Kamyszówka, st. dr. żel. kurskocharkow skiej w gubo charkowskiej. Kamyszyn, m. pow. gub. saratowskiej. Kamyszyno, mko w gub. połtawskiej, pow. mirhorodzkim, o 27 w. od Mirhoroda; st. p. przy trakcie bocznym. Kanabród, wś, pow. sokołowski, gm. Jabłonna, par. Skrzeszew. W 1827 r. było tu 12 dm. i 95 mk. ; obecnie liczy 16 dm. , 80 mk. i 335 mr. obszaru; szkoła początkowa. Ob. Czekanów. Kanafosty, daw. Kalnofosty, wś w powiecie rudeckim, 8 kil. na płn. zachód od sądu pow. i urzędu poczt, w Rudkach, na granicy powia tu. Na płn. wschód i płd. wschód od niej le żą Woszczańce, na płd. zach Rozdziałowice, na płn. zach. Makuniów w pow. mosciskim. Przez płd. obszar wsi płynie od zach. na wschód ma ły, potok uchodzący za obrębem wsi do Wiszenki. Na płn. od potoku leżą zabudowania wiej skie. Położenie nizinne. Własność większa Augustynowicza ma roli ornej 49, łąk i ogr. 1, lasu 11 mr. ; własn, mniej, roli ornej 172, łąk i ogr. 58, pastw. 9 mr. Wedle spisu z r. 1880 było 255 mk. obrz. gr. kat. Par. gr. kat. w Woszczańcach, rzym. kat. w Rudkach. We wsi jest cerkiew. Lu. Dz. KanałColonie, ob. Kolonia nad kanałem. Kanałów, ob. Kopałów, Kanarszczyzna, wieś pryw. , pow. dzisieński, o 7 w. od Dzisny, 1 okr. adm. , 3 dm. , 32 mk. 1866. Kanasin, wzgórze ze szczytem 558 m. wy sokim, w pow. dobromilskim, we wsch. stronie Borysławki, w płd. stronie Rybotyczi w zach. stronie Makowy. Na wschód opada ono ku dolinie Turnicy dopływu Wiaru, na płn. ku dolinie Wiaru, na zach. ku dolinie potoku pły nącego przez Borysławkę od płd. na płn. do Wiaru. Płd. wsch. część tego wzgórza jest lesista. Lu. Dz. Kanawa, wś, pow. bracławski, nad rz. Bo hem, gm. Rubań, par. kat. Niemirów; 444 mk. , 87 dm. , 307 dzies, ziemi włośc, 654 dzies, dworskiej, 2 młyny, prom na Bohu. Należała do Potockich, Rutkowskich; dziś spadkobier ców Jadwigi Iżyckiej. Dr, M. Kanceropol, st. p. , gub. i pow. ekaterynosławski, w obrębie większych stacyj Ekaterynosław i Nikopol. Kancerowo, wś pryw. nad rz. Kancerówką, pow. dzisieński, o 22 w. od Dzisny, 1 okr. adm. , 8 dm. , 81 mk. 1866. Kanciarzyna ob. Konciarzyna, jez. i mko w pow. święciańskim. Kańcudza, właśc. Kańczuga ob. . Kanczowa, szczyt i góra lesista w Beskidzie wschodnim, lesistym, w paśmie pogranicznym, po zachodniej stronie wsi Wołosatego, w pow. Lisko, pod 40 19 wsch. dług. geogr. Ferro, a pod 49 3 25 płn. szer. geogr, Wzniesienie 1111 m. npm. szt. gen. . Kańczuga 1. wś w równiach podgórskich, 6 kil. na północ od Kęt, przy gościńcu z tego miasteczka do Oświęcima, należy do parafii rzym. kat. w Kętach i ma 335 mk. rzym. kat. Obszar więk. posiadł. F. Foltańskiego ma 180 mr. roli; mniejsza posiadł. 84 mr. roli w ogóle, 2. K. , mko nad Mleczką, w pow. łańcuckim, w okolicy równej, 233 m. n. p. m. Mieszkańców 2292, z których 96 mieszka w zabudowaniach większej posiadł. Pod względem wyznań jest 1213 rzym. kat. , 130 gr. kat. i 949 izraelitów. W miasteczku znajduje się kościół parafialny i kaplica murowana obrządku rzym. katol. , cerkiew murowana gr. kat. przyłączona do parafii w Krzeczowicach, szkoła ludowa dwuklasowa i fundusz ubogich utworzony od niepamiętnych czasów dla wspierania podupadłych, do pracy niezdolnych mieszkańców. Ten fundusz składa się z 40 mr. roli i 2000 zł. w. a. Urzędów prócz stacyi pocztowej niema żadnych, ale mieszka tu lekarz i znajduje się apteka. Mieszkańcy trudnią się rolnictwem i drutowaniem naczyń glinianych; za tym przemysłem odbywają dalekie podróże i są znani w odległych miasteczkach. Mały to zarobek a przecież utrzymywało się z niego już na początku naszego stulecia sto rodzin, jak opowiada Bohrer w swej podróży po Galicyi Bemerkungen auf einer Reise durch Galizien, Wien 1804. Dawniej wyrabiano tutaj koszulki druciane dla towarzyszy pancernych, kolczugi, sakiewki, teraz jeszcze druciane sita i rachwy do przesiewania ziemi. Kańczuga jest starą osadą i w 1498 została zupełnie zniszczoną przez tatarów. Na zachód od miasteczka, na gruntach wsi Sietesz, stoi mogiła, pod którą według podania polegli mają być pochowani. Założenie parafii przypisują Otonowi Pileckiemu z Łańcuta; odnowienie parafii datuje się od r. 1612, w którym ks. Anna de Stangenberg Ostrogska, wojewodzina wołyńska, dziedziczka Jarosławia, utworzyła kolegium jałmużników a proboszczowi dała tytuł przełożonego. Rok przedtem powiększony kościół kosztem tej księżnej poświęcił biskup Stanisław Sieciński. W końcu zeszłego wieku była Kańczuga własnością ks. Sanguszków. Zabudowania większej posiadł. leżą w południowej stronie miasteczka. Większa posiadł. spadkobierców Ed. Kellermanna wynosi 444 mr. roli, 46 mr. łąk i ogr. i 35 mr. pastw. ; posiadł. mniej. 581 mr. roli, 91 mr. łąk i ogr. i 67 mr. pastw. K. ma dziewięć jarmarków i dwa targi w tygodniu co wtorek i piątek. Graniczy na wschód z Żuklinem, na północ z Niziacicami, na południe z Łopuszną a na zachód z Sieteszem. Mao. Kanczuny, wś, pow. szawelski, gm. gruździeńskiej; na 39 dusz uwłaszczono 161 dzies.

Kamyszówka

Kamyszówka

Kamyszyn

Kamyszyno

Kanabród

Kanafosty

Kanał

Kanałów

Kanarszczyzna

Kanasin

Kanawa

Kanceropol

Kancerowo

Kanciarzyna

Kanczowa

Kanczuny