grudziąskosuskim, pół mili od Łasina, nad małem jeziorem. a włośc, wś, obszaru ziemi mórg 1847, bud. 93, dm. 50, kat. , 42, ew. 316. Parafia Szenwald, szkoła w miejscu, poczta Łasin. b J. rycer, dobra, niem. Körberode, zajmują obszaru mórg 2910, budynk. 30, dm. 12, katol. 109, ew. 108. Parafia, szkoła i poczta, jak wyżej. Pierwotnie były te dwie posiadłości połączone. J. istniały bezwątpienia od najdawniejszych czasów, co już z tego wynika, że we wsi znajdował się kościół parafialny o 6u włókach proboszczowskich. Zadziwia jednak, że w starych księgach krzyżackich nie jest wspominana. R. 1595 Hanneberger na sławnej swej mapie umieszcza ją pod imieniem Hannsdorf. Oddawna przyłączona była do królewsk. ekonomii czyli starostwa w Szenwaldzie. R. 1602 Samuel Łaski sekr. królewski trzyma J. za złp. 60. R. 1618 Andrzej Jakuszewski ustępuje swój dział w J. Jakóbowi Łosińskiemu. Przed wojnami była a wś zamożna, przez 60 włośc, zamieszkała. Szwedzi z gruntu ją zburzyli, że kamień na kamieniu nie pozostał. Kiedy r. 1677 wizytator biskupi kanonik Strzesz przybył tu, nie znalazł ani śladu zabudowania, tylko fundamenta jednego domu natrafił; miejsce to lasem porastało, Żeby na nowo okolicę zaludnić, sprowadzono aż ze Szwabii osadników, którzy na innem miejscu, jakby w lesie, nad parowem się pobudowali. R. 1682 byli tu już, jako z ksiąg czynszowych wynika. R. 1772 podczas okupacyi trzymał J. w dzierżawie generał polski Gruszczyński, któremu król pruski Fryderyk II, z szczególnej ku niemu łaskawości wś tę z szlacheckiemi prawami na własność zapisał r. 1774. Podatki i ciężary pozostały tymczasem jak dawniej. Wtedy liczono włók 43, które były gburom w dzierżawę wypuszczone. R. 1821 właściciel J. i dóbr szenwałdzkich landrat pruski RozenbergGruszczyński uczynił ugodę z dzierżawcami we wsi J. R. 1839 nabył ten folwark Franc. Wilh. Körber z Halberstadt za 43500 tal, , oprócz tego płacił rocznego kanonu 129 tal. Ten to Körber nadał swojemu folwarkowi nową nazwę Körberode, która dotąd urzędowo istnieje. po polsku jednak zowie się Jankowiaki folw. , albo Nowe Jankowice. Ob. Frölich, Gech. des Kreises Graudenz I, 167 i 178. Są jeszcze niejakie wiadomości o kościele. Kościół w J. był stary po Krzyżakach, parafialny jako się zdaje, gdyż proboszcz przy nim 6 włók posiadał. Tytuł miał św. Trójcy; budowany z drzewa. Prawdopodobnie w ostatnich wojnach krzyżackich, a napewno podczas reformacyi, podupadł. Został wtedy jako filia do Szenwałdu przyłączony. Włóki kościelne przywłaszczył sobie dwór szenwałdzki. Kiedy przy końcu XVI w. stary kościołek zupełnie w gruzach runął, postanowił go na nowo wskrze sić Samuel Łaski, sekr. król. i dóbr szenwałdzkich jako i jankowickich dzierżawca. Miał być teraz kościół mocno z cegły murowany, gdy wtem umarł przedwcześnie gorliwy fun dator Łaski. Następca jego w dzierżawie dóbr tutejszych królewskich Jan Zawadzki, później kaszt. gdański i wojewoda parnawski, nie sprzyjał rozpoczętej budowie. Przewiózł wszy stka cegłę i drzewo do Błonowa ale zamiast na kościół, użył je do nowego swojego dworu. R. 1640 wizytator biskupi zwiedził Jankowice, żeby się dowiedzieć o dawniejszym kościele. Ale wieś leżała teraz na innem miejscu, a nowo sprowadzeni luterscy i niemieccy mieszkańcy nic o nim nie wiedzieli. Zaledwo po niejakich szczątkach poznano gdzie się przedtem znaj dował. Ogrodzono cmentarz i krzyż na nim postawiono. R. 1743 prob. szenwałdzki Teblowski toczy proces o jankowickie kościelne włóki. Obacz. Ksiądz Fankidejski. Utra cone kościoły w dyecezyi chełmińskiej 108. 2. J. , wś w pow. niborskim. 3. J. , wś, pow. ostrodzki, st. p. Dąbrówno. Kś. F. Jankowickie, ob. Hołowin. Jankowicze 1. , wieś nad rz. Szurą, pow. oszmiański, 4 okr. adm. , o 102 w. od Oszmiany, 38 dm. , 308 mk. , z tego 196 katol, 12 izr. Młyn wodny. 2. J. , zaśc. szlach, nad rz. Szurą, pow. oszmiański, 4 okr. adm. , 101 w, od Oszmiany, 1 dom, 10 mk. katol. 3. J. , wś rząd. , pow. święciański, 3 okr. adm. , o 30 w. od Święcian, 12 dm. , 87 mk. , z tego 84 kat. , 3 izr. 4. J. , zaśc. szlach. , nad jez. Wiłkiewicze, pow. trocki, 1 okr. adm. , 16 w. od Trok, 1 dom, 13 mk. katol. 1866. Jankowice, szczyt w Beskidach spiskich, na granicy hr. spiskiego a szaryskiego. Wzniesienie 1170 m. Jankowiąta, ob. Kamieńczyk. Jankowitz niem. , wś, ob. Jankowice. Jankówka, ob. Janków i Charłupia, Jankówka 1. albo Łopatyńszczyzna, duża wś, pow. wasylkowski nad rz. Użką wpadająca do rz. Rosi, o 3 w. od wsi Rejmentarszczyny a o 21 w. od Białocerkwi. Mieszk. 2001, z tych 304 szlachty wyzn. katolickiego; reszta prawo sławni. Cerkiew parafialna i szkółka. Nazwa wioski pochodzi od założyciela jej Jana Łopa tyńskiego; obecnie należy do białocerkiewskiego majątku hr. Branickich. 2. J. , wioska, pow. humański, nad rz. Berezynką, wpadającą do Korskiego Tykicza, a o 9 w. odległa od m. Iwańki. Mieszk. 714 wyzn. prawosł. ; cerkiew parafialna. Ziemi 2111 dzies. dość urodzajnej. Należy do kilku właścicieli. Zarząd gminny we wsi Bahwie, policyjny w m. Talnem. 3. J. , wś w pow. zwinogródzkim, par. Łysianka. Należy do Tworkiewicza. Kl. Przed. Jankówka, wś w pow. wielickim, przy dro Jankowickie Jankowickie Jankowicze Jankowice Jankowiąta Jankowitz Jankówka