jętność hermanowicka weszła w skład nowego starostwa, bo Mirówka, Janówka, Teklówka pozostały dziedzicznemi Miera, które on następnie sprzedał Piotrowi Turkułłowi, podkomorzemu wendeńskiemu. W tych czasach był w H. dwór i budynki inne mieszkalne, ogród włoski sadzawki, jabłonie, brzoskwinie, winograd, kanapy w ogrodzie pod olchami pięknie rozkrzewioemi n. Starostwo to trzymał w dzierżawie Słomowski rotmistrz kawaleryi narodowej, konsystującej na kresach. Niejaki zaś Marcin Krajewski, chorąży kawaleryi narodowej był w tychże dobrach osadzcą i założył wieś Janówkę od imienia Jana Miera. Jan Mier, kasztelan inflancki, zmarł w r. 1790, pochowany w Wozuczynie w grobie familijnym. Miał on szczególne przywiązanie do króla Stanisława Augusta; czując się już bliskim zgonu, kaz pisać ałlist pożegnalny do króla i drżącą ręką na chwilę przed zgonem dodał te słowa własnoręcznie królu niosę do grobu, nienaruszoną w mojem życiu wierność dla Ciebie. Po jego zejściu objęła dożywocie na starostwie H. jego żona, Maryanna z Tarnowskich. W instrukcyi wydanej deputatom wysłanym na sejm 1791 r. z okręgu żytomirskiego, d. 13 sierpnia znajdujemy punkt następny dezyderya miast wolnych, w którym powiedziano. Powtóre, dopomni się W. Imc. pan plenipotent Lewandowski, miayabsteczkom pomniejszym w wdztwie kijow. leżącym, w przemocy starościńskiej dotąd zostającym, jako to Hermanówce, Dymirowi i innym naprzód listy ochronne od króla J Mości, et locationis, podług konstytucyi na sejmie teraźniejszym tytułemdop miasta nasze królewskie stanowionej, jeżeli ich niemają, wyjednane były. Po trzecie, gdy wiele dóbr dziedzicznych wzamian za królewskie są obrócone, jako to Hermanówka, Różów i inne, iżby te miasta, które przedtem były dziedziczne, a teraz królewskie prerogatywami i wolnościami, na wzór miast innych zaszczycone były i w tem pilność W. Imci Plenipotent przyłoży, aby w aktach metryki kor. i lit. , takowe zamiany wyszukano i na przeświadczenie stanów sejmujących okazane były Arch. JZR. , część 5 tom I, str. 522. Według lustracyi z 1787 r. miasteczko to starościńskie miało poddanych osiadłych 111, cerkiew unicką, dwór z drzewa pośród starego zamczyska, fossą obwiedziony, częścią palami, częscią płotem ogrodzony. Roku 1761 żydzi tutejsi wzaz z Kahorlikiem i Wasylowem płacili rocznie złp. 360 pogłównego na wojsko polskiego zaciągu. Należeli do kahału ostrogskiego, W skład starostwa wchodziły wsie następne Słoboda hermanowiecka, Olszanka i Semenowka. Starościna Mierowa odstąpiła dożywocia swego na stwie prezesowi Morzkowskiemu, a po jej śmierci H. przeszła do skarbu. Przed 1812 rokiem rząd rossyjski postanowił sprzedaż dóbr starościńskich i H. kupił Proskura, Olszankę Hudyma Semenówka nie została sprzedaną i pozostała przy skarbie, do którego i dziś należy. W 1740 roku było w Hermanówce 100 domów, i osób wy żej 7miu lat 100. W 1792 w 116 domach było męzkiej płci 711, żeńskiej 665. Jest tu stare horodyszcze i cała równina mogiłami pokryta. Obecnie H. należy do kilku właści cieli. Cerkiew, Nikołajewska wymurowana w 1819 roku. Dawniej istniała tu cerkiew unic ka zbudowana w 1726 roku. Hermanówka po łożona jest w gruntach wybornych, czarnoziemnych. Edward Rulikowski. Hermanówka, mała wioska w kijowskiej gub. , berdyczowskiego pow. , nad rzeczką De sną, wpadającą do Bohu, o 3 w. odl, od wsi Zbaraża, a o 15 w. od Samhorodka, o 29 w. od Holendrów stacyi kijowskoodeskiej dr, żel, mieszkańców 328 wyzn. prawosł. , należą do zbaraskiej parafii, ziemi 937 dz. wybornego czarnoziemu, należy do Zawistowskich; zarząd gminny we wsi Zbarażu, policyjny i par. kat. w m. Samhorodku. Kl. Przed. Hermanówka, potok wypływający z pod wschodniego stoku góry Hermanowej 389 m. w obr. gm. Hermanowej w pow. rzeszowskim. Płynie w kierunku północnym przez wieś Hermanowę, a następnie miasto Tyczyn i po północnej stronie tegoż uchodzi z lewego brz. do Strugu, dopływu Wisłoku. Długość biegu 5 kil. Br. G. Hermanowo, osada, ob. Buszewo, powiat szamotulski. 2. H. , folw. , pow. pleszewski, 1 dom, 9 mk. ; nal. do domin. Klenka. Hermanowo 1. niem. Herrmanshöhe, według Kętrz. wś, pow. brodnicki, nie jest w urzędowych skorowidzach umieszczona. 2. H. , niem. Herrmannsdorf, folw. należący do wsi Szczepanki, pow. grudziąski, nad jeziorem łasińskiem, naprzeciw m. Łasina, pół mili od bitego traktu grudziąskołasińskiego, ma budynki 5, domy mk. 2, katol. 7, ew. 4 Parafia i poczta Łasin, szkoła Szczepanki. 3 H, niem. Herrmannshöhe, folw, do wsi Lipinki, nowo założony r. 1868, pow, lubawski. 4. H. , niem. Herrmenau, wś, pow. suski, podług map wojskowych 1 i pół mili od Susza, blisko traktu bitego z Kisielic do Susza. W nowszym czasie zapewne otrzymała ta wieś odmienną nazwę, gdyż w dokładnych skorowidzach nie jest umieszczona. Od dawnych czasów istniał kościół w H. , który zabrali luteranie; był filialny do Bałoszyc; r. 1721 tał sopuszczony; później zupełnie go zaniechano. Hermanowo, wś pryw. , pow. dzisieński, o 41 w. od Dzisny, 1 okr. adm. , 3 dm, , 55 mk. 1866 r. . Hermanówka Hermanówka Hermanowo