już z tak zwanych pilipowców, sekciarzy rossyjskich, którzy z powodu prześladowań reli gijnych uciekli z swego kraju i w wielu miej scowościach Rzpltej Polskiej byli się osiedlili. Tu zaś, oprócz w dwóch Karaszynach i Paso wej, osiedli byli oni i w tak zwanej Krasnej Słobodzie. Ale w 1739 r. gdy wojska rossyjskie powracały z Chocimia, przechodząc przez Karaszyn, ludzi z tejże wsi porozpędzały, a pilipowców z sobą do Moskwy zabrały archiwum Charlęskich w Paszkówce. Jakoż od tego czasu do dóbr opustoszonych i zanied banych Cetnerowie mocno się zniechęcili. Sami mieszkając w Tartakowie, w Bełzkiem, ni mogli doglądać z bliska ani gospodarstwa, ani intrat wyciągać. Przeto Ignacy z Czertwic Cetner, starosta korytnicki, oboźny w. k. , d, 31 stycznia 1787 r. cały klucz karaszyński przedał Józefowi Duninowi Goławińskiemu, rotmi strzowi kawaleryi narodowej, sędziemu sejmo wemu. Klucz karaszyński składał się wtedy z dwóch Karaszynów, Pasowej, Jurówki i Koptijówki. Tegoż roku urząd grodzki żyt intromittował go w te dobra. Donacya zaś była oblatowaną w tymże roku w grodzi lwow skim. Wszakże i Goławiński był tylko chwi lowym dziedzicem K. , bo w 1787 r. d. 11 maja stanął, w Rożowie spisany a przed aktami grodzkiemi kijow. roborowany i oblatowany, o wsi Karaszyn stary i nowy, Jurówkę, Koptijówkę, Fasowę i Krasną słobodę, między Gołowińskim z jednej a Antonim Chorłęskim puł kownikiem z drugiej strony, oznaczający rzekę Zdwiż za granicę od dóbr sstwa rożowskiego, zawarty wieczystej przedaży kontrakt. Charlęski, dziedzic Byszowa, kupił też Karaszyn jedynie dla tego, że majętność ta przecięta by ła gęstemi lasami, w których był dostatek gru bego zwierza. W istocie lasy te w owe czasy były jeszcze znaczne, a brały wagę ku Polesiowi głębszemu, skąd gruby zwierz nadchodził. Dziś po części puszcze te znikły i tylko gdzie niegdzie napotykać się dają samotne po polach sosny, jakby pomniki dawnego panowania tu lasów. Za Charlęskiego też, jako renomowane go myśliwca a przytem wielkiego pana, wykrzyki myśliwskiej rzeszy, nawoływania psów, grani ogarów nieustannie pokój tutejszych puszcz zakłócały. Charlęski zjeżdżał tu z By szowa dla łowów i śród myśliwskiej ochoty nieraz całe miesiące przepędzał, częstokroć noclegując w puszczy pod namiotami. W r. 1791 dziedzicami Karaszyna byli Aleksander, podstoli nowogrodzki i Leon szambelan Charlęscy. W 1808 r. kupił od Leona Charlęskiego dwa Karaszyny, Jarów, Koptijówkę, Libory Sobań ski. Po nim spadła ta majętność na jego sy nów Konstantego, Stanisława i Konrada So bańskich. Edward Rulikowscy. Karaszyn, przysiołek, pow. kaniowski, o 4 w. poniżej miasteczka Korsunia, po prawej stronie Rosi, ma mk. prawosł. 480, należy do Korsunia ob. . Karaszyn, las w pow. dobromilskim, zajmuje płn. zach. część wsi Łopuszanki i płn. wsch. część wsi Liskowate. Na płn. łączy się on ze Swinińskim lasem. Na płd. jego krańcu wznosi się Krzemień do 615 m. Wody ze wsch. połowy zabiera potok płynący na płd. wschód do Strwiąża, ze wsch. połowy płynie pot. Karaszyn w tym samym kierunku i także do Strwiąża. Lu. Dz. Karaszyńce, wś, pow. husiatyński, par. rz. kat. Chorostków, par. gr. kat. Perewiłów, o 4 kii. od Chorostkowa, ma 577 mk Karaszynów ob. Karaczynów. Karauschke niem. , ob. Karoschke, . Karb. Według Knie os. pod Miechowicami, pow. bytomski. Triest jej nie wymienia. Zapewne Kar ob. . Karbanowszczyzna, dwa małe bliskie zaścianki w powiecie borysowskim, w okręgu policyjnym II łohojskim, o dwie mile na połu dniezachód od miasteczka Chotajewicz, poło żone w miejscowości lesistogórzystej; każdy ma osad dwie. Al. Jel Karben niem. , ob. Karby, powiat braniewski. Karbice, niem. Karbitz wś, pow. mielicki, par. Korzeńsko, do klucza strabórskiego należała. Karbischau niem. , ob. Skarbiszów. Karbitz niem. , ob. Karbice. Karbolowa, las w płnzach. stronie Ciszowa w pow. doliniańskim, na granicy wsi Bubniszcze a na płn. wschód, stoku góry Gadzunowej. Kierunek lasu od płn. zach. ku płd. wsch. po nad lewym brzegiem potoku Beniów aż do doliny Sukiela. W płd. części tego lasu wznosi się góra Mew do 598 m. , na płn. od niej opada obszar do 495 m. i niżej. Lu. Dz. Karbów, pow. brodnicki, ob. Karbowo. Karbów, potok, powstaje w Bodyaczowie, wsi w pow. włodzimirskim, w stawku, i płynie na zachód aż do Matowa wykopanym rowem; po za Matowem tworzy granicę między wsią galicyjską Leszczatowem a wsią wołyńską Laszkami, pod nazwą Załyżny, na przestrzeni 4 kil. Wszedłszy na obszar Galicyi przyjmuje nazwę Draganki, płynie w zachodnim kierunku granicą gmin Robiatyna i Kopytowa w pow. sokalskim. Tuż za Bobiatynem nosi imię Karbowa. Na granicy Korbkowa, Kopytowa i Switarzowa, pod Rulikówką, na obszernych błotach przyjmuje z lewego brzegu potok Szeroką czyli Spasówkę, i zwraca się na północ, rozlewając się szeroko. Przepłynąwszy osadę Switarzów biegiem krętym, przechodzi w obręb gm. Ilkowieo, rozdzielając się równocześnie na dwa ramiona. Ramię połu Słownik geograficzny Zeszyt 35, Tom III Karaszyn Karaszyn Karaszyńce Karaszynów Karauschke Karb Karbanowszczyzna Karby Karbice Karbischau Karbitz Karbolowa Karbów