rzyli i spalili. Wkrótce atoli Lubomirscy do dawnego przywrócili go stanu. W nim to mieszkał znany w dziejach Jerzy Lubomirski, marszałek wielki kor. i hetman polny Koronny, jedna z najznakomitszych postaci za panowania Jana Kazimierza. Michał Korybut, chcąc obecnością swoją zachęcić szlachtę do skorszego ciągnienia przeciw Turkom, zjechał tu w połowie sierpnia 1672 r. , i dopiero gdy nadeszła wiadomość o zdobyciu Kamieńca i posuwaniu się nieprzyjaciela wgłąb kraju, wyruszył ztąd do obozu pod Gołębiem. Tu, w czasie wojny domowej w r. 1716, bawił August II i traktował ze związkowymi o ustąpienie wojska saskiego z kraju, a zgodziwszy się na zawarcie pokoju, był obecnym jak niedaleko ztąd przeprawiały się jego hufce przez Wisłę, wracając do Saksonii. Ostatecznie ozdobiony i odnowiony był ten zamek przez Marcina Lubomirskiego, sławnego z awanturniczych przygód swojego życia, który średniowiecznemi wybrykami i hulankami straciwszy cały ogromny majątek przodków, w końcu zmuszony był sprzedać J. wraz z zamkiem w r. 1783 Piaskowskiemu, podkomorzemu krzemienieckiemu. Nowi właściciele, mniej zamożni a może mniej dbali, nie mogli go długo w należytym stanie utrzymać, a ostatni dziedzic zamku starosta Piaskowski zmarł tutaj w r. 1803. Po śmierci jego, gmach przez następnych dziedziców opuszczony, począł upadać, a gdy w latach 1809 i 1813 wszystko żelaztwo i drzewo z niego wydobyto i na inny obrócono użytek, pozostały tylko same mury, dziś jeszcze zdu miewające swoim ogromem i okazałością. W samem miejscu znajdujący się parafialny kościół murowany jest także pomnikiem budownictwa z początku XVI wieku, fundacyi Firlejów. W r. 1539, kiedy przyjęli oni wyznanie kalwińskie, Jan Firlej, wojewodą ruski, kościół ten na zbór przemienił i szkoły przy nim założył. Powrócił go katolikom i bogatemi sprzętami przyozdobił Stanisław Tarło, starosta sochaczewski, w r. 1599, i tam jego obok żony popioły spoczywają, jak o tem świadczy piękny nagrobek z łacińskim napisem. W skarbcu kościelnym jest pięknej roboty krucyfiks, ofiarowany w r. 1625 przez miejscowego proboszcza ks. Wawrzeńca Reklewskiego, a przez niejakiego Jana Gosławskiego zrobiony, oraz kielich starożytny, dar Abrahama Swiderskiego. Przywilej fundacyjny J. zamieścił M. Baliński w Bibl. Warsz. 1841 r. T. IV, str. 645. Opis i widok ruin podał Tyg. III. z 1868 r. Nr. 36. Par. J. dek. kozienickiedo, daw. zwoleńskiego, 6153 dusz posiada. Według Tow. Kred. Ziem. dobra J. składają się z folw. J. nad Wisłą, Oblassy, Manyż, attynencyi Pomysłów, Nadbrzeże, osady J. , wsi Oblassy, Łaguszew, Ignaców, Łowiecko i Helenów; od Radomia w. 50, od Kozienic w. 42, od Zwolenia w. 20, od Kazimierza w. 2. Rozl. wynosi m. 2516; folw. Oblassy i Manyż, grunta orne i ogrody m. 441; folw. Janowiec nad Wisłą grunta orne i ogrody m. 250, łąk m. 140; ogółem wykazano wody m. 15, lasu m. 1290, zarośli m. 310, nieużytki i place m. 20, osady karczemene m. 20; bud. mur. 12, drewn. płodozmian l2polowy. Gorzelnia, wiatrak, dwa piece wapienne i cegielnia, pokłady torfu i kamienia wapiennego. Osada Janowiec osad 189, z gruntem m. 1434; wś Oblassy os. z gruntem m. 225; wś Łaguszew os. 25, z gruntem m. 660; wś Ignaców os. 25, z gruntem m. 285; wś Ławiecko os. 26, z gruntem m. 545; wś Helenów os. 17, z gruntem m. 266. oprócz powyżej wymienionych realności rozprzedano kolonistom na zupełną własność m. 2220; nazwa powstałych nomenklatur nie jest wiadomą. Br. Ch. , A. Pal. Janowiec 1. , folw. , pow. wieluński, gmina Naramnice, par. Łyskornia, odl. od Wielunia 15 w. , dom 1, mk. 5. 2. J, os. młyn. , pow. noworadomski, gm. Radziechowice, ma 1 dom, 5 mk. , 12 mr. rozl. 3. J. , okolica szlachecka, pow. mławski, gra. Szczepkowo, par. Janowiec. Odl. 25 w. od Mławy. W obrębie jej leżą wsie J. Kościelny, posiada kościół par. drewniany, szkołę początkową i zarząd gminny. W 1827 r. było tu 6 dm. , 28 mk. , obecnie 13 dm. , 96 mk. , 08 mr. ziemi pokościelnej a 96 włośc. J. Boruty ma 3 dm. , 32 mk. i 119 mr. ziemi drobnej szlachty, J. Jastrzębki liczył w 1827 r. 10 dm. , 38 mk. , obecnie zaś 14 dm. , 87 mk. i 299 mr. ziemi drob. szlachty. J. Leśniki 11 dm. , 70 mk. i 160 mr. ziemi drobnej szlachty. J. Szlachecki 8 dm. , 62 mk. i 326 mr. ziemi drob. szlachty. J. Zdzięty 2 dm. , 24 mk. , 141 mr. ziemi. Jest tu posterunek straży pogra nicznej. Parafia J. dek. mławskiego ma 2883 dusz. Kośc, i parafia erekcyi niewiadomej, podobno z 1449 r. Kościół obecny z r. 1741, drewniany. Na odpust 6 sierpnia mnóstwo osób z Prus tu przybywa. Br. Ch. Janowiec, dwór, pow. rossieński, par. kielmeńska, własność Iwanowicza. Janowiec, wś w zachodniopółnocnej stronie pow. słuckiego, w gminie howieźniańskiej, nieopodal zetknięcia się granic pow, mińskiego i nowogródzkiego, ma osad włócznych 20. Janowiec, niem. Janowitz 1. miasto, pow. wągrowiecki, niedaleko rzeki Wełny, o 11 kil. w kierunku południowowschod, od miasta powiatowego, w okolicy zdrowej i piaszczystej. W r. 1875 było 674 mk. ; w r. 1871 zaś 645 mk. ; 113 ew. , 343 kat. , 189 żydów; 199 analf; 3 5 ludności nal. do narodowości polskiej, 3 5 do narod. niemieckożydowskiej. Głównem zajęciem mieszkańców są rolnictwo i rzemiosła. Siedziba komisarza obwodowego.

Janowiec

Janowiec