikcyonalną komisyi edukacyjnej. W r. 1793 po zaciętej walce wojsko pruskie zajęło miasto. Za czasów Prus południowych i księstwa warszawskiego K. była siedzibą władz powiatowych, głównego urzędu celnego i garnizonu, w skutek czego miasto wzrosło znacznie w zamożność. Wówczas kwitnęło w niem Sukiennictwo. Po przeniesieniu w r. 1816 sądu pokoju, a w r. 1818 urzędu powiatowego przemysł podupadł i K. w ogóle znacznie się cofnęła. W 1837 r. pożar pochłonął 20 domów, a wr. 1841 przeszło 100. W 1837 dom. K. wraz z miastem przeszło drogą koniecznej sprzedaży na rzecz rządu; rodzina Unruhów utraciła w ten sposób posiadłość, którą blisko 200 lat dzierżyła Miasto na granicy Brandenburgii i Szląska położone było dawniej miejscem przejazdu królów polskich Augusta II i Kardon Kardupis Kardynał Karejsze Karembek Karewicze Karf Kargadden Kargaszyno Kargenau Kargola Kargopol Kargolec Kargosz Kargoszyn Kargoszynek Kargów Kargowa