brzegu Domażyru przys. Podrzęsna. W tej części obszaru wznosi się. punki jeden io 314 m. , w części północnozachodniej do 328 m. Przez północnowschodnią część obszaru prze chodzi gościniec lwowskojanowski. Własność większa hr. Głuchowskich ma roli or nej 28, łąk i ogrodów 109, pastw. 10, lasu 5 mr. ; własn, mniej, roli ornej 988, łąk i ogr. 314, pastw. 108, lasu 2 mr. Według spisu z r. 1880 było w Karaczynowie, Sołukach i Podrzęsnej 644 mk. w gminie, 41 na obsz, dwor. a w Schoentalu 170 mk. Mieszkańcy Schoenthalu są protestantami, zresztą ludność przeważnie obrz. gr. kat. Par. rzym. kat. w Janowie, gr. kat. we Wrocowie. We wsi są kamieniołomy, młyn amerykański, kasa po życzk, gm. z kapit. 733 zł. Wieś należała da wniej do dzierżawy Janów, z prow. 2463 złp. 12 gr. , z czego kwarta 617 złp. 3 gr. Król Michał Korybut określił powinności podda nych ze wsi K. , ujął im danin i oznaczył gra nice w roku 1671. Ob. Rozmaitości 1858 Nr. 37 i 38. Lu. Dz. Karaczynów al. Hałakowszczyzna, folwark w Kozicach w pow. lwowskim. Karaczynowce, ob. Kraczynowce, Karaici, Karaimi, rolnicza sekta żydowska, osiedlona między innemi w Haliczu. Podług tradycyj, utrzymujących się pomiędzy karaitami, miał przodków ich sprowadzić Witołd w XV w. z Krymu i osiedlić częścią w Trokach, częścią w Łucku i w Haliczu. Język tatarski, którym do dzisiaj mówią, potwierdza prawdziwość podania o pochodzeniu ich z Krymu. Nazwa pochodzi z hebr. karaim piśmiennicy, którzy się trzymają pisma śgo, niby czytania per excellentiam Muchliński, Źródłosłownik. Od tegoż wyrazu pochodzi i koran Devic, Diet. des mots d origine Orientale. Według art. J. Karłowicza, Pam, fizyogr. t. II, 1883. O Karaitach pisał T. Czacki. Zresztą ob. Żydy Karaity p. Płoszczańskiego, Literaturnyj Sbornik, 1870, str. 105 do 116; O Karaitach w Hałyczi w hałyckoistoryczeskim Sborniku, tom II, str. 176 i tom III str. 38; i artykuł w, Przyjacielu domowym 1872, str. 29. Karaimówka 1. wieś, pow. starokonstantynowski, par. Stary Konstantynów. R. 1867 miała 27 dm. 2. K. , ob. Dybińce. Karajec, Krajeo, rzeczka w pow. mohylowskim, gub. podoi. , bierze początek w tymże po wiecie, powyżej miasta Snitkowa, płynie z północy ku południowi, nieco ku zachodowi, obok m. Snitkowa, Tatarzysk, Perekorzyniec, Pohoryły, Równej, Niszowiec, Chońkowiec i Lipczan, gdzie zmienia kierunek więcej ku wschodowi i pod wsią Kozłową wpada do Dniestru. Płynie w dość głębokim jarze i obraca wiele młynów. Dr. M. Karajewicze, mała wioska nad rz. Horyniem, pow. rówieński, gm. Gródek, par. Ró wne, ma cerkiew murowaną, wielkie stawy i młyny amerykańskie. Majętność Urbana Bogusza. X M. O. Karakó, madjarska nazwa Krakowa. Karakosy, ob. Karkasy. Karakulicze, wś, pow. święciański, 4 okr adm, , o 57 w. od Swięcian, 14 dm. , 116 mk. , z tego 72 prawosł. , 44 kat. 1866. Karakury, wś, pow. rossieński, par. girtakolska. Karalene, seminaryum nauczycielskie we wsi Kummetschen, o 12 kil. od Wystrucia, do którego prowadzi droga bita i chodzi omnibus. Miejscowość położona na lewym brzegu rzeki Pisi, mieszkańców 153 luteranów. W seminaryum 90 uczniów i 7 nauczycieli. Agentura pocztowa. Nazwa tego seminaryum jest litewska, Karalene znaczy Królowa; sem. tak nazwano na cześć królowej pruskiej Ludwiki. Karaliszki, wś pow wiłkomierskiego z cerkwią staroobriadców. Karallkehmen niem. , wś, pow. ragnecki, st. p. Rautenberg. Karamanda, potok, wypływa ze stawków w Żerebkach szlacheckich, w pow. skałackim; płynie na wschód granicą Żerebków szlacheckich i królewskich, następnie na płn. zachód granicą Żerebków królewskich i Hałuszczyniec a na granicy gmin Borków wielkich, Chodaczkowa i Romanówki, łączy się z Baworowską ruską ob. czyli Kaczawą, tworząc potok Terebnę. Długość biegn 8 kil. Dolinkę tego potoku zowią także Karamandą. Br. G. Karań, wś, pow. żytomierski, par, Lubar. leży nad rzeczką Karańką, dopływem Słuczy, własność Baranowskich. R. 1867 miała 13 domów. X M. O. Karanciszki, zaśc. nad jez. Bołtupie, pow. święciański, 2 okr. adm. , o 71 w. od Swięcian, 3 domy, 29 mk. kat. 1866. Karanckie góry, część Karpat węgierskich, na północ od gór nowogródzkich, po lewej stronie Ipoli. Liczne stroki bazaltowe, trachitowe i porfirowe. Najwyższy a odosobniony szczyt siodłowinowy Karancs Karancz lub Magossą ma 857 metr. wys. Karandówka, wś, pow. owrucki, nad małym ruczajem, który tu wpada do większego; 15 kil. od mka Iskorości odległa; składową część ziemi stanowi czerwony granit i gnejs. Karandyńce, wś włośc. i cerkiewna, pow. kaniowski, odrabiała pańszczyznę do folw. Władysławka. Karanie, przysiołek Nieznanowa w pow. Kamionka Strumiłowa, na płn. od wsi, i folw. na płd. wschód od przysiołka. Lu, Dz. Karańska Maziarnia al. Maziarnia Karańaką, grupa domów w Nieznanowie, pow. Ka mionka Strumiłowa. Lu. Dz. Karaczynów Karaczynów Karaczynowce Karaici Karaimówka Karajec Karajewicze Karakó Karakosy Karakulicze Karakury Karalene Karaliszki Karamanda Karań Karanciszki Karanckie góry Karandówka Karandyńce Karanie Karańska Maziarnia