Kaniów, niem. Hirschfelde, kol. pow. opol ski, par. Stare Sialkowice, o 3 mile od Opola, założona 1773 r. śród lasów królewskich, ma 38 osad, 690 mr. roli piaszczystej, leśnictwo królewskie i szkołę ludową. F. S. Kaniów, niem. Kaana, Kahna, ob. Kanjow Kaniowa 1. , góra ze szczytem 459 m. wys. w pow. kałuskim, w płd. stronie Kamienia, na granicy Łdzian i Petranki. Wody z jej płd. wsch. stoku płyną do Bereźnicy, z płn. zach. do Łomnicy potok Rykszyn i inne. 2. K. , wzgórze, 409 m. wys. , w pow. złoczowskim, w I Pinkowie, na płd. wsch. od przysiołka Kaniowa. 3. K. , poszczególne domy Płuhowa, w pow. złoczowskim, we wsch. stronie obszaru wiejskiego. Lu. Dz. Kaniowce, wieś wspomniana w przywileju Władysława Jagiełły, danym Waszkowi Herbutowiczowi w r, 1416, dziś nazwana Domeszkowce ob. , z parafią obrządku łacińskiego w Bołszowcach, obrządku greckiego w Niemszynie. Kaniówek, ob. Kaniów. Kaniowice niem. Kaniowitz, wieś, powiat frydecki na Szlązku austr. , par. kat. Bruzowice, rozl. mr. 450, ludn. 221, szkoła ludowa. Kaniowka, os. , pow. sochaczewski, gm. i par. Młodzieszyn. Kaniówka wś, pow. proskurowski, nad rz. Zbruczem, gm. Sarnów, par. katol. Tarnoruda, o kilka wiorst od Wołoczysk. Ma 698 mieszk. , 98 dm. , 473 dzies, ziemi włośc. Należała do klucza tarnorudzkiego Malczewskich; dziś 119 dzies. Grodzickich, 119 Jaworskiego, 19 Stefanowskiego. Dr. M. Kaniówka, rz. Przez cały Kaniów płynie do Dniepru bujny a kręty ruczaj K. , z obfitego źródła, ledwie ćwierć mili za miastem, wytryskujący. Rzeczka ta od niepamiętnych czasów uformowała tu jar a spadek jej jest tak znacz ny, że od źródła do ujścia obraca 12 młynków jednokołowych. Potrzebie zupełnie wystarcza. Miejsce u źródła K. zowie się Spas. Jest też tu góra Bożyca i Czartynka i i. Także i uro czyska Bołwany. E. R. Kaniowola, wieś, pow. włodawski, na płd, od jez. Bikcze i Piaseczno. KanitzChristina niem. , ob. Konjecy łuź. . U Zarańskiego Kanaza. Kanitzken niem. , wieś, pow, kwidzyński, ob. Kanicki Kaniucza, góra, lasem porosła, w obrębie gminy Trościaniec mały w pow. złoczowskim. Składa się ona z kilku zaokrąglonych wierzchoł ków, przesmykiem łączy się z górą Staje, a od innych wzgórz jest oddzielona dolinkami. Żyje ona w podaniach ludowych. Znachodzono tu dawniej piłki krzemienne i krzemienie kształtu podlugowatego. Lu. Dz. Kaniuki, mylnie Kaninki, wś, pow. włodawaki, gm. Opole, par. Hołowno. W 1827 r. liczono tu 17 dm. , 79 mk. ; najnowszy spis miejscowości gub. siedlec. Pam. Kniżka 1878 r. nie zamieszcza tej wsi. Kanius, Kaniuś, lesista grupa górska w obrębie gminy Perehińsko w pow. doliniańskim. W samym środku tej grupy wznosi się nagi szczyt, Kanins mały, dc 1624 m. i opada na płn. wschód do 1009 m. i niżej ku dolinie Łomnicy i Mołody 717 m. . Na płd. zach, opada wyniosłość do 1370 m. , lecz niebawem wznosi się znowu nagi szczyt skalisty, Kanins wełyki wielki do 1647 m. , poczem pasmo górskie przybiera kierunek zach. , obniża się do 1333 m. i łączy się z Płyścem a następnie z Grofą ob. . Na płn. zach. opada grupa ku dolinie Pietrosa. Płd. wsch. część tej grupy zwie się Spłajem a leży nad Łomnicą i Pietrosem. Kaniuski, las we wsch. stronie Byszowa, pow. sokalski. Kanjow, niem. Kaana, wieś w zniemczonej części pruskich górnych Łużyc, w pow rozbór skim, A. J. P. Kanka, Konka, ob. Czarnocin pow. łodzki. Kankel niem. , ob. Kąkolewo, wieś, powiat wschowski. Kanki, ob. Hutki. Kankolischken al. Kaukolischken, os. , pow. nizinny, st. p. Kaukehmen. Kankowo, Kańkowo, wś włościańska, pow. ostrowski, gm. Orło, par. Złotorya, należała do wsi czynszowych dawnej biskupczyzny, przywilejów jednak żadnych nie posiada. Czynsz był opłacany na zasadzie normy, danej przywilejem 1751 r. dla wsi Małkyni. We wsi znajdowało się wójtostwo; biskup płocki Szeptycki 1772 r. nadaje go szlachcie Andrzejowi Świderskiemu i jego żonie Katarzynie z Kozłowskich w 1786 r. dnia 6 stycznia nowym przywilejem tenże Swiderski i druga jego żona, Aniela z Pogonowskich, otrzymują toż samo wójtostwo ad dies vitae, co potwierdza kapituła płocka 3 maja 1787 r. W 1819 r. spotykamy we wsi 12 czynszowników, wysiewających 40 korcy jarzyny i tyleż oziminy, opłacających 360 złp. czynszu i 57 hyberny; 3 pańszczyźnianych, odrabiających po 86 dni sprzęż, i 43 pieszych rocznie, opłacających po 4 złp. hyberny i wysiewających po 4 korcy jarz. i tyleż oziminy; nadto pańszczyzniani do dworu w Złotoryi obowiązanibyli oddawać razem 4 kapł. , 6 kur, 40 jaj. Nadto pańszczyzniani i czynszewni płacili 156 złp. 28 gr. do dworu. Oprócz tego we wsi było 6 chałupników, leśnik i szynk, oprócz wójtostwa; razem 20 dm. , 95 mk. , w tem 6 żydów. Na wójtostwie w 1819 r. było 7 gospodarzy, płacących po 1 złp. 1 gr. hyberny. W 1827 r. w całej wsi 27 dm. , 184 mk. W 1850 urządzona kolonialnie Kaniów Kaniów Kaniowa Kaniowce Kaniówek Kaniowice Kaniowka Kaniówka Kaniowola Kanitz Christina Kanitzken Kaniucza Kaniuki Kanius Kaniuski Kanjow Kanka Kankel Kanki Kankolischken Kankowo