Grabowa w pow. doliniańskim. Wody z jego płn. i płn. wsch. stoku płyną do Maniawki. 2 K. wysoki, skała na granicy między Głuchowcem w pow. lwowskim a Trościańcem w żydaczowskim. Okolica romantyczna, skaliste góry, debry i doliny. W okolicy znaleziono topór kamienny z dużym obuchem i kościane przyrządy. 3 K. Czarny, góra, por. Fatra, t. II, 375. 4 K. , góra, ob. Halbów, Hoczewha, Jaworniczek. Kamień 1, drohobycki, góra i szczyt w Beskidzie lesistym, w obrębie gminy Hniły, w pow. Turka, w samym granicznym grzbiecie między Galicyą a Węgrami. Wznosi się do wys. 1187 m. Stoki jej pokrywają lasy. Na płnc. od niego wznosi się Kińczyk hnylski 1115 m. , a na południu Starostyna 1229 m. szt. gen. . 2, K. urycki, ob. Urycz. Br. G. Kamień. Tak według Dom. Szulca zwał się niegdyś Hamburg. W dokumentach czytamy Camon, Chamon in partibus Slavorum. Kamienabród, las w płd. stronie Letni, na lewym brzegu Letnianki, pow. drohobycki. Kamieńce. Tak mylnie Zarański zowie łużycką Kamjenę, niem. Kemmen. Kamieńcza, ob. Kamienka. Kamieńczany, wś włośc, pow. oszmiański, 3 okr. adm. , od Oszmiany o w. 43, od Dziewieniszek 19, mk. katol. 171 1866. Kamieńcze, mko, ob. Kamionka. Kamieńczyce 1. , wieś nad rz. Szreniawą i Gołeczką, pow. miechowski, gm. i par. Mie chów. Leży na zachód ö 2 w. od Miechowa. W r. 1827 liczyła 5 dm. i 29 mk. , obecnie 9 dm. , 73 mk. , osad włośc. 14, z przestrzenią gruntów mr. 202 pr. 131. Jest tu szkółka elementarna. Kiedy i przez kogo nadaną została klasztorowi miechowskiemu niema śladu; z potwierdzenia tylko przywilejów klasztornych przez Kazi mierza W. r. 1354 okazuje się, że była włas nością tego klasztoru. Według Długosza tom III, 20 było tu 7 łanów kmiecych, z których opłacali czynsz po jednej kopie, dawali jaj 30, kapłonów 4, serów 2, jako też osep i odrabiali powaby na wiosnę i w zimie; zagrodnik był jeden, opłacał wiardunek i odrabiał dzień ty godniowo. Klasztor ni miał tu folwarku ani młyna, tylko karczmę z należącem do niej po lem. W r. 1598 spotykamy wzmiankę Nakielski, Miechovia o młynie w K. , jakowy i obecnie istnieje i jest w posiadaniu włościanina, z należącym doń gruntem w ilości mr. 9 pr. 79. 2. K. , wś, pow. pińczowski, gm. Boszczynek, par. Kościelec. Posiada szkolę gminną. W r. 1827 było tu 33 dm. , 164 mk. Wieś ta stano wiła dawniej posiadłość klasztoru zwierzyniec kiego pod Krakowem Dług. III, 66. Choć w drugiem miejscu powiada Długosz II, 166, iż byłą wsią królewską. Mar, Kamieńczyk 1. , osada, przedtem mko, nad Bugiem z lewego brzegu, przy ujściu doń Liwca, pow. węgrowski, gm. i par. Kamieńczyk, odl. od Warszawy 51 w. , od Węgrowa 39 w. , od st. poczt. i st. dr. żel. warsz. petersb. w Łochowie 11 w. Leży w punkcie zetknięcia się trzech powiatów ostrowskiego, węgrowskiego i radzymińskiego i trzech gubernij, do których one należą. Posiada kościół par. drewniany, szkołę początkową, urząd gminny. W 1827 r. liczono tu 90 dm. i 637 mk. ; w 1861 r. było 98 dm. i 886 mk. w tej liczbie 95 Cydów; obecnie jest 127 dm. , 1134 mk. , do których należy 2465 mr. ziemi. Osada cała zbudowana z drzewa i zamieszkana przez ludność rolniczą. W chwili przemiany na osadę należał K. do dóbr Jadów hr. Zamojskiego, Starożytne to miasto nazywało się przedtem Kamieniec Mazowiecki i należało zdawna do książąt mazowieckich, z których książę Bolesław przywilejem r. 1452 obdarzył go prawem memieckiem, ustanowił 3 jarmarki i targi tygodniowe, pozwolił mieszkańcom bez opłaty cła i myta jeździć po krajach rządom swoim podległych, ustanowił wagę, postrzygalnię i łaźnię, przeznaczając z nich dochód na potrzeby miasta, pod warunkiem jednakże co do tej ostatniej, iż sam i jego rodzina raz w tygodniu może bezpłatnie kąpieli używać. Był tedy w tem mieście dwór książęcy, następnie królewski, który lustracya z r. 1564 znalazła jeszcze w dobrym stanie ochędożnie zbudowanym, w którym sądzono wtedy roki ziemskie i grodzkie; K. bowiem był stolicą starostwa niegrodowego. Przedtem zaś służył na pomieszczenie dworu panujących monarchów w czasie odbywania łowów w tutejszych puszczach i lasach, w których, według podania, dużo grubego zwierza się znajdowało, a żyjący w 1860 r. starzy ludzie spotykali w nich jeszcze niedźwiedzi. Siedliska bobrów istniejące tutaj w znacznej ilości, także w niedawnych czasach wyniszczone zostały. Sama osada niegdyś była przemysłowa i ludna; przed rokiem J 597 miała trzy kościoły, a przeszło 300 domów, po większej części murowanych, młynów wodnych 8, piwowarów 20, kotlarzy, ślusarzy, kowali, mieczników, zdunów, siodlarzy, tkaczy, tokarzy i stelmachów około 80, rzeźników 13 itd. Do pomyślności tego stanu przyczyniały się wielce rozmaite nadania, jakiemi obdarzali K. królowie polscy. Przechowały się dotąd przywileje Zygmunta III, wydany 25 kwietnia 1597 roku; Jana Kazimierza, 19 maja 1668 r. ; Jana III, 28 maja 1677 r. i drugi pod datą 29 maja r. 1685; Augusta II, z dnia 13 lipca 1688 i dnia 8 czerwca 1701 r. ; nakoniec króla Stanisława Augusta, 24 kwietnia 1765 r. , w których zatwierdzone były wszystkie poprzednie nadania i nowe udzielone. Z czasem atoli w skutek rozmaitych klęsk, pożaru, wojny i morowego po Kamień Kamień Kamienabród Kamieńcza Kamieńczany Kamieńcze Kamieńczyce Kamieńczyk