ornej 273, łąk i ogr. 19, pastw. 18, lasu 44 m. austr. Chat 54. Należy do par. łac. w Lanckoronie. Liczba mk. 383. Według szematyzmu dyec. tarn. 392 d. rz. kat. 1880. Stacya pocztowa w Lanckoronie. W obrębie wsi kilka stawów. Szkoły nie ma. Dzieci posyłają do Lanckorony, odległej 3 kil. Właściciel ks. Montléart. Przy gościńcu znajduje się murowana kapliczka. Zabudowania gospodarcze większej pos. są dobrze pobudowana i utrzymane, Z J. jest piękny widok na Lanckoronę. 3. J. , pow. limanowski, ob. Jastrzębie. Mac. Jastrzębia turnia, niem. Karfunhelturm, przez niektórych piszących o Tatrach Karbunhihwą turniązwana, turnia i szczyt w Tatrach spiskichj na wschód od głównego grzbietu, na północ od Zielonego Kieżmarskiego, a na po łudnie od Czerwonego stawu. Od Kołowego wierchu Czerwonostawiański szczyt, Rothseespitze, ob. z głównego grzbietu wybiega od noga wprost na wschód, w której wznosi się wymieniona turnia. Żaden ze szczytów ta trzańskich nie jest tyle rozpowszechniony w podaniach górali Spiżaków, co pomieniony. Już Townson w zeszłym wieku pisał o nim. Wzniesienie wynosi 2308 m. Kolbenheyer, 2131 m. szfe. gen. . Br. G. Jastrząbianka, rz. Poczyna się na zachód wsi Hruskie w pow. augustowskim, płynie z półn. ku połud. przez wieś Jastrzębnę i po niżej tejże wpada z lewego brzegu naprzeciw ko Krasnoboru do Krasnoborki. Ta ostatnia wszakże aż do ujścia nazywaną bywa także i Jastrzębianką. Długa do połączenia się z Krasnoborką wiorst 4. Okolice tej rzeczki stano wią rozległą błotną nizinę. J. BI Jastrzębica al. Jastrzębice, po rusku Jastrubyczy z Izbicą, wś W pow. sokalskim, 20 kil, na płd. wsch. od urzędu poczt, i sądu powiat, w Sokalu. Na półn. leży Poździmierz, na półn. wschód Hohołów, na wschód Radwańce, na płd. Tyszyca, na płd. zach. Sielec, na p a n. zach. Wołowin. Wzdłuż granicy płd. płynie Bug od płd. wsch. na półn. zach. Na półn. wsch. od Bugu tworzą liczne strugi i potok gęstą sieć wodną. Między niemi najznaczniajszy potok Peresika na granicy płd. i potok Krawiec. Wszystkie te wody zabiera Bug. Zabudowania wiejskie zajmują płd. wsch. część obszaru. Na wsch. od nich wznosi się najwyższy punkt do 223 m. , na zachód opada Krzywce do 213 m. , a na płn. zaoh. część do 209 m. Tu, blisko granicy wiejskiej, leży browar. Izbica leży nnd siecią wodną w stronie płd. zach. Płd. część obszaru jest lesista. Rozróżniamy tu następujące lasy od zach. ku wsch. Kochanów ze wzgórzem Czerniwa 208 m. , Mochanów, Rzepnik, Pieszo w, na płd. od nich Długi garb 212 m. a na krańcu płd. Dzików kąt. Własn, , wiek. mą roli ornej 381, łąk i ogr. 185; pastw. 66, lasu 1883; własn, mniej, roli ornej 798, łąk i ogr. 943, pastw. 126, lasu 167 mr. Wedle spisu z r. 1880 było 1211 mk. w gminie, 67 na obszarze dwór. ; wedle szematyzmów z r. 1881 mk. obr. rzym. kat. 53, gr. kat. 1125. Parafia rzym. kat. w Sokalu, gr. kat. w miejscu, dek Sokal, dyec Przemyśl. Należą do niej Wołowin, Poździmierz i Bendiuha. We wsi cerkiew zbudowana r. 1757, szkoła etatowa jednoklasowa i kasa pożyczkowa gminna z kapitałem 238 zł. Według podań ludowych stoi wieś dzisiejsza na innem miejscu; dawną osadę zburzyli bowiem tatarzy. W lesie tutejszym jest miejsce Magazyny, o którem podanie mówi, że tatarzy, dopytując się gdzie pochowano skarby, piekli ludzi Ob. Słowo, Lwów 1869, Nr. 72. Po polach znajdowano tu często ułamki broni i inne sprzęty starożytne. J. należała dawniej do powiatu buskiego. Była to dzierżawa z przyl. Zbycie, Wołozwin z Narudną i Tyszyca, w pos. Józefa Mierzej ewskiego, wojskiego podolskiego, z prow. 8722 złp. 20 gr. kwarta 2180 złp. 20 gr. , zajęta w skutek dekr. gub, z r. 1806 i wskutek najwyższego postanowienia wedle dekr. gub. z 1810 r. oddana arcybiskupowi ormiańskiemu in partem congruae od 1 marca 1810 r. z rocznym dochodem 5, 627 zł. , wyrachowanym wedle czynszów dzierżawnych z r. 1807 i intraty z lasów. Dekretem nadwornym z dnia 4 kwietnia 1824 r. posłanowiono, że fundusz religijny, z którego pierwej arcybiskup kongruę 6, 000 zł. pobierał, za czas od 1 marca 1810 r. ekwiwalentu odpowiedniego do funduszu kameralnego spłacać nie winien. Dobra te zatem pozostały własnością funduszu kameralnego, chociaż były w użytkowaniu funduszu religijnego, a gdy arcybiskup później prosił o odebranie dóbr, i spłacenie napowrót kongruy 6, 000 zł. gotówką a najwyźszem postanowieniem z r. 1843 przychylono się do tej prośby, napowrót dobra zajęto i trzymano we własnym zarządzie. W r. 1855 objął je bank narodowy i sprzedał takowe wedle kontraktu z 1861 roku Jędrzejowi hr. Renard za 70, 500 zŁ w. a. Po za wsią J. na stromej górze pokrytej szpilkowemi lasami znajduje bię skała Wieprz, o której Stęczyński w Okolicach GaHcyi str. 130 powiada na pierwszy widok zda się zawodzić nadzieję ciekawego wędrowca. Lecz zbliżywszy się, dreszcz przebiegnie ciało patrzącego, na widok tego kapryśnego wymysłu przyrody. Z głębi ciemnej tła z drzew szpilkowych złożonego, wystaje na przodzie skała z trzech części blisko siebie stojących, złożona. I wszystkie trzy części wąskie u dołu, obszerne u góry, zdają się stać cudem prawie w równowadze, wierzchołkiem w dół obróconym, a posadą w górę zwróconą. Z łatwośoią można

Jastrzębia turnia

Jastrzębia turnia

Jastrząbianka

Jastrzębica