umieszczony w bocznym ołtarzu na prawo, nie jest ani w stylu bizantyńskim, ani w dawno kościelnym. Twarz Matki Boskiej blada, do koła mnóstwo wytwornych wotów. Obraz ten zwie się kamienieckim; przeniesiono go bo wiem tutaj w r. 1679 z Kamieńca Podolskiego, gdzie go turcy z klasztoru franciszkanów wy rzucili. Wedle podania został tej samej nocy, kiedy turcy obraz wyrzucili, pewien pobożny starzec we śnie wezwany, by szedł po obraz i zaniósł go do nowo zbudowanej świątyni w Kalwaryi. Starzec poszedł, obraz znalazł i prze darł się z nim szczęśliwie przez czaty tureckie. W drodze zanocował w Samborze, skła dając obraz w skrzyni gospodyni domu. Syn tej gospodyni odstąpił swe łóżko starcowi, a sam miał spać na owej skrzyni, lecz 3kroć z niej spadł, poczem starzec pokazał obraz pro mieniejący, Samborzanie chcieli obraz zatrzymać, kupić, lecz nadaremno. Odprowadzili za tem starca do Kalwaryi, gdzie obraz na ołta rzu złożono. Ks. Chmura, przełożony konwen tu oo. franciszkanów, przedłożył w r. 1881 kapitule watykańskiej prośbę o koronacyą obrazu; dekretem z dnia 23 maja roku 1882 uwzględniono tę prośbę a dnia 15 sierpnia te goż roku dokonał aktu uroczystej koronacyi ks. Łukasz Solecki, biskup przemyski. Ko ściół i klasztor fundacyi Fredry poszedł w roz sypkę, zaledwie szczątki rozwalin widne na cmentarzu kościelnym. Kościół i klasztor obecnie istniejący zbudował Szczepan z Wiel kiej Tarnawy Dwernicki w r. 1775, a konse krował w r. 1776 Jakób Walery Turmanowicz, biskup kamieniecki, koadjutor arcybisk. lwow. Wewnątrz ołtarze złocone struktury włoskiej; ołtarz wielki odznacza się wytworną płasko rzeźbą. W kościele znajdują się portrety funda tora Andr. Maks. Fredry i Stefana Dwernickie go, tudzież Ignacego Krukowieckiego, szambe lana urodz. 1750, zmarł 1827 r. . Na kruż gankach są portrety Józefa Sierakowskiego, starościca mszańskiego, Antoniego Betańskiego, biskupa przemyskiego, Jakóba Stropy, arcybiskupa lwowskiego, i inne. Dnia 30 września r. 1855 zgorzał kościół wraz z kla sztorem tak że mało co ocalało. Drogą skła dek zebrano fundusz, odbudowano wszystko na nowo i sprawiono nowe organy. O K. p. pisał Łobeski w dodatku tygodniowym do Gaz. lwow. 1855, Nr. 32. Obacz także krótki artykuł w Czasie z r. 1877, N. 142. Przy jac. dom. 1860, str. 122. Lu. Dz. Kalwarya, kaplica ze stacyami i dom w lesie, pow. mogilnicki, 1 dom, 8 mk. , należy do dominium Rybitw. Kalwarya, niem. Kalvaria al. Calvaria, fol. do Radzyna, tuż przy mieście położony, pow. grudziąski; parafia, szkoła i poczta Radzyn. Początkowo był własnością miasta, potem znowu na życzenie krzyżaków ustąpiony dobrowolnie. R. 1285 przez mistrza krzyż. Konrada von Thierberg na lepsze utrzymanie proboszczowi krzyżackiemu od św. Jerzego i kaplicy zamkowej św. Krzyża zapisany; zawierał wtedy włók 8. Imię Kalwarya zapewne otrzymał od stacyi krzyżowej albo figury męki P. tu postawionej, do której procesye z kaplicy zamkowej się odbywały. Dotąd jeszcze figura męki P. tu stoi. R. 1582 bisk. chełm. Piotr Kostkaprzyłączył K. do probostwa tutejszego miejskiego św. Anny, przy którem dodziśdnia pozostaje. Jako osobna w skorow. najnowszym nie zachodzi; na mapie wojskowej i u Kętrz. podana. Ob. Frölich, Gesch, des Kreises Graudenz 55, 258, 262. Kalwaryjka, Kalwarya, wś, pow. grójecki, gm. Kąty, par. Sobików. Ob. Czaplinek Kalwaryszki, mały folwark, położony w pięknej, malowniczej okolicy, o wiorst kilka w stronie zachodniej od Mińska gubernialnego, nad rzeką Swisłoczą. Naprzód własność Hausmana, od r. 1866 Antropowa, teraz Czarykowa, posiada piękną willę letnią. Mieszkańcy Mińska zwiedzają to miejsce w przechadzkach i wycieczkach wodą w łodziach. Al. Jel. Kalwe niem. , wieś, powiat sztumski, ob. Kalwa, Kalwele 1. folw. , pow. szawelski, parafia bejsagolska, 1 włóka rozl, własność Augustyna Perkowskiego. 2. K. , folw. tamże, własność Posiatgowskiej i Utniewicza. J. G. Kalweliszki, wś, pow. maryampolski, gm. Chlebiszki, par. Preny; odl 3 w. od Maryampola, ma 6 dm. , 65 mk. Kalweliszki, wś rząd. , pow. święciański, 3 okr. adm. , o 30 w. od Swięcian, 4 dm. , 43 mk. katol. 1866. Kalwen niem. 1. por. Kallwen. 2. K. , al. JagschenMartin niem. , wś, pow. kłajpedzki, st. p. Dawillen. Kalwen niem. , dobra w Kurlandyi, pow. hazenpocki, par. Neuhausen. Kalwie 1. dobra, pow. szawelski, parafia i okr. polic. Janiszki, przy szosie z Szawel do Mitawy, nabyta od Naryszkina dziedzica Żagor, są własnością Wład. Komara, dziedzica Bejsagoły, 70 włók rozl 2, K wś, powiat szawelski, gm. okmiańska, 30 dusz uwłaszcz. na 205 dzies. ziemi. 3. K. , wś, pow. rossień ski, par. kroska. J. Godl. Kalwisze, jez. we wsi Użwałdy, powiat dyneburski, 33. 10 dzies. rozl. Fr. Gl. Kalwiszki, ob. Kolwiszki. Kalwiszki, wś, pow. sejneński, gm. Hołny Wolmera ob. , par. Berźniki; odl. 14 w. od Sejn, ma 15 dm. , 102 mk. Kalwiszki 1. i Lejmontyszki, dobra, pow. szawelski, par. kurszańska, przy trakcie bitym z Gruźdź do Kurszan, nad Ryngową, o 8 w. Kalwarya Kalwarya Kalwaryjka Kalwaryszki Kalwe Kalwele Kalweliszki Kalwen Kalwie Kalwisze Kalwiszki