J. , dom. i gmina powiat kościański, 4080 mr. rozl; 2 miejsc a J. dom. ; b Wymysłowo folw, , 14 dm. , 208 mk, 3 ew. , 205 kat. ; 14 analf. Własność Morawskiego Kajetana. 3. J. , dom. , pow. inowrocławski; 597 mr. rozl. ; 3 dm. , 44 mk. ; wszyscy kat. ; 24 analf. Po czta w Chełmcach o 8 kil. ; st. kol. żel. Ino wrocław o 30 kil. Własność Dyonizego Mlickiego. M. St. Jurkowo, niem. Jurkowen, wś nowozałożona r. 1713, pow. węgoborski, na pruskopol skich Mazurach. Jurkowski potok, lewy dopływ Dunajca. Jurkowszczyzna, 1. wś włośc, pow. wilejski, o73 w. od Wilejki, 3 okr. adm. , gm. Parafianowo, 7 dm. , 53 mk. katolików 1866. 2. wś gm. czereskiej, pow. dziśnieński, 3 okr. adm. , o 22 w. od Dzisny, 3 dm. , 38 mk prawosł. 1866. Jurkowszczyzna, wieś, pow. nowogradwołyński, gm. żołobeńska dusz włościan 162, ziemi włos. 565 dzies. , ziemi dworskiej 977 dzies. Niegdyś należała do dóbr zwiahelskich, w XVIII wieku nabyta od Lubomirskich przez Wilnera, doktora nadwornego książąt na Zwiahlu; tranzakcyi tej dopełnił ks. Kalikst Poniński, ojczym i opiekun małoletniej córki ks. Kacpra Lubomirskiego, jenerała wojsk rossyjskich, późniejszej Uwarowej; następnie Jurkowszczyznę nabył Omieciński, a od tego Ro kossowscy, do których i dziś należy. Jurkow szczyzna leży nad Ceremem, ma mszalną ka plicę katolicką parafii zwiahelskiej, na polach tej wioski liczne kurhany z kamiennemi krzyżami świadczą o nieszczęśliwej dla oręża pol skiego walce w 1648 r. z kozakami pod do wództwem Maksyma Krywonosa stoczonej. J. posiada znakomitą glinę porcelanową, którą się posiłkowała fabryka korecka. Do tego majątku należą osady MajstrowaWola i Hałe błoto. L. R. Jurksze 1. wś, pow. wyłkowyski, gmina Pojeziory, par. Wyłkowyszki, odl. 10 w. od Wyłkowyszek W 1827 r. było tu 22 dm. , 186 mk. ; obecnie 38 dm. , 248 mk 2. J. , wś, pow. maryampolski, gm. i par. Pilwiszki, Odl. 58 w. od Maryampola. W 1827 r. było tu 17 dm. , 144 mk. , obecnie 13 dm. , 157 mk Jurlauken niem. 1. GrossJ. , dobra. pow. darkiemski, st. p. Trempen, 2. KlienJ. , dobra, pow. wystrucki, st. p. Jodlauken. Jurłowska st. p. , pow. karsuński gub. symbirskiej. Jurosch niem. , Jurosz, ob. Jaroszyn, Jurów, wś, pow. tomaszowski, gm. Jarczów, par. Chodywańce, o 2 mile od Tomaszowa, o pół mili od granicy, ma cerkiew b. unicką z drzewa, dymów 55 z ludnością 417 dusz; gruntu włościanie mają 699 mr. a 3 mr. łąki; czarnoziem i popielatka urodzajna. W tej wsi jest dwór murowany, z obszernym w pół dzikim ogrodem. Folwark ma ziemi ornej 469 mr. , własność hr. Łosia. O pół wiorsty na wschód od tej wsi na łąkach właściwie pastwiska znajdują się wzniesienia zwane, , Horodysko, na których był zamek, czego dowodem są ślady fundamentu; znajdują tam kółka od ostróg i inne rzeczy żelazne. W zamku tym opasanym fosą i wodą, bawił za Jana Kazimierza, w czasie wyprawy, król szwedzki Karol Gustaw; w następstwie zamek, napadany przez turków i tatarów, został zburzony. W 1836 wystawiony w pobliżu młyn, a miejsce po zamku do nieużytków zaliczone. Jurów, niewielka wioska, pow. radomyski, nad rz. Zdwiżem, o 20 wiorst odległa od m. Korystyszowa a o 52 wiorsty od m. Kijowa, położona przy kijowskobrzeskiej szosie, ma stacyą pocztową. Mieszkańców 394 wyznania prawosławnego, należą do gminy i parafii Sitniaków. Jest tu duża gorzelnia, cegielnia i młyny wodne. Ziemi 2015 dzies. łesistej. Należała dawniej do Sabińskich lecz w 1848 r. kupiona przez Jeremiejewa, do którego i obecnie należy. Na wschód od wioski znajdują się na polach i w lesie starożytne wały, pochodzące z daty gdy teraźniejszy Jurów zwał się Irowo i należał do Eustachego Daszkiewicza, zaporoskiego hetmana, siostra którego Bohdana wyszła za Andrzeja Niemirę, wojewodę kijowskiego, i wniosła mu Jurowo wraz z innemi włościami; córka tej Bohdany także Bohdana, dostała go jako wiano idąc za Semena Oliżara, a po śmierci tego za Borysa Tyszkiewicza, który zastawia Irowo księciu Bohdanowi Glińskiemu za 100 kóp litewskich po śmierci tegoż Irowo dostaje się w spadku ks. Michałowi Osowieckiemu książęta Osowieccy mianowali się od wsi Osowiec, odległej o 10 wiost od teraźniejszego Jurowa. Stąd wywiązuje się długoletni proces, który niewiadomo czem się skończył, ponieważ Olizarowie chcieli koniecznie odebrać ten majątek Archiw Jugozapadnoj Rusi t. II, . Przeździecki w swoich podróżach po Wołyniu i Podolu przytacza własnoręczny list Eustafiego Daszkiewicza do króla Zygmunta pisany w tym interesie. Jurów, niem. Juhrow, folw. dóbr Wilcza górna w pow. rybnickim. Jurowce, wś, pow. sanocki, stanowi razem ze wsią Srogo wem górnym i przysiołkiem Popiele jednę gminę katastralną. Ma z temi atynencyami 112 domów i 684 mieszkańców a to 348 męż. , 336 kobiet. W Jurowcach i Popielach ma obszar dworski 329 m. roli, 92 m. łąk i ogr. , 24 mr. pastw. i 13 mr. lasu; włościanie 85 mr. roli, 25 mr. łąk i ogr. , 40 mr. pastw. Ludność mięszana. Polacy 60 należą do parafii w Strachocinie, Rusini 614 do parafii miejscowej w Jurowcach. Przysiołek Jurkowo Jurkowo Jurkowski Jurkowszczyzna Jurksze Jurlauken Jurłowska Jurosch Jurów Jurowce