dzimierzu wołyńskim. On to, odbudowawszy zniszczony przez Tatarów Brześć, postanowił inne jeszcze grody w opustoszałym kraju powznosić. Tym końcem wyprawił 1276 r. jednego z wodzów swoich imieniem Olesko, rozkazując mu udać się w górę rzeki Lśny, dla wyszukania dogodnego miejsca na budowanie zamku Album Ordy. Gdy zaś Olesko miejsce to wybrał, przybył Włodzimierz z Brześcia z licznym orszakiem bojarów, a potwierdziwszy wybór miejsca, kazał, las wyciąwszy, gród nowy budować, który dla kamienistej okolicy, Kamieńcem nazwał. Dla obrony zaś jego wymurował tak zwany stołp, czyli wieżę 17 sążni wysokości a 16 obwodu mającą. Kamieniec, przeszedłsziy na początku XIV pod panowanie litewskie, stał się naczelnym grodem powiatu tegoż nazwania. Z podziału państw Gedymina wszedł w obręb dzielnicy Kiejstuta i zaczął doświadczać napadów krzyżackich. Najpierwszy z nich przypadł 1375 r, pod dowództwem Teodoryka von Elsner komtura z Balgi, który wiele z tych okolic jeńców, koni i bydła zagarnął. Dalsze nastąpiły w latach 1378 i 1379, niemniej srogą klęskę zadawszy krajowi. Podczas Wojny domowej Jagiełły z Kiejstutem r, 1382, Janusz ks. mazowiecki zięć Kiejstuta, korzystając z zamieszek na Litwie, zajął prócz Drohiczyna, Mielnika, Suraża i Kamieniec, pod tytułem należnego sobie jakoby wiana żony swej Danuty. Lecz niedługo cieszył się posiadaniem tej zdobyczy, gdyż Jagiełło 1383 r. po tygodniowem oblężeniu twierdzę kamieniecką odebrał; jednakże skutkiem zaszłej 1384 r. ugody, ustąpiony został Kamieniec wraz z całem ks. brzeskiem Witowdowi, który gdy znowu przeszedł do Krzyżaków i Litwę z nimi najeżdżać zaczął, Jagiełło podjąwszy 1389 roku wyprawę na Witowda, opanował Kamieniec i poruczył straż Zyndramowi Maszkowskiemu miecznikowi k. Po ustaleniu władzy Witowda w Litwie, został jeszcze Kamieniec na długo waźnem miejscem obronnem, gdzie nieraz Jagiełło i Witowd zjeżdżali się dla narady i dla łowów. Tu r. 1409 stawił się w początku grudnia przed królem, z którym był i Witowd, posłannik Aleksandra V z bullą, w której, donosząc o swoim prawnym wyborze na stolicę Apostolską, i o zjawieniu się dwóch antypa pieżów, wzywał króla, aby się nie wahał uznać go za głowę kościoła. Kazimierz IV w przejeździe do Litwy zatrzymywał się tu, zabawiając się polowaniem. R. 1520 powiat kamieniecki wcielony był do nowo utworzonego wojew. podlaskiego, w 1569 r. zaś oderwany stamtąd, wszedł w skład wojew. i powiatu brzeskiego. Uchwała sejmowa 1661 r. starała się ulżyć nędzy mieszkańców w takiem postanowieniu Miasta naszego Kamieńca Lit. desolationem mając w respekcie naszym, od podatku na lat 4, tak mieszczan jako i żydów, uwalniamy, excepto płacenia myt, ceł, takoż i czopowego. Kamieniec lichą jest teraz mieściną, sam tylko ów stołp niespożyty przeszło pięciowiekowym czasem, sterczy ruinami swemi nad gromadą poziomych chałup. Wewnątrz tego sędziwego pomnika zachowały się nawet ostatki schodów dębowych, Bóg wie jak dawnych; od połowy zaś wieży idą w górę stopnie w murze wyrobione; sklepienia, chociaż jak sieć podziurawione, jeszcze się jednak trzymają; pod wieżą obszerne znajdują się lochy Baliński. Starostwo niegrodowe kamieniecki przed rokiem 1569 stanowiło jednę z nomenklatur dóbr stołowych królewskich. W 1771 r. składało się z miasta Kamieńca z zamkiem i przyległościami nad rzeką Iśną. W tymże czasie posiadał je Michał Wielhorski, kuchmistrz w. lit. , głośny wówczas polityk i dyplomata, opłacając z niego kwarty złp. 9298, a hyberny złp. 6600. Kamieniec, K. inflancki, po łotew. Kamincys, wś w pow. dyneburskim, par. ruszońskiej, z kaplicą filialną, własność Reutta, niegdyś Sielickich i Felkerzambów. Kaplica, 1766 przez Klemensa XIII zatwierdzona, stała dawniej na ogromnym głazie granitowym, który w jednej z alei ogrodowych dotąd istnieje. Por. Inflanty III, 279. Kamieniec, wś w Kurlandyi, w okr. iłłukszciańskim, parafii dyneburskiej. Kamieniec 1. , wś rządowa, pow. wilejski, o 61 w. od m. Wilejki, 1 okr. adm. , przy byłej drodze pocztowej z Wilna do Mińska, 23 dm. , 166 mk. 2. K. , zaśc, pow. dziśnieński, 3 okr. adm. , gm. leonpolska, o 30 w. od Dzisny, 2 dm. , 20 mk. prawosł, 3. K. , wś, pow. siebieski, 699 dzies. ziemi, własność Pawłowicza. 4. K. Jaki, wś, pow. szawelski, gm. tryska, 1 3 dzies. ziemi. 5. K. Tuczy, folw. , pow. os, szawelski, par. wiekszniańska, włók 7, własność Ludwiki Beniuszewiczowej. Kamieniec, nazwa dwóch zamków na wysokiej i niedostępnej skale na gruntach wsi Odrzykonia i Korczyny w pow. krośnieńskim. Dotychczas przechowały się tylko ruiny wyższego zamku, widoczne z bardzo daleka; ze zwalisk niższego zamku niema śladu. Kto i kiedy zbudował ten gród, niewiadomo; prawdopodobnie istniał już w pierwszej dobie Polski, ponieważ w nim mieściła się kaplica, która była parafialna aż do 1631 r. a w dzisiejszym paraf. kościele w Odrzykoniu znajduje się dzwon z napisem roku 1107 lub 1101, zapewne z zamku przeniesiony. Stupnicki mówi w Geogr. Galicyi, str. 49, że został zbudowany w połowie XII w. w miejscu, gdzie była dawniej świątynia pogańska. W czasach Kazimierza W. nazywano zamek i wieś Eremberg. W 1408 r. otrzymał Kamieniec działem Klemens z Mos Kamieniec Kamieniec