skich. 2. J. zaśc. szl. , pow. wileński, 3 okr. adm. , o 48 w. od Wilna, 1 dm. , 7 mk. katol. 1866. 3. J. , wś, pow. poniewieski. 4. J. , ob. Wobolniki. Jask, wś, pow. szczuczyński, gm. i par. Lachowo. Jaska, jezioro w Inflantach, pow. dorpacki, pół wiorsty długie a ćwierć m. szerokie. Jaskąjcie lub Szacuny, wś, nad strugą Lulewą, pow. wiłkomierski, par i gm. Szaty o 6 w. , o 10 w. od Kiejdan, Narzecze litewskie. grunta dobre, 6 dm. J. D. Jaskenbruch niem. , dobra, pow. ostródzki, st. p. Rychnowy. Jaśki 1. kol. , pow. wieluński, gm. i par. Czastary, odl. od Wielunia 21 w. , dm. 5, mk. 24. 2. J. , wś i folw. , pow. radzyński, gm. Biała, par. Radzyń, o 9 w. od Radzynia. W 1827 r. było tu 11 dm. , 45 mk. , obecnie 13 dm. , 207 mk. Rozl. folw. wynosi mr. 601 a mianowicie grunta orne i ogrody mr. 218, łąk mr. 41, pastw. mr. 3, lasu mr. 325, nieuźytki i place mr. 13, Bud. drewn. 6. Wś J. osad 8 z gruntem mr. 5. 3. J. rytolowizna, wś, pow. mazowiecki, gm. Brzozowo, parafia Poświętne. 4. J. , wś, pow. augustowski, gm. Dowspuda. Odl. 16 w. od Augustowa, par. Janówka. W 1827 było tu 22 dm. , 138 mk. , obecnie 26 dm. , 314 mk. , 728 mr. Należy do dóbr Dowspuda ob. . Br. Ch. , A. Pal. Jaśki, ob. Kamieńsk Jaśki, mały zaśc. poleski w stronie północno zachodniej pow. ihumeńskiego, przy samej granicy pow. borysowskiego, ma os. 2. Jaśki, niem. Gischkau, wś w pow. gdańskim, ob. Juszkowo i Gdańsk. Jaśki, niem. Jascheki, kol. do wsi W. Łagiewniki, pow. lubliniecki. Jaśkiewicze 1. wś i folw. , pow. ihumeński, 1 okr. policyjny, gm. dudzicka, par. katol. dawniej dukorska, dziś annopolska, o 30 w. od Mińska, w glebie dość dobrej położone. W w. XVII i na początku XVIII miejsce to należało do Chaleckich, przez wiano przeszło do Radziwiłłów i później nabyte przez Jelskich, zaś około 1820 r. nabyte z eksdywizyi przez Kotowiczów i do dziś dnia folw. w ręku tej rodziny pozostaje. Wś posiada osad włócznych 13, folw. ma obszaru około 400 mr. Por. Hrebień. S. J. , wś i folw. w południowej strome pow. słuckiego, w gm. krugowickiej, w najgłuchszej miejscowości poleskiej, śród błot i topielisk. Do XVII wieku dziedzictwo książąt słuckich Olelkowiczów, następnie przoz wiano ostatniej księżniczki Zofii Olelkowiczówny, poślubionej Januszowi Radziwiłowi przeszły w dom Radziwiłłów, a przez księżniczkę Stefanią Radziwiłłównę wniesione w posagu w dom książąt Wittgenstejnów i dziś stanowi własność tej rodziny. Wś ma osad włócznych 35; folw. posiada obszaru przeszło 10, 000 mr. , w glebie lekkiej w tem niezmierną ilość łąk błotnych. Okrąg policyjny II klecki. Jestto miejsce urodzenia Syrokomli Kondratowicza w 1823 r. Jaskiłdany, ob. Remigola. Jaskin albo Jaskinka, mała wś poleska i fol. we wschodniej stronie pow bobrujskiego, nad rzeką Dobośną, odgraniczającą tu gubernią mińską od mohilewskiej, w gm. turkowskiej. Wś ma osad włócznyoh 6, folw. jest dziedzictwem wspólnym Zdanowiczów i Jaszczykowskich i ma obszaru około 14 włók litewskich; gleba lekka, łąki obfite, miejscowość lesista. Jaskmanice albo Jaksmanice lub Aksmanice, po rusku Jaskmanyczi, wś w pow. przemyskim, 9 kil. na płd. wschód od Przemyśla. Na północ leży Hurko i Siedliska, na wschód. Byków i Popowice, na płd. Popowice i Cyków, na zachód Łuczyce i Krowniki. Przez wś płynie od wschodu na zachód dopływ Wiaru. Na lewym jego brzegu wznosi się Mohiłka do 293 m. , na prawym brzegu w północnej strome wsi lesiste wzgórze dochodzące 304 m. , półnzach. strona zaś opada do 231 m. , a na krańcu, w Długich borach, do 203 m. Własność większa ks. Lubomirskiego ma roli ornej 363, łąk i ogr. 115, pastw. 25, lasu 330, włas. mniejro li ornej 1052, łąk i ogr. 200, pastw. 129, lasu U mr. Wedle spisu z r. 1880 było 779 mk. w gminie, 22 na obsz. dwor. ; wedle szemat, z r. 1881 mk. obrz. rzym. kat. 17, grekokatol. 834. Par. rzym. katol. w Medyce, grekokat. w miejscu, ma filią w Siedliskach, a należy do dekanat, dyecez. przemyskiej. We wsi jest cerkiew i szkoła etatowa jednoklassowa. Na Mohiłce są ślady uroczyska pogańskiego wedle zapisków Schneidera, znajdujących się w muzeum Ossolińskich. W dokumencie Władysława Jagiełły z r. 1407, zatwierdzającym uposażenie władyctwa przemyskiego, zwie się wś Jaskmanicze ob. Akta ziem. i grod. T. 7, str. 80. W dokumencie tegoż króla z roku 1424, potwierdzającym dawne i nadającym nowe dochody kapitale przemyskiej, zwie się Jaskmancze ob. tamże T. 8 str, 77. W 8m tomie Akt. ziem. i grod. , wspomniany jest kilkakrotnie Stanisław Jaskmanyczky str. 211, 212, 224, 229, stąd prawdopodobnie pochodzący. Stąd pochodził także prawdopodobnie Aksmanicki czyli Jaskmanicki, o którym Szajnocha mówi w szkicu historycznym Jan Sobieski bannitą. Wś leżała w sstwie przemyskiem. Wójtostwo było przy końcu 18 w. w posiadaniu Franciszka Mniszcha prow. 794 złp. 16 gr. , kwarta 198 złp. 19 gr. . Wedle kontraktu z r. 1788 sprzedana Mniszchowi za 3900 złp. Dziś J. należą do Lubomirskich. Por. mniej dokładne opisy Aksmanice i Jaksmanice. Lu. Dz. Jask Jask Jaska Jaskąjcie Jaskenbruch Jaskiłdany Jaskin Jaskmanice