mk płci obojga, 9 cerkwi, 4 zakłady fabryczne i st. dr, żel. witebskoorłowskiej. Jednem z głównych zatrudnień mieszkańców jest wyrabianie powrozów i lin. Karaczewski powiat zajmuje powierzchni 514 mil kw. ; z tych ziemi uprawnej 118, 550 dzies. , łąk około 17, 000, lasów 142, 000 i piasków 12, 000 dzies. Liczba mieszkańców wynosi około 90, 000 głów płci obojga. Miejscowość powiatu jest równa; grunt przeważnie gliniasty i piaszczysty, szczególnie tu. stronie Briańska, lecz w wielu miejscach znajduje się też czarna ziemia. Między Briańskiem a Karaczewem leżą głębokie, ciągłe piaski. Rolnictwo stanowi najważniejszą gałąź przemysłu mieszkańców; trudnią się oni prócz tego wyrabianiem przedmiotów różnych z żelaza, które sprzedają w miejscach okolicznych, a także w Orle i Kałudze. Karaczewszczyzna, wieś rząd. nad rzeką Zdrą, pow. oszmiański, 2 okr. adm. , 39 w. od Oszmiany, 4 domy, 26 mk. prawosł. 1866. Karaczewszczyzna, wieś w północnej stro nie powiatu słuckiego, w gminie hreskiej, przy drodze wiodącej z Hreska do Bady; ma cer kiew, . osad około 40, grunta lekkie, miejscowość poleska. AL Jel. Karaczkowce, wieś rządowa nad rz. Smotryczem, pow. kamieniecki, gm. Cykowa, ma 300 mk. , w tej liczbie 98 jednodworców, 732 dzies. ziemi włośc. K. należały do starostwa kamienieckiego. W czasie lustracyi kaszt. Humieckiego w r. 1616 trzymał je Aleksander Kalinowski starosta kamień. ; prowentu dawały 44 zł. , kwarty 8 zł. Za Sasów tworzyły z Cykową osobne starostwo, dające dochodu 7426 złp. W r. 1808 nadane na 12 lat urzędnikowi Aneńskiemu bez opłaty kwarty. Wś ta była niegdyś otoczona wałami i ma ślady dawnego zamku. Według miejscowych podań mają tu być podziemne lochy, ciągnące się do Nihina. Jest tu cerkiew św. Trójcy, licząca 584 parafian i 37 dzies. ziemi. Podług lustracyi z r. 1765 składało się stwo z mka Karaczkowce nad Smotryczem i ze wsi Cekowy z przyległościami. W roku 1771 było w posiadaniu Piotra Małachowskiego, starosty oświecimskiego, który z niego opłacał kwarty złp. 1, 500 gr. 2. W r. 1789 dzierżył toż starostwo Antoni Lipiński, wojski latyczowski, komornik graniczny podolski. Karaczowa, dawna nazwa Szarogrodu, czasowo na Karczmarzów zmieniona. Karaczówka, st. dr. żel. charkowskoazow skiej w gub. charkowskiej. Karaczowo, uroczysko leśne i łąkowe w powiecie ihumeńskim, nad jeziorem Mucha czyli Sierhiejewickiem; ma obszaru włók 8. Należy do dominium Zamość, dziedzictwa Jelskich Srodkiem przepływa niewielka rzeka Terebelka, w kierunku jeziora. Na zejściu zimy ryby często tłoczą się całą masą z Jeziora w rzekę, na tak zwaną, ,, przyduchę, i wtedy tysiącami pudów je łowią. Atoli w obecnym czasie dziedzic stosunkowo bardzo niewielką miewa z tego korzyść; na hasło bowiem przyduchy zbierają się tłumy włościan z okolic na kilka mil w promieniu, przebojem łowią ryby i wywożą wozami. Ponieważ zwykle tłoczenie się ryb nastaje w nocy a tłumy są niezliczone, nie było więc dotychczas środka zapobieżenia grabieży. Fakt ten dobrze cha rakteryzuje miejscowe ekonomicznospołeczne stosunki i siłę prawa własności. AL Jel Karaczunka, błotnista rzeczka na płd. od mka Smołwy, wpada do jez. Arklinia. Karaczunka, . ob. Gałki Karaczuny, zaśc. szlach. , pow. wileński, 6 okr. adm. , o 16 w. od Wilna, 1 dom, 7 mk. kat. 1866. Karaczuny, wieś, pow. miński, nad rzeką Dziahilną, w gminie koidanowskiej, o milę w stronie zachodniej od miasteczka Kojdanowa, w miejscowości dogodnej i pięknej. Al Jel. Karaczyjowce, wś, pow. uszycki, nad rz. Kalusem, gm. Pilipkowce, par. Wońkowce, ma 704 mk. , w tem 20 jednodworców, 620 dz. ziemi włośc, 1525 dzies. dworskiej. Grunta równe, gleba czarna, kamień wapienny. Była tu kaplica rz. kat. Cerkiew św. Michała ma 920 parafian i 36 dzies. ziemi. Własność dawniej Darowskich, dziś spadkobierców Bogusza. Do K. należy Karaczyjowiecki Majdan. Karaczyńce 1. dębskie, wieś, pow. latyczowski, par. Derażnia. Należały do Antoniego Monkiewicza, b. sędziego gran. powiatu uszyckiego. 2. K. pilipowskie, wś, pow. latyczowski, własność St. Sagatowskiego, 496 dzies. ziemi. Karaczynów al. Karaszynów, Karaczenów, po rusku Karaczyniw z Schoenthalem, Sołukami i Podrzęsną, wieś w pow. gródeckim, 18 kil. na płn. wschód od Gródka, 10 kil. na płd. wschód od sądu pow. w Janowie a 6 kil. na płn. wschód od stacyi poczt, i kol. w Mszanie. Na płn. leży Domażyr, na zachód i płd. Wroców, na wschód Rzęsna ruska, na płd. wschód Kozice obie ostatnie w pow. lwowskim. Przez wieś płynie pot. Domażyr. Wchodzi on tu ze wsi tej nazwy, płynie zrazu na płd. wschód, dzieli się na dwa ramiona, tworzy staw zasilony Zimną Wodą, płynącą od płd. wsch. z Rzęsny ruskiej, a wypłynąwszy ze stawu, skręca na płd. zachód i wchodzi do Wrocowa. W dolinie Domażyru, w płd. zach. stronie obszaru leżą zabudowania wiejskie na prawym brzegu potoku; na wschód od nich, na lewym brzegu potoku, leży przysiołek Sohoenthal, niemiecka kolonia; na wschód od niego, na płn. od stawu, przysiołek Sołuki 289 m. a jeszcze dalej na wschód zajmuje resztę wsch. obszaru aa lew.

Karaczewszczyzna

Karaczewszczyzna

Karaczkowce

Karaczowa

Karaczówka

Karaczowo

Karaczunka

Karaczuny

Karaczyjowce

Karaczyńce

Karaczynów