korzewa, protoplasta Kamienieckich herbu Pilawa. W 1528 r. znalazł tu przytułek wyzuty z Węgier Jan Zapolya, a 1575 trzymał go zastawem stronnik domu habsburskiego węgrzyn Jędrzej Bolassa. Gdy dziedzice zamku Moskorzewscy przyjęli naukę Socyna, znieważyli kaplicę, którą dopiero w 1621 r. odnowił Jan Skotnicki kasztelan połaniecki, a biskup przemyski Jan Wężyk poświęcił. W czasie szwedzkich wojen za Jana Kazimierza obiegł w r. 1657 Kamieniec jakiś oddział wojska Jerzego Rakoczego ks. siedmiogrodzkiego. Zrazu broniła się załoga, używając różnych fortelów wojennych a wyczerpawszy wszystkie zapasy żywności i amunicyi uszła podziemnemi chodnikami, które miały prowadzić do Krosna. Opuszczony zamek zajął i zburzył Rakoczy. Kaplicę odbudowano później i wizytacya biskupa Szembeka z r. 1721 podaje krótki jej opis. Podczas wizyty biskupa przemyskiego Wacława Sierakowskiego 1745 była ta kaplica już opuszczoną. Czy i zamek odbudowano nie można dociec. Podanie miejscowe utrzymuje, że gdy raz wszyscy mieszkańcy wymarli na morową zarazę, opuszczono zapowietrzone miejsce i wybudowano nowy, niższy zamek, ale ten niższy zamek, zwany także Kamieńcem, wybudował w r. 1543 Seweryn Ronar na Balicach i Ogrodzieńcu kasztelan biecki i umieścił tamże kaplicę, którą biskup przemyski Stanisław Tarło poświęcił. Z powodu odszczepieństwa Bonarów od kościoła rzym. kat. była kaplica dłuższy czas zaniedbaną; dopiero 1643 r. Piotr z Dąbrowicy Firlej nadał kapelanowi wyposażenie w Korczynie. Podczas wizyty biskupa Szembeka w 1722 nie można było odprawiać w niej nabożeństwa z przyczyny bardzo wielkiego zniszczenia, a biskup Wacław Sierakowski w 1745 wcale jej nie zastał. Z tego zamczyska niema dziś śladu; podanie utrzymuje, że z jego zwalisk wybudowano klasztor co. kapucynów i wiele innych domów w Krośnie i Korczynie. Z wyższego zamku pozostała jeszcze w całości brama gotycka, wysoki ganek i nadzwyczaj grube i twarde mury, dosyć nieregularnie budowane. Przed r. 1840 miały być jeszcze całe izby z okratowanemi oknami. Na tle tych ruin jest osnuta powieść Sew. Goszczyńskiego Król zamczyska. Okoliczny lud nazywa po małorusku zamczysko, , kitczy lub skitskij zamok tj. górny zamek. Stęczyński w dziele Okolice Galicyi podaje dwie ryciny tych ruin od płn. str. 97 i od zachodu str. 7. Kuropatnicki w Geogr. Galicyi z r. 1786 wymienia pomiędzy godnemi widzenia rzeczami w tych szczątkach, , arcygłęboką studnię ocembrowaną ciosem; kamień spuszczony długo leci nim upadku swego echo wyda. Do posiadania Kamieńca był przywiązany tytuł hrabstwa; po Moskorzewskich dzierżyli go Bonarowie, potem Firlejowie, w końcu zeszłego stulecia hr. Jabłonowscy, dzisiaj Zofia z hr. Jabłonowskich BibersteinStarowiejska. Mac. Kamieniec, wś i dom. , pow. kościański. Dominium zajmuje 1136 m. magd. w glebie pszen. , 131 mk. ; gm. 19 gospod. , 1168m. , 279 mk. kat polaków tylko młynarz z rodziną protestant niemiec; dwór, kościół, szkołą, gościniec, urząd sołecki, 2 wiatraki. Od r. 1882 poczta. Leży na szosie od Kościana st. kolei żel. 17 kil. , od Grodziska st. kolei żel. drugorzędnej 9 kii. Par. K. dekan. grodzis. , do której należą K. 406, Kowalew 165, Lechów 51, Ujazd 301, Ujezdzkie huby 59, Ujazdek 216, Cyków 163, Cykówek 160, Cykowskie huby 54 zwane Rojewkami i Karczew 469, liczy 2044 dusz. Szkoła istnieje od r. 1826. Dziedzicem obecnym Bronisław Skórzewski, w którego rodzinie K. już od r. 1804 pozostaje. Dwór w uroczem położeniu, na wyniosłości, będącej szczątkiem dawnych okopów, jak najzwyklej tak i tu szańcami szwedzkiemi zwanych. Za tem podaniem przemawia okoliczność, że K. otaczały jeszcze na początku bież. stulecia bagna i trzęsawiska, które czyniły miejscowość dla nieprzyjaciela niedostępną. Na innym kawale nierozkopanego wału w pobliżu tego zacisznego dworu rosną dęby, pewno więcej niż dwuwiekowe. Przy rozkopywaniu dawnych części wał nie znajdywano pamiątek. Dzieje milczą by tu starcia nieprzyjacielskie odbywać się miały. Codex diplomaticus Majoris Poloniae pod r. 1223 mówi o Gothardzie, dziedzicu K. T. I nr. 146; pod r. 1303 o Wojciechu śle pym, który wraz z dwoma sąsiadami sprzeda je X. Szymonowi ze Zbąszynia swą wieś K. i Golę, dziś nieistniejącą i przyległe T. II nr. 868. Tenże X. Szymon, jako kustosz katedry poznańsk. , r. 1319 daje katedrze K. ,. Golę, Czaplice również nie istniejące. T. II nr. 1009. Kościół w K. drewniany, pod wezwaniem św. Wawrzyńca, niewiadomej fundacyi. Łukaszewicz w swej, , Hi8toryi kościołów etc. podaje, iż najdawniejszy ślad istnienia jego znalazł w, , Liber beneficiorum dioecesis Poananiensis z r. 1510. W aktach kościelnych jednak znajduje się akt donacyjny ogrodu i karczmy miejscowej dla kościoła ze strony dziedzica wsi, Wincentego Cordeboka, z r. 1431. Obecną jego budowę wzniósł w r. 1685 Demetry Reuth, dziedzic K. ojciec X. Wojciecha R. , który jako proboszcz filipinów na Sródce w Poznaniu umarł. Pomników przeszłości nie ma żądnych. Księgi kościelne sięgają r. 1612, raz przerwane z powodu morowej zarazy. Kamieniec 1. , niem. Kamnitz, wieś mad jeziorem, pow. mogilnicki, 13 dm. , 115 mieszk. , wszyscy kat. , 38 analf. Kościół kat. paraf. należy do dek. gnieźnieńskiego Sw. Michała. 2. K. , probostwo, 2064mr. rozl. , 8 dm. , 91 mk. ,

Kamieniec

Kamieniec

Kamien