cych od miejscowego spożycia, produktów rolnych i inwentarza a przeważnie trzody chlewnej. Nazwa Judran pochodzi od niewielkiej rzeczki Judry, biorącej w dobrach Judrany swój początek i przepływającej przez dość znaczną tychże dóbr przestrzeń; oprócz tej znajduje się jeszcze w J. kilka innych pomniejszych rzeczek, jako to Kruszwa Kruszą, Graumena i Widejka. Dobra J. , będące za czasów Rzeczypospolitej polskiej starostwem, obejmowały podówczas przeszło 500 włók ziemi, dziś zaś, po różnych zmianach i kolejach losu, dobra te, łącznie z naleźącemi do nich folwarkami Wornoławki, Sodale, Krynica, Benedyktopol oraz fermami i wsiami Ustronie, Pojudrze, Pograumenie i t. d. obejmują tylko sto włók przestrzeni. Miejscowość ta, zwyczajem powszechnym na Litwie i Żmudzi, nazywaną bywa miasteczkiem z tego jedynie powodu, iż posiada kościół, dwór pański, oberżę i kram. Kościół drewniany judrański, w najnowszych czasach odrestaurowany przez obecnego dziedzica Bacewicza, jest filią parafii chwejdańskiej, wystawionym zaś był w 1780 r. przez Siemaszkę i Pulejkę. W archiwum domowem rodziny Bucewiczów, dzisiejszych posiadaczy Judran, niema żadnych dokumentów, świadczących o dacie założenia starostwa judrańskiego; nie ulega wszakże wątpliwości, że starostwo to musiało być bardzo dawnem, gdyż w pomienionem archiwum znajduje się inwentarz pomiaru Judran, uczyniony w 1561 roku, z polecenia Zygmunta Augusta, przez Jakóba Łaszkowskiego rewizora królewskiego. Po rozbiorze Polski, cesarz Paweł I starostwo judrańskie darował 26 lutego 1797 roku untersztalmajstrowi dworu cesarskorossyjskiego i kawalerowi orderów Teodorowi synowi Piotra Remezowowi, co następnie potwierdził r. 1798. Remezow zaś, aktem sprzedażnym sporządzonym pod datą 6 października 1798 roku, pomienione Judrany sprzedał kazańskiemu szlachcicowi, dymisyonowanemu podpułkownikowi wojsk rossyjskich, Tymoteuszowi synowi Teodora Owczennikowowi, który dnia 25 sierpnia 1800 r. dobra te wieczystem prawem zapisał żonie swojej Tatyanie córce Andrzeja Owczennikowowej; ta ostatnia zaś, w dniu 5 stycznia 1805 r. , dała za 12000 rs. wieczysto zrzeczne na dobra J. prawo Ignacemu synowi Klemensa z Monczy Bucewiczowi rotmistrzowi księstwa żmudzkiego, który aktem wieczysto zrzecznej darowizny, napisanym 1813 r. i do ksiąg ziemskich powiatu rossieńskiego tegoż roku wniesionym, dobra J. z miasteczkiem, folwarkami, wsiami, lasami, młynem, karczmą i wszelkiemi przynależytościami odstąpił na wieczne czasy Benedyktowi Korczak Bucewiczowi, sądziemu granicznemu powiatu rossieńskiego, po śmierci którego dobra te, drogą spadku, przeszły do rąk obecnego ich posiada cza Bronisława Korczak Bucewicza. Judrzańska ruda, wś i os. , pow. maryampolski, gmina Antonowo par. Pilwiszki. Odl. 30 w. od Maryampola. W 1827 r. było tu 15 dm. , 124 mk. ; obecnie 13 dm. , 179 mk. Judsziszken niem. , folw. , pow. kłajpedzki, st. p. Prekulsk. Judtschen niem. , wś, pow. gąbiński, o 12 kil. od miasta pow. Gąbina, na lewym stromym brzegu Węgrzy, w żyznej równinie, agentura pocztowa i stacya kolei wschodniej. Mk. 347 t. zw. reformowanego wyznania, wszyscy po chodzący od przybyszów z francuskiej szwajcaryi. Tu przez 3 lata Emanuel Kant był nauczycielem prywatnym u pastora Anderscha. J. B. Judupis, rz. , lewy dopływ Stygry, która do Aszwy wpada. Juduryszki, ob. Induryszki. Judycyn, dobra, attyn. Jod, pow. dzisieński, 2 okr. adm. , gm. Jody ob. , o 57 w. od Dzis ny, 2500 mr. obszaru, gleba urodzajna. Da wne dziedzictwo Łopacińskich, dziś Pepłowa, Cerkiew parafii złożonej z 1688 dusz, fundo wana przez Ign. i Judytę Łopacińskich. Roku 1866 wś J. miała 60 mk. , 7 dm. K. O. Judyta, według Knie kopalnia galmanu pod Niemieckiemi Piekarami, pow. bytomski. Judyty niem. Juditten al. Jüdenkirch dawniej, wś kościelna, około pół mili od Królewca odległa, pow. królewiecki, w uroczem położeniu ponad ujściem rz. Pregla do kurońskiej zatoki Kurisches Haff, w dawniejszej dyecezyi samlandzkiej. Z Królewca często tu podejmują wycieczki dla pięknego położenia. Całą wieś stanowi zresztą tylko kościół luterski, plebania pastora i szkoła. Kościół tutejszy jest zapewne najstarszy z dawniejszej Samlandyi, założony około r. 1255. Jak wskazują pozostało jeszcze niejakie mury i fundamenta, krzyżacy mieli w tej wsi swój zamek obronny. I mury kościoła są jakby zamku jakiego, 5 stóp grube, z kamieni polnych stawiane. Słynął kiedyś ten kościół za katolickich czasów z licznych pielgrzymek pobożnych i odpustów, które wierni czynili na to miejsce, ponieważ prastary obraz M. B. czczony tu był powszechnie jako cudowny. Roku 1393 aż z Geldryi książę Karol przybył do Judyt z 4000 ludzi swoich, żeby wypełnić ofiarę, którą był ślubował Matce B. w Judytach. Długo jeszcze po reformacyi wierni nie mogli zapomnieć miejsca tego świętego i z dalekich nieraz stron przybywali, jak sami protestanccy historycy piszą. Obraz cudowny z drzewa rzeźbiony M. Najśw. z P. Jezusem bardzo starożytny dotąd w kościele judyckim przechowuje się. Jakiby był związek nazwy Juedenkirch i Judyty, tru Judrzańska ruda Judrzańska Judsziszken Judupis Juduryszki Judycyn Judyta Judyty