Kal, rz. , ob. Bartów. Kalabarz, Kalaborek, ob. Kałaborek. Kalafindestie, wś, pow. serecki na Buko winie, o 11 kil. od st. p. Graniczestie, ma cerkiew paraf, grecką nieunicką i 1070 mk. Kalaharówka, ob. Kałahorowka. Kalameny, węg. Kelemenfalva, ob. Kalomenu Kalamiczanka, potok górski, mający swe źródła w Tatrach orawskoliptowskich, na wschód od grzbietu górskiego Hawrańca ob. ; płynie na południe doliną górską, zwartą od zach. grzbietem stromo tu spadającego Hawrańca, a od wschodu Sielnickim grzbietem, w którym wznosi się Sielnicka hora 1051 m. i Sielnicki hrad 1001 m. . W obr. gm. Kalamenów Kelemenfalu łączy się z prawego brzegu z potokiem Roztocznym, tworząc Teplańską wodę, uchodzącą do Wagu z prawego brzegu pod Teplą. Długość biegu 6 kil. Kalarasz, miasto w gub, bessarabskiej, powiecie orgiejewskim, ze st. p. i st. dr. żel. jassko kiszyniowskiej, o 38 w. od Kiszyniewa. Kalasantówka, ob. Chodaczków i Bucniów. Kalasantowo, wieś, pow. mławski, gmina Ratowo, par. Radzanów; odl. o 27 w. od Mławy, ma 2 dm. , 30 mk. , 31 mr. gruntu. Kalatówki. Nazwa pięknej polany w Tatrach nowotarskich, z szałasami, powyżej i na południe Kuźnic zakopiańskich, u wejścia do doliny Kondratowej. Miano jej pochodzi od właścicieli Kalatów, którzy za Kazimierza W. byli sołtysami w Szaflarach. Powyżej polany tej, z pośród licznych ogromnych głazów wapienia liąsowego, tuż pod drożyną leśną, wytryska przeszło 4 m. szeroki potok i spada zaraz po kamieniach na dół przynajmniej na 10 m. Źródło to, mylnie uważane za źródło Białego Dunajca ob. , zowie się wywierzyskiem potoku Bystrego ob. Bystre, tom I, 508. Liczne potoki spływające z południowego boku Giewontu do doliny Kondratowej, zwłaszcza I w czasie posuch, częścią wysychają, częścią też giną w drobnym żwirze, zapełniającym dno doliny Kondratowej; a płynąc potem pod pokładem ziemi, wydobywają się razem ze stromego wschodniego brzegu polany Kalatówek. Źródło to jest nadzwyczaj wspaniałe i godne widzenia. Przedewszystkiem cudnie się ono przedstawia z dołu, zpoza potoku. Woda tego źródła miała w dniu 19 lipca 1867 o godzinie 10 i pół rano 3, 75 C przy ciepł pow. 18, 4 C; a dnia 13 sierpnia o godzinie 10 rano 4 C. przy ciepł. pow. 11 C. Mierzył ciepłotę jego Zejszner w latach 1839, 1840, 1841 i 1843. Z pięciu pomiarów jego przeciętna ciepłota wody czyni 4, 06 C. Wzniesienie tego źródła czyni 1164, 5 m. Janota; 1154 m. szt. gen. ; 1169 m. Kolbenheyer. Położenie tej polany jest nadzwyczaj rozkoszne. Rozpościera sie stąd cudny widok na okoliczne szczyty. Dokoła piętrzą się wspaniałe turnie, to nagie, to ciemnym lasem świerkowym i ko sodrzewiną pokryte. Poniżej tego źródła czy li wywierzyska pot. Bystrego wpadają doń od południowegowschodu potoki z, dolin Kasprowej i Jaworzynki płynące. Por. Bystre i Biały Dunajec. Br, G. Kalaty, wieś, pow. węgrowski, gm. Starawieś, ma 6 dm. , 68 mk. , 117 mr. obszaru. Należała do dóbr Starawieś. Kalau niem. , ob. Kaliszkowice i Kalawa. Kalaushoefchen niem. , folw, , pow. fyszhuski, st. p. Pobethen. Kalawa, niem. Kalau, wś, pow. międzyrzecki, 61 dm. , 452 mk. , 421 ew. , 30 kat. , 1 żyd, 18 analf. We wsi dwa większe gospodarstwa, jedno ma 703 mr. , drugie 279 mr. Kościół paraf. kat. należący do dek. zbąszyńskiego. Poczta w Jordanie o 4 kil, st. kol. żel. w Swiebodzinie Schwiebus o 14 kil. , od miasta pow. i telegr. w Międzyrzecu Meseritz o 10 kil. Kalawa należała niegdyś do opactwa cysterskiego w Paradyżu. Kościół paraf. już istniał r. 1510; jeden z zakonników paradyskich księży cystersów wypełniał przy nim obowiązki duchowne. Podczas wojny szwedzkiej za Jana Kazimierza szwedzi złupili i spalili kościół r. 1655. Opat paradyski Edmund Zagorów odbudował go r. 1660. Kościół spalił się ponownie r. 1733, poczem opat Józef Gorczyński wzniósł go na nowo. W paraf. kalawskiej znajdowały się jeszcze kościoły I we wsi opackiej Wysoka i 2 w Jordanie. Kalawa, niem. Calau, miasto powiatowe na dolnych Łużycach, w obwodzie regencyi frank furckiej. Najbliższa okolica dziś zniemczona, wschodnia część powiatu jeszcze serbska. Stacya kolei żelaznej na liniach HalleGubin i KamjencLubnjow KamenzLübbenau. O historyi miasta pisał Merbach Geschichte der Stadt Galau. A. J P Kalazin, m. pow. gub. twerskiej. Kalba dokum. , ob. Kalwa. Kalbassen niem. , dobra stadninowe, pow. piłkalski, st. p. Kussen. Kalbe dokum. , ob. Kalwa, Kalborno, Kaborno, wś, pow. olsztyński, na polskiej Warmii, oddawna własność kapituły warmińskiej. Roku 1656 było tu włók 30, wolnych 10, pełniących 1 służbę w wojnie; dawali 7 i pół ł. pszenicy i tyleż żyta, 1 funt wosku i 1 fonig chełmiński. Po rozbiorze Polski rząd pruski zabrał tę wieś i wydał na własność prywatną. Pola w tej wsi noszą różne nzzwiska jak np. Dworznice, Łazówki, Przecze, Stożyska, Kujawy, Krzyżowki, Marchwiaki, Ogrodawki, Bagnówki, Gazówki. Kś. F. Kalbszagel niem. , osada do wsi Sławkowo, pow. kartuski, st. p. Szymbark.

Kal

Kal

Kalafindestie

Kalaharówka

Kalameny

Kalamiczanka

Kalarasz

Kalasantówka

Kalasantowo

Kalatówki

Kalaty

Kalau

Kalaushoefchen

Kalawa

Kalazin

Kalba

Kalbe 

Kalborno

Kalbszagel