przepływa staw pod Żukowskim młynem i wkrótce przechodzi w drugi wielki staw na obszarze gm. Gajów w pow. lwowskim; opły wa wieś od zachodu, poczem tworzy na nie wielkiej przestrzeni granicę gmin Gajów od wsch. a Głuchowic i Czyżykowa od zach. . W Czyżykowie zabiera z lew. brz. maleńką strugę. Dosięgnąwszy gościńca lwowskozło czowskiego, na granicy Czyżykowa i Podbereziec łączy się z lew. brz. z Maruńką, przerzy na tenże gościniec, zwraca się na płn. wsch. , płynie granicą Biłki szlacheckiej i Gajów mokremł łąkami Zastawiem zwanemi i na obsza rze Biłki szlach. aż do swego ujścia przybiera nazwę Białki. Opływa wieś zrazu od wscho du a przepłynąwszy dawniej bardzo rozległy staw we wsi, przechodzi na zachodni jej bok. Minąwszy Biłkę królewską, zmienia swój kie runek na płn. wach. i tak zwanemi Błotami wielkimi, rozpościerającymi się na granicy obu Biłek a Barszczowic, podąża do Pełtwi z pra wego brzegu. Ujecie leży u zejścia się granic gmin Barszczowic, Biłki szlach. i Zuchorzyc na wy. 225 m. npm. Wody po większej części łączne, błotne; dno namuliste, spadek wód po wolny. Długość biegu 21 kil. Br. O. Katany, wś, pow. radomyski, par. praw. Martynowicze, o 4 w. od Martynowicz, 450 mieszk. Kabarowce po rusku Kabariwci, wś w powiecie złoczowskim 20 kil. na płd. wschód od Złoczowa, 7 kil. na póła. od urzędu pocztowego i sądu powiatowego w Zborowie, a 5 kil. na płd. wsch. od najbliższej stacyi kolejowej w Płuhowie. Na półn. leżą Wołczkowce, na wschód Jarosławce i Kadobińce, na płd. Młynowce, na zachód Młynowce, Meteniów i Kazimirówka folw. Płuhowa. Przez środek wsi płynie potok Strypa. Wchodzi on tu z Wołczkowic, płynie zrazu na płd. , tworzy na krótkiej przestrzeni granicę wsi, rozlewa się w mały stawek, potem skręca na płd. zachód, tworzy drugi stawek, przybiera kierunek płd. i tworzy znowu na krótkiej przestrzeni granicę, poczem skręca na zachód a płynąc wzdłuż granicy płd. wchodzi do Młynowiec i wpada tutaj do głównej Strypy. Dolina potoku wznosi się przy wnijściu do wsi 356 m. , przy ujściu ze wsi 348 m. Na lew. brzegu potoku dochodzi w płd. wschod, krańcu wsi Złota góra al. Sonia 413 m. , na prawym brzegu wznosi się punkt jeden do 401 m. Zabudowania leżą w dolinie potoku a cerkiew w samym środku obszaru. Na lewym brzegu Strypy znajduje się kamieniołom, 0. 5 kil. długi, a w nim rozeznać można następujące pokłady bezpośrednio nad marglem kredowym leżą ławy piaskowca, 45 m. grube, posiadające tylko w najwyższej warstwie skamielinę Paludina of. stagnalis Bast. Piaskowiec ten dostarcza dobrego szutru do wysypywania drogi. Na tej ławie piaskowca leży ława muszli, 0. 2 m. gruba, utworzona z niezliczonych skorupek Pectunculus, Arca, Cardium i t. d. i piasku białego, cienkoziarnistego, zawierającego tu i ówdzie piękne skorupki; na niej leży 0. 8 m. gruba warstwa siwej, wapnistej, twardej gliny bez skamielin, im wyżej tem obfitszej w piasek, przechodzącej nakoniec w warstwę żółtego piasku. Dokładniejszy opis kamieniołomu podał Dunikowski p. t. Das Gebiet des StrypaFlusses in Galizien w Jahrbuch der k. k. geolog. Reichsanst. , Wien, tom 30, str. 45. Własność większa ma roli ornej 509, łąk i ogr. 112, pastw. 29; własn. mniejsza roli ornej 1155, łąk i ogr. 22, pastw. 4 mr. Wedle spisu z r. 1880 było 612 mk. w gminie, 60 na obszarze dworskim. Mieszkańcy są wyznania gr. kat. Szematyzm wykazuje tylko 29 wyznania rzym. kat. Par. gr. kat. w miejscu, należy do dekanatu Zborowskiego, archid. lwowskiej. Par. rzym. kat. w Zborowie. We wsi jest cerkiew, szkoła etatowa jednokl, dwór i młyn. Na początku XIX w. należała wieś do Antoniego Kriegshubera, który r. 1806 założył tutaj blich wosku i fabrykę świec woskowych i oddał kierownictwo Józefowi Kettnerowi z Czech sprowadzonemu. Kierownik przysposobił kilkunastu włościan tej wsi na zdolnych robotników i przy ich pomocy doprowadził do tego, że corocznie, biorąc średnią miarę, wyrabiano 1200 kamieni kamień 12 kg. surowego wosku. Wosk w tej fabryce bielony odznaczał się białością a świece woskowe miały odbyt nietylko we Lwowie, lecz wywożono je także do Brodów, Berna, Wiednia, Pragi a nawet do Monachium i t. d. Ob. Gazetę lwowską 1812, N. 38. Kabarszcza, ob. Iszoryszki. Kabaś, pustkowie, pow. ostrzeszowski, 7 dm, 54 mk. , ob. Kotłów. Kabat, młyn, pow. ostrowski, gm. i parafia Długosiodło. W spisie wsi i osad z 1827 r. miejscowość ta nosi nazwę Kabał, Kabat, ob. Kabot Kabatki, tak zowią na miejscu Kaszubów mieszkających w pow. lęborskim na Pomorzu. Kabatnia al. Wasylówka, wś cerkiewna nad strugą Kalniczką, śród gór i lasów, powiat lipowiecki, 774 mk. , w tem 27 kat. Mieli ją założyć zbiegli z Wielkorossyi raskolnicy, których starszyna zwał się Wasyl. W lesie pod K. jest grodzisko otoczone wałem. Pierwotnie K. należała do Sanguszków, od których ją nabył Jaroszyński. Mniejsza część, właściwa Wasilówka, jest własnością Drzewieckich i Czarnomskiego. Cerkiew pod wezw. Opatrzności, z r. 1750, drewniana, ma 52 dzies. ziemi. Por. Dańkówka. Kabaty, wś, pow. warszawski, gm. Wilanów, par. Powsin. Leży na południe od Na Kabany Kabarowce Kabarszcza Kabaś Kabat Kabatki Kabatnia Kabaty