potomnej śmierci przeszedł Jazłowiec na Walewskich w r. 1720, od tych zaś drogą przedaży na Jerzego Aleksandra Lubomirskiego, oboźnego wielkiego koronnego w roku 1723. Od Lubomirskich przeszedł J. na Poniatowskich r. 1746, a mianowicie na Stanisława Poniatowskiego, wojewodę mazowieckiego; w roku 1777 przeszedł J. w ręce Potockich. Od zaboru austryackiego upadło nareszcie miasto zupełnie i władza municypalna ustała, a mieszczaństwo tutejsze, dzierżąc przedtem silnie władzę sądową i policyjną, oraz miasta obronę, straciło wszelkie znaczenie i zostało poddane juryzdykcyi dominikalnej. Zamek opustoszał, domu dla ubogich wojskowych inwalidów, założonego jeszcze przez Mikołaja Jazłowieckiego, nie masz ani śladu, a o fundacyi tylko pamięć została. Jeszcze za czasów austryackich liczył J. w r. 1780 kuśnierzów 30, szewców 21, tkaczów 17; jednakże już wtedy sam rząd uważał, że mieszczanie najwięcej z roli się żywią i widział się zmuszonym do zmniejszenia kontrybucyi rzemieślniczej o 300 złp. ks. paulinów i dominikanów konwenta zostały zniesione; podobnież miasto wszelkiej własnej juryzdykcyi, wszelkich praw i przywilejów pozbawione w r. 1798, z czego dziedzice ówcześni Potoccy korzystając, wszelkiemi sposoby miasto uciskali. W r. 1800 przeszedł J. w ręce Grudnickiego Krzysztofa, a od niego prawem dziedzictwa na Błażowskich baronów. Powiat jazłowiecki obejmował 7 i pół mil kw. obszaru i iedno miasteczko, 28 wsi, 4, 422 domostw, 6, 067 rodzin, 27, 600 mk. , dochód opodatkowany z ziemi, oceniony był w roku 1859 urzędownie na 612, 000 złp. Opis Jazłowca z r. 1685 w Rozmait. Lwów, 1857, str. 79. Nagrobek Mikołaja Gomołki w J. , Rozmait. Lwów, 1828 str. 398 i Przyjaciel ludu 1841, str. 242. Opis J. w Rozmait. , Lwów, 1831 str. 70. O zamku jazłowieckim, Rozmait. Lwów, 1832, Nr. 39. Pamiątki jazłowieckie p. Barącza, Lwów, 1862 krytyka tego dzieła w Bibliot. warszaw. 1864, IV, 131. Wiadomość o obrazie Matki Boskiej w J. p. Barącza, Dod. do Gaz. lwow. 1853 Rycina zamku jazłowieckiego ruin i krótki opis, Przyjaciel dom. Lwów, 1877 Nr. 8. Dokument z r. 1481, którym Kazimierz Jagielończyk zniósł jarmarki w J. , Akta ziem. i grodz. t. 6, str. 64. Dokument z r. 1469 znoszący cło pobierane przez Michała z Jazłowca w J; tamże, tom 6, str. 114. Dok. z r. 1467, mocą którego Michał i Jan z Buczacza dziedzice na J. potwierdzają i pomnażają fundacyą kościoła paraf. w J. , dokonaną w r. 1436 przez ich ojca Teodoryka z Buczacza, tamże, tom II, str. 193 i inne. Dok. z r. 1766, w którym Stan. Aug. Poniatowski potwierdza przywilej dany J. , tamże, tom 1, str 160; Dod. Gaz. lwow. z r. 1855, Nr. 43. Akt z r. 1753 odnośny do J. w Dod. do Gaz. lwow. 1861, Nr. 10 i 11. Akta jazłowieckie używane przez Barącza w Pam. jazłowieckich, Rkp. w Bib. Ossoliń. , Nr. 1485. Inwentarz dóbr miasta Jazłowca, Rkp. w Bib. Ossoliń. Nr. 2811. Lu. Dz. Jazłowiec, ob, Jaslowetz, Jazmanice. Tak Encykl. Orgelbr. mylnie nazywa Jaskmanice. Jaźminie, przys. Grębowa. Jaźnica, rz. , pow. dziśnieński, por. Dworyszcze. Jaźnie, wś włośc. , nad bezimienną rzeczką, pow. wilejski, o 32 w. od m. Wilejki, 2 okr. adm. , 28 dm. , 215 mk. 1866. Jazno, wś i dobra nad jez. t. n. , pow. newelski, z zarządem gminy liczącej 390 dusz, o 35 w. od Newla. Dobra J. należą do Ign. Potrykowskiego, 3750 mr. obszaru. K. O. Jazno, mko, pow. dzisieński, 4 okr. polic, par. Dzisna, o 312 w. od Wilna, o 15 w. od Dzisny, ma 118 mk. Właściwie są to dwa mka nad jez. t. n. , z których jedno Małe J. z zarządem gminy miało l866 r. 9 mk. a drugie 165 mk. , 15 dm. Jest tu cerkiew paraf. drew. , niegdyś była tez kaplica katol. Dobra J. w glebie dobrej, żytniej, 2000 mr. obszaru, są dziś własnością Artura Korsaka. Niegdyś dziedzictwo Galimskich, dobra te od XVII w. przechodziły kolejno drogą spadkową do DruckichSokolińskich, KoziełłówPoklewskich, Kociełłów, aż nabyli je Korsakowie. W dobrach J. 1811 r. było dusz 463. Gmina J. ma dusz męz. 1801, kob. 1906, wsi 123 i składa się z 7 okręgów wiejskich J. , Puciatyn, Kwiatyń, Krasnopol, Kuryłowicze, Pawłowicze, Ugolniki. Do okręgu J. należą wsie Awłasienki, Brusowanka, Barbaryna, Woronki, Dorożki, Żojdziki, Zazierce, Izoitki, Kułaki, Kopcierowo, Kazielskie, Kobiaszczyno, Kopciużyno, Łąszczyno, Piskunowo, Puczkowskie, Pasznino, Siwickie, Sokołowszczyzna, Szczerbickie, Jazno. Jazno w województwie połockiem, było to ststwo w posesyi Pakoszowej Teresy z Zenowiczów. Wedle metryk litewskich powstało w r. 1625 z tego powodu, iż mieszczanka połocka Anna Koszczanka Biedrzycka, właścicielka dóbr J. , zmarła bez żadnych spadkobierców. Podług praw ówczesnych dobra takie przechodziły do dyspozycyi królewskiej. Na mocy więc tego król Zygmunt III przywilejem z d. 18 kwietnia r. 1625 nadał je w posiadanie Janowi Cywińskiemu. Później przyłączono do tych dóbr dwie wsie Horki i Perebródki i w takiej przestrzeni dzierżyli następnie to sstwo Kazimierz Dunin Kuniński i Anna z Pakoszów. Po śmierci tychźe posiadał je Marcin Motowski a wreszcie ostatnimi posiadaczami byli Józef i Franciszka z Żabów

Jazłowiec

Jazłowiec

Jazmanice

Jazno