ją oficynami. R. 1611 położono pierwszy kamień na kaplicę Grobu Maryi, 1614 rozpoczęto budować kaplice Wieczernik, Podniesienia Krzyża i Wniebowzięcia. R. 1615 stanęły kaplice Pierwszego Upadku i Bramy miejskiej, 1616 r. św. Magdaleny i św. Rafała archanioła. Te nowe świątyńki poświęcił gwardyan zakonu Maryan Postękalski, R. 1623 17 czerwca zmarł Zebrzydowski w Krakowie. Pochowany w sklepie kaplicy rodzinnej w katedrze krakowskiej obok swojej żony, która zmarła r. 1610. Syn jego Jan nie ustępował ojcu w pobożności. Poczęto r. 1623 budować kaplice Bramy wschodniej i Obnażenia; ozdobiono i obmurowano czworobok przed kościołem, ; tu urządzono konfesyonały. R. 1632 wzniesiono mur od Bramy wschodniej ku północy. Ze wspólnych składek zbudowano dla zakonników murowane mieszkania. Jana Zebrzydowskiego kosztem stanęła statua ś. Weroniki, domki Maryi w kształcie krzyża, stacye Pogrzebu i Wniebowzięcia N. P. Maryi. Tenże Jan Z. przyozdobił kościół dwoma nowemi ołtarzami i obrazem Nakarmienia w wielkim ołtarzu. Na dróżkach wystawił marmurową fontannę w kształcie krzyża. Zapisał w końcu klasztorowi górę Żarek ze wszystkiemi będącemi na niej budowlami i 8000 ówczesnych złp. Nowo przez Jana Z. stawiane kaplice poświęcał biskup T. Oborski i ks. Krzysztof del Campo Scipio bernardyn. Jan Zebrzydowski zmarł 6 września 1642 r. Oprócz następców Jana Zebrzydowskiego, t. j. Franciszka, kasztelana lubelskiego 1650, Michała starosty krakowskiego 1667, wreszcie rodziny Czartoryskich, co prawem dziedzicznem osiadła w Lanckoronie i Kalwaryi po Zebrzydowskich, do dobrodziejów kościoła i klasztoru należeli Mikołaj z Źurawa Daniłowicz, który r. 1643 zobowiązał się płacić klasztorowi 1000 złp. rocznie aż do śmierci; Maryanna z Żmigrodu Zebrzydowska, wojew. krak. , star. lanckorońska, zapisała klasztorowi r. 1671 na poprawę kaplic i na muzykę swe dobra Krzywaczkę i Bęczarkę, zastrzegając sobie w testamencie, iż gdyby potomkowie jej dobra te zatrzymać chcieli, winni zapłacić zakonnikom 50000 złp. R. 1687 zbudowano kaplicę ś. Antoniego przy kościele. Tegoż roku Paszkowski z Brzezia dał zakonowi 3000 złp. R. 1691 Teresa z Palcowa na Rudzach Przyrębska liczne poczyniła zapisy. R. 1702 Magdalena Konopacka, żona księcia Karola Czartoryskiego, wojew. krakow. , star. lanckor. , zbudowała większą część dzisiejszego kościoła, to jest nawę, począwszy od części prezbiteryum dziś tworzącej. Tak obszernie zbudowany kościół poświęcał Kazimierz Łubieński, biskup heraklejski, administrator biskupstwa krak. Roku 1748 stanęła kaplica Trzeciego Upadku kosztem Franciszka z Rudz Russockiego. R, 1759 Błażej Atłasiński był pierwszym pustelnikiem w lesie kalwaryjskim. R. 1767 Józef z Skrzyńska Danin, stolnik i pisarz ks. zator. oświęc, darował do kaplicy Trzeciego Upadku obraz N. Panny Bolesnej z Jezusem z krzyża zdjętym. Liczne odpusty nadane kościołowi ściągały od pierwszych chwil powstania tej świątyni mnóstwo pielgrzymów z całej Polski, Morawy, Szląska, Węgier, nawet z Niemiec i Austryi. Nadmienić wypada, że r. 1614 przybył liczny pochód znakomitych panów i duchowieństwa węgierskiego; był tu także Adam Wacław książę cieszyński, z całym dworem i liczną rzeszą. Barbara z Wiśnicza Łubomirska, żona Jana Zebrzydowskiego, następnie Anna z Ruszczy Lubomierska i inne znamienite polki odbywały po dróżkach pokutne piesze pielgrzymki. R. 1621 królewicz Władysław za powrotem z wyprawy chocimskiej składał dzięki kalwaryjskiej Maryi za odniesione zwycięztwo nad Turkami. Po nabożeństwie odbył piechotną pielgrzymkę po dróżkach kalwaryjskich. R. 1633 bracia Władysława IV, Kazimierz i Aleksander w towarzystwie senatorów odprawili tutaj pobożną pielgrzymką. R. 1772 Józef II a r. 1817 Franciszek I, cesarz austryacki, odwiedzili Kalwaryą. W skład zakonu wchodzi dziś 7 księży wraz z kustoszem klasztoru, dwóch kleryków i 6 laików 1880 r. . Archeologią klasztoru opisał dokładnie Łepkowski w dwóch dziełkach poniżej podanych, do których odsyłamy czytelnika. Nadmienimy tylko o pomnikach. Pomniki Mikołaja Zebrzydowskiego i żony jego Doroty, które istniały tu jeszcze r. 1669, zaginęły. Znajdują się tu pomniki Jana Cisowskiego, podskarbiego trębowelskiego, żony jego Jadwigi z Rosińskich i potomstwa z roku 1762, z czarnego marmuru, w kaplicy Niepok. Pocz. M. P. ; następnie pomnik Maryanny z Rawiczów Dębińskiej; żony a Zygmunta Łubieńskiego, jen. wielkop. , star. chęcińskiego, zmarłej 1795. Tablica metalowa w kaplicy ś. Antoniego; pomnik marmurowy przy wnijśCiu do tejże kaplicy Ewy z Gumowa, córki stolnika zakroczymskiego, żony Jana Kryskiego na Drobinie, cześnika zakroczymskiego, zmarłej r. 1658, 2 grudn. Tamże pomnik marmurowy Barbary, córeczki Jędrzeja z Stradomia Stradomskiego i Maryanny z Brzezia zmarłej 2 sierp. 1673 r. ; wreszcie Marcina z Raciborowic Raciborowskiego, wojskiego Zatorskiego i oświecimskiego, zm. 19 paźdz. 1664 pomnik piaskowcowy w wielkim ołtarzu. W sklepie grobowym wnijscie z kaplicy M. B. Cudownej leżą ciała ostatnich dziedziców Kalwaryi, książąt Czartoryskich linii koreckiej. Na szczątkach trumien ćwiekami wybite lata 1610, 1706. 1765. W grobach kościelnych spoczywa także Kajetan Sapieha, wojewodzie mści

Kalwarya Zebrzydowska