2500 dz. Cerkiew prawosł. ; katolicka par w Zwinogródce Przy końcu XVIII w. była w K. kaplica katolicka. Zarząd polic. w m. Szpole. Dawniej tu była 1848 fabryka pia sku cukrowego, lecz z powodu braku opalu zamknięta. Strona ta zupełnie bezleśna, zbli żona do stepów gub. chersońskiej. 2. K. su cha, wś, pow. zwinogródzki, o 4 w. na płd. od m. Mokrej Kalihórki; mieszk. 720. Dawniej własność Łopuchina, potem Bernardakich, ra zem z Kalihórką mokrą i wś Elizawetką i Sobolówką, oraz Tołmaczem, stanowiła jeden klucz do 15000 dz. i główny zarząd. Teraz te wszystkie wsie przeszły na własność Stołypina, pasierba ks. Woroncowa. Cerkiew kato licka par. w Zwinogródzce; zarząd policyjny w Szpole. Lr. T. Er, Kalihórka, sucha i mokra, dwie rzeczki, łączą się i razem wpadają do rzeki Wysi w po wiecie zwinogródzkim. E. R. Kalihurka, ob. Kalihórka. Kalikstówka, folw. w Dobrej, pow. dobromilski. Kalikstowo, folw. szlach. , pow. wileński, 1 okr. adm. , o 22 w. od Wilna, 1 dom, 21 mk. katol. 1866. Kalin, Kalyn dokum. , ob. Kalonke, powiat brzeziński. Kaliń, ob. Kaleń. Kalina, ob. Kalinowa, Kalina 1. mała, wś i folw. nad rz. Kalinką, pow. miechowski, gm. Wielkozagórze, par. Miechów. Leży przy drodze bitej z Miechowa do Działoszyc. Wieś rozkolonizowana położona jest w innem zupełnie miejscu niż folwark przy drodze od Miechowa ku Szkalbmierzowi prowadzącej. Folwark od Miechowa w. 7, a kolonia o w. 5 i pół, W r. 1827 było tu 46 dm. , 327 mk. , obecnie wieś ta liczy 99 dm. 9 mur. i 628 mk. ; osad włośc. 104, z przestrzenią gruntów mr. 1134 pr. 161; grunta dworskie zajmują mr. 471 pr. 153, a oprócz tego lasu mr. 616 pr. 206; są tu dwie osady karczemne, mające 3 mr. gruntu, do skarbu należące, młyn wodny małych rozmiarow. Szkółka elementarna. Wś K. należała od bardzo dawnych czasów do klasztoru miechowskiego, jak to widzimy z potwierdzenia przywilejów klasztornych przez Kazimierza Wielkiego r. 1354 Nakielski, Miechovia. W XV wieku było tu 17 łanów kmiecych, z których czynsz wynosił po 14 skojców, dawali 30 jaj, 4 kapłony, 2 sery, nadto odrabiali powinności jutrzynami 1 powabami zwane. Była tu również karczma i młyn, przynoszące dochodu pierwsza dwie grzywny, a drugi kopę jedne. Klasztor miał tu swój folwark. Długosz wymienia również wś Wola Kalińska, dziś nieistniejącą, z której klasztor pobierał tylko czynsze z łanów kmiecych, lecz ani wysokości czynszu, ani ilości łanów nie podaje Lib. benef T. III, 22, 24. Po kasacyi zgromadzonia miechowitów K. stała się własnością rządową, a od r. 1868 należy do dóbr donacyjnych Miechów. 2. K. wielka, wś i folw. nad rz. Kalinką, pow. miechowski, gm. Racławice, przy drodze z Miechowa do Działoszyc, w stronie wsch. płn. Miechowa, odl. wiorst 9. Posiada kościół paraf. drewniany i szkołę początkową. W r. 1827 nosiła jednę tylko nazwę Kalina wielka, miała 38 dm. i 267 mk. , dziś składa się z trzech części a mianowicie Kalina wielka licząca 26 dm. 6 mur. , osad włośc. 19, z przestrzenią gruntów mr. 177 pr. 221; Kalina zarzeczna 15 dm. 2 mur. , os. włośc. 15, z przestrzenią gruntów mr. 116 pr. 245 i Wysiołek Kaliński, utworzony w r. 1868 z gruntów poplobańskich, mający 21 dm. , osad włośc. 26, z przestrzenią gruntów mr. 83 pr. 128. Dobra K. wielka, przed niedawnym czasem rozdzielone hypotecznie na dwie części K. wielka z folw. Rędziny 2 domy drew. i osadami Zadole i Grząbki po 1 domu drew. zajmują gruntów mr. 1087 pr, 17 i K. Zarzeczna mr. 411 pr. 141. Nareszcie osada kościelna ma gruntu mr. 7 pr. 53. Ludność ogólna K. ze wszystkiemi attynencyami wynosi 377 głów. K. wielka należy do najstarożytniejszych osad w kraju, jak to widzimy z historyków naszych, w roku bowiem 1241, podczas napadu tatarów, gdy z Bolesławem Wstydliwym i rodziną książęcą zbiegło wielo ludu z ziemi sandomierskiej w krakowską; odbywał się tam właśnie we wsi Kalina, pod przewodnictwem wojewody krakowskiego Włodzimierza, sejmik szlachecki; obradujący nad środkami obrony kraju. Zkąd zgromadzona szlachta udała się w pogoń za tatarami, których dognano o 12 mil na spoczynku pod Wielkiem Turskiem Długosz. Dzieje t. II, 255; Szajnocha, Dzieła, Warszawa 1876 t. I, 13. Ze Kalina bywała wówczas rzeczywiście miejscem zjazdów szlacheckich, przekonywa dokument Nakielski. Miechovia, p. 164 z r. 1242 na zjeździe w K, wydany Szajnocha tamże przypiski nr. 40. K, jest gniazdem szlachty herbu Topor, którzy od tej wsi pisali się Kalińskiemi; z tych Jan z Kaliny w r. 1381 był kanonikiem krakowskim; wielu z tego rodu wymienia Niesiecki Korona Polska eto. wyd. lwowskie 1728 r. t. II, 466 i 467; między innemi Kaliński Łukasz, urodzony w roku 1565, był biskupom sufraganem lwowskim w XVII w. , mąż znamienity w swoim czasie nauką, wymową i pobożnością W XV wieku wś K. należała do szlachty herbu Topor, jak o tem pisze Długosz Liber benefic. i II, 82; było tu podówczas 66 łanów kmiecych i wiele folwarków szlacheckich. Kiedy została założona tu parafia i wzniesiony kościół niewiadomo. W XV w. istniał tu już kościół drewniany pod wezw. Wszystkich świętych Długosz, II, Kalihórka Kalihórka Kalihurka Kalikstówka Kalikstowo Kalin Kalina