skiego, następnie, od smoleńskiego; od roku zaś 1219 zostało księstwem udzielnem pod rządami własnych książąt. Z tych na wzmiankę zasługują Wsiewołod i Iwan synowie w. ks. włodzimier. Konstantyna, oraz Wasil Wsiewołodowicz. W r. 1267 księstwo jarosławskie połączone było z perejasławskiem; panował u nich wtedy syn Aleksandra Newskiego, Dymitr, który w r. 1279 oddał Jarosław księciu Teodorowi Rościsławiczowi możajskiemu. Tenże po śmierci brata swojego Michała otrzymał księstwo smoleńskie i połączył je z jarosławskiem; gdy zaś w r. 1298 syn starszego jego brata Aleksander Hlebowicz, opanował księstwo smoleńskie, Teodor poprzestać był zmuszony na samem księstwie jarosławskiem pomimo wszelkich usiłowań ku odzyskaniu Smoleńska. Po nim nastąpili synowie drugiej jego żony Dawid i Konstanty, następnie zaś Wasil Dawidowicz zmarły r. 1426. Odtąd aż do r. 1607 o książętach jarosławskich żadnej nie ma wiadomości; pod rokiem zaś 1607 jest wzmianka o księciu jarosławskim Andrzeju. Piotr I przeznaczył Jarosław na miasto prowincyonalne gubernii moskiewskiej. Za Katarzyny II mianowane zostało miastem gubernialnem. Powiat jarosławski ma 24, 7 mil kw. przestrzeni, powierzchnię równą, zroszoną rzekami Wołgą, Kotorostą, Parną i innemi; grunt gliniasty i piaszczysty, rolnictwo małoznaczące. Ma 146000 mieszk. , zajmujących się po większej części handlem zbożowym, wyrobami z miedzi i bronzu, robieniem gwoździ, kapeluszy włościańskich i szewctwem; wielu z nich trudni się mularstwem i ciesielstwem; w osadzie Wielikoje odbywa się znaczny targ na len, przędzę i płótno własnego wyrobu; w okolicach zaś tejże jest urządzona blicharnia i fabryka płótna na sposób holenderski; w osadzie Pleszczejewie znajduje się papiernia. Jedna z najlepszych w Rossyi. Gubernia jarosławska, jedna z gubernij wielkorossyjskich, leży w środkowej Rossyi, na północowschód od Moskwy, graniczy na północ z gubernią wołogodzką, na zachód z nowogrodzką i twerską, na południe z włodzimierską, na wsohód z włodzimierską i kostromską; utworzoną została w r. 1777 i dzieli się na 10 powiatów jarosławski, daniłowski, lubimski, mołogski, myszkiński, poszechonski, romanoborysohlebski, rostowski, rybiński i uglicki. Zajmuje powierzchni 646, 76 mil kw. 31293, 5 w. kw. ; z tych ziemi uprawnej 1166600 dzies. , łąk 308000 dzies. i lasów około 267000 dziesięcin. Liczba mieszkańców w gubernii wynosi 1008315 gł. płci obojga; w tej liczbie 468691 mężczyzn i 539624 kobiet; 931783 prawosławnych, 7548 roskolników, 481 katol. , 169 ewang. , 627 żydów, 83 mahometan; na 1 milę kw, przypada 1561 głów. Powierzchnia gubernii jest w ogólności równa, w południowej zaś części powiatu rostowskiego leżącej w pobliżu Wołgi, znajdują się niewielkie wyniosłości. Powiaty rostowski, poszechoński, lubimski, daniłowski i mołogski, mają miejscowość niską, poczęści bagnistą, szczególnie cała północna część ostatniego między rzekami Szeksną i Mołogą jest tak niską, że na wiosnę, w czasie wezbrania wspomnionych rzek, zalewa się i tworzy jedno obszerne jezioro. Powiaty leżące na prawym brzegu Wołgi mają grunt kamienisty, oprócz powiatu rostowskiego, w którym takowy jest gliniastym, po częśki bagnistym. Na lewym zaś brzegu rzeki leżące, mają grunt gliniasty, a w pobliżu Wołgi piaszczysty. Z rzek przez gubernią płynacych znaczniejsze pod względem żeglugi Wołga, Szeksna i Mołoga przyjmują do siebie wiele rzek i strumieni. Z jezior znaczniej sze Nero w pow. rostowskim, Jachrobolskie w daniłowskim, Chorłam w pow. mołogskim. Bagna znajdują się po większej części w powiatach mołogskim, poszechońskim, po części daniłowskim, rostowskim, rybińskim. Lasów w gubernii jest liczba dostateczna, drzewem opałowem mieszkańcy prowadzą dość znaczny handel. Drzewa budowlanego jest mało i dla tego spławiają je z gubernii nowogrodzkiej, twerskiej i poczęści wołogodzkiej. Gubernia jarosławska należy do liczby przemysłowych, rolnictwo jest małoznaczące, tak dla małej ilości gruntów stosunkowo do ludności, jako teź i dla niewielkich urodzajów. Sieją wiele rozmaitych roślin lekarskich miętę, rumianek ogrodowy, szałwiję, gurjan, bazylikę, przytem kalafiory, korzeń cykoryowy i inne, sprzedaż których przynosi rocznie kilka kroć stotysięcy rubli sr. Do najprodukcyjniejszych powiatów należą poszechoński, lubimski i poczęści myszkiński. Głównem zatrudnieniem mieszkańców jest rolnictwo i oparty na niem handel zbożowy; wielu trudni się budowaniem statków, wielu też pracuje w fabrykach, zakładach przemysłowych, oraz wydalają się do miast innych gubernij dla zarobku. Gubernia słynie głównie ze swego płóciennictwa, którem trudni się przeszło 50000 ludzi, wyrabiających i sprzedających płótno przeszło za 1200000 rs. Głównie przemysłem tym słynie osada Wielikoje Sieło z okolicami. Z fabryk i zakładów największe są fabryki skór, świec, płótna 17 i bawełnianych wyrobów. Jarosławskie płótna i serwety słyną z doskonałego wyrobu. Z. B. Jarosławice 1. górne, wś włośc. J. dolne, wś włośc, i J. średnie, wś włoś. , pow. radomski, gm. Wolanów, par. Jaroslawice. J. dolne leżą nad rz. Radomką i mają kościół parafialny drewn, założony w XIV w. , posiadają 13 dm. , 89 mk. i 173 mr. obszaru. J. górne 10 dm. , 77 mk. i 53 mr. obszaru a J. średnie 3 dm. , 15

Jarosławice

Jarosławice