stulecia 1806 r. założył to miasteczko, zbudował obszerny pałac, urządził piekny park, na pochyłości zaś jaru Dniestru z wielkim nakładem zasadził winnicę; do uprawy wina osiedlił 42 rodziny kolonistów niemców, zbudował dla nich piękny kościół luterskiego obrządku, . szkołę, założył kasę pożyczkową dla mieszkańców, fundował cerkiew prawosławną. Od owego czasu wino uprawia się tu z powodzeniem starannie urządzony zakład, przy do brym urodzaju produkuje 7 do 8 tysięcy wiader czystego wina, wartości przeszło 20 tysięcy rubli. Wina tutejsze reńskie, bordoskie, burgundzkie o wiele przewyższają sąsiednie wina besarabskie. Brak materyału drzewnego budowlanego zastępuje wapień skalisty, stanowiący podściół zewnętrznej warstwy gruntu, wielce urodzajnego. Skały te, obnażone po stokach jaru Dniestru i Kamionki, służą za materyał do budowy domów i ogrodzeń. Oprócz Rusinów, kolonistów niemców i żydów, znaczną część mieszkańców stanowią MołdawiaLudnośó trudni się rolnictwem i hodowlą nie. bydła stepowego, sieją przeważnie kukurydzę i tytuń, w mniejszej ilości pszenicę, jęczmień ilowies; prawie nie są uprawiane żyto, kartofe i warzywa. Chleb z mąki kukurydzowej, zwany małaj, i narodowa potrawa, kasza z mąki kukurydzowej, zwana mamałygą, stanowią ulubiony pokarm mieszkańców; melony i kawony są powszechnie zasiewane po ogrodach, zwane basztanami. Za opał służy wy suszony burzan stepowy, torf, słoma i łoza na wysepkach Dniestru rosnąca. Lud bardzo jest zamożny, cena robotnika 50 i 60 kop. dziennie; podczas zbioru kukurydzy najem robotnika bardzo jest utrudniony. Domy jak zewnątrz tak i wewnątrz starannie są gliną otynkowane i wybielane po kilka razy do roku; czystość w nich panuje wzorowa. Lud wielce ochoczy do zabaw i tańca; pięć muzyk, przeważnie z cyganów złożonych, znajduje stałe zatrudnienie w miasteczku. Jest tu lekarz, apteka i sędzia mirowy. Par. katol. w Raszkowie, prawosławna ma miejscową cerkiew Wniebowstąpienia, liczącą 2298 paraf. i 99 dz. ziemi. Synagoga, szkoła wiejska, gorzelnia, targów 26, sklepów 38, rzemieśln. 41. Jest tu urząd gminny, do którego należą m. Kamionka i wsie Sewerynówka, Chrustowa, Bołhan, Trybusówka, Słoboda Trybusowiecka, Okuica, Gruszka, Kuźmin i Aleksandrówka, razem włościan 4121 i ziemi ich 13607 dzies. Kamionka należała do Koniecpolskich; Aleksander Koniecpolski wojew. sandom. oddał ją wraz z m. Raszkowem w zastaw Bohdanowi hospodarowi wołoskiemu w 60, 000 złp. Po traktacie karłowickim w 1703 powróciła do Jana Koniecpolskiego, koniuszego wkor. , a następnie z całą majętnością dostała się lubomirskim. Cesarzowa Katarzyna Kamionkę i Raszków na była od Lubomirskich; Raszków cesarz Paweł darował gubernatorowi podolskiemu Tutolminowi, a Kamionka dostała się Ludwikowi Pio trowi Sayn Wittgenstejnowi, feldmar. wojsk rossyjs. , ożenionemu ze Snarską, który z ma jątków żony i swoich donacyjnych Werków na Litwie i Kamionki utworzył majorat Tyg. Illustr. z 1881 r. , Kłosy z 1879 Nr. 731. Syn feldmarszałka Mikołaj, powiększył fortunę przez ożenienie się z bogatą dziedziczką na Po dolu Karoliną z Iwanowskich córka Piotra i Pauliny z Podoskich, znaną autorką wielu pism w języku francuzkim. Majątek jej Iwa nowskich dziś przeszedł na córkę ich Maryą z Witgenstejnów ks. Hobenlohe, żonę mistrza ceremonii cesarza Austryi. 2. K. , wieś, pow. hajsyński nad rz. Kamionką, wpadającą do rz. Udycza, gmina Teplik, parafia katolicka do Ternówki, mieszk, 474, domów 85. Cerkiew pod wezwaniem św. Dymitra z 629 par. i 39 dz. ziemi. Należy do Zwizdy 315 dz. , do Mi chno 222 dzies. Dr. M. Kamionka Czarna, ob. Czarna Kamionka, Kamionka 1. wś u zbiegu rzeki t. n. z Sobem, pow. lipowiecki, par. Lipowiec; r. 1858 miała 108 dm. 2. K. , mko, pow. czehryński, nad Taśminą, o 40 w. od Czehrynia a o 250 od Kijowa odległe, własność Dawydowych, spadkobierców Potemkina, ognisko spisku Peatla. O 2 w. od mka leży K. , st. dr. żel. fastowskiej, między Bobryńską a Funduklejówką, o 221 w. od Fastowa, o 28 od Smiły. Jest tu fahr. cukru, 1844 r. założona. W końcu XVIII w. była tu kaplica katolicka par. śmilańskiej. 3. K. , uroczysko, ob. Dymirskie błoto. Kamionka 1. dobra, pow. połocki. 3. K. , wś, pow. bielski gub. smoleńskiej, przy drodze z m. Biały do Pskowa. 4. K. , wieś w gub. smoleńskiej, pow duchowszczyńskim, ze st. poczt. i st. dr. żel. mosk. brzeskiej. Kamionka, ob. Lubiki. Kamionka 1. mała, wś w pow. limanowskim, w górzystem położeniu nad lewym brzegiem rz. Łososiny, odległa o 21 kil. od starostwa, sądu pow. i st. poczt. w Limanowy; rozl. 1715 mr. , w czem 633 mr. lasu, dm. 118, mk. 866 wyzn. rz. kat. i 7 żydów. Jest tu kościół filialny drewn. pod wezw. św. Katarzyny, należący do par. w Ujanowicach, dek. nowosą deckiego. Według szematyzmu duchowieństwa dyecezyi tarnowskiej erygowany jest ten kościół r. 1440 i miał być parafialnym do 1526 r. ; atoli Długosz nie wspomina o żadnym kościele w tej wsi, zaliczając ją poprostu do parafii w Ujanowicach Liber benef. II 244 i III 352. K. należała dawniej wraz z przyległemi dobrami Ujanowice i Strzeszyce do dóbr klasztoru panien klarysek w Starym Sączu. 2. K. wielka, wś w pow. grybowskim,

Kamionka

Kamionka