gipsu i kamienia budowlanego. Wieś J. osad 43 z gruntem mr. 204. 5. J. murowane, wś, i folw. nad rz. Bystrzycą, pow. lubelski, gm. Wólka, par. Kalinowszczyzna. Leżą o pół mili od Lublina w dolinie Bystrzycy, w bardzo malowniczem położeniu. Jestto, starożytna osada, która wraz z przyległymi dobrami miała należeć kolejno do książąt Zasławskich, Ostrogskich, następnie do Tęczyńskich, jak o tem świadczą herby i godła zdobiące wejście do kaplicy, której ostrołukow. budowa pozwala odnosić początek do XV wieku. Długosz wspomina o tej wsi II 537 lecz nie podaje żadnych szczegółów o istnieniu zamku i kaplicy. Mówi tylko o folwarku szlacheckim i 4 łanach kmiecych. Później J. miały stanowić własność Jakóba Sobieskiego. W czasie wojny szwedzkiej Karol XII miał tu swoją kwaterę. W początkach bieżącego stulecia J. należały do generałowej Szeptyckiej, synowicy Tadeusza Czackiego, który tu częstym bywał gościem. Na cześć jego usypano w tutejszym ogrodzie kopiec, na którym leżał kamień z napisem. Obecnie znajduje tu się piękny dwór na wzgórzu, przerobiony z dawnego zamku, o czem świadczą potężne mury i strzelnice. Piękny ogród starannie utrzymany posiadać ma wszystkie rodzaje drzew w naszym kraju rosnących. W 1827 r. było 16 dm. i 131 mk. W 1861 r. liczono 14 dm. i 97 mk. Opis z ryciną podał Tyg. illustr. z 1873 r. N. 304 i Kłosy T. II, str. 545. Folwark J. Murowane z wsiami J. Murowane, , Długie, Zadębie, Swidniczek, Rudnik i Wólka, Rozl. wynosi mr. 581 grunta orne i ogrody mr. 288, łąk mr. 103, pastw. mr. 127, nieużytki i place mr. 63. Bud. mur. 15, drew. 6, płodozmian 5o, 70 i l0o polowy. Jest młyn wodny, pokłady szarego kamienia wapiennego i torfu. Wś J. Murowane osad 10, z gruntem mr. 181; wś Długie osad 15. z gruntem mr. 321; wś Zadębie osad 4, z gruntem mr. 54; wś Swidniczek osad 12, z gruntem mr. 222; wś Rudnik osad 14, z gruntem mr. 214; wś Wólka osad 7, z gruntem mr. 140. 6. J. końskie, wś i folw. , pow. lubelski, gm. Jastków, par. Dyss. W 1827 r. było tu 49 dm. , 345 mk. Dobra J. Końskie składają się z folwarków J. Końskie, Zaradowka, Smugi, Dębina, nomenklatury Niny, Dy8zlówka i Krawka, wsi Końskie, Rozl. wynosi mr. 1961. Folw. J. Końskie grunta orne i ogrody mr. 479, łąk mr. 66, pastwisk mr. 28, lasu mr. 488, nieużytki i place mr. 55, razem mr. 1116. Bud. mur. 6, drew. 9, płodozmian 120 polowy. Folw. Zawadówka grunta orne i ogrody mr. 252, łąk mr. 1, lasu mr. 1, nieużytki i płacę mr. 8, razem mr. 262. Bud. drew. 4. Folw. Smugi grunta orne i ogrody mr. 182, łąk mr. 9, nieużytki i place mr. 4, razem mr. 195. Bud. drew. 3. Folw. Dębina grunta orne i ogrody mr. 309, łąk mr. 1, nieużytki i place mr. 7, razem mr. 317. Bud. drew. 4, płodozmian 12opolowy. Nomenklatura Dyszlówka z gruntem mr. 60. Bud. mur. 1, drew. 3. Nomenklatura Kawka bud. drew. 6, młyn wodny, pokłady kamienia wapiennego, rzeczka Ciemięga przepływa. Wś J. końskie osad 49, z gruntem morgów 754. 7. J. , wś nad Wisłą, pow. janowski, gmina i par. Świeciechów. W 1827 r. było tu 11 dm. , 80 mk. ; obecnie ma 100 mk. i fabrykę mączki i krochmalu, która 1880 r. miała 8000 rs. produkcyi. 8. J. , kol. , pow. konecki, gmina Czermno, par. Falków, od zarządu gm. w. 6, od powiatowego w. 30; gruntu morgów 900. Domów drewn. 2, kobiet 8, mężcz. 2. Jakubowice 1. z aktu rozgraniczenia państwa bytomskiego od ks. siewierskiego w r. 1524 okazuje się że Mieroszowscy posiadali dobra Jakubowice jako donacyą książęcą. Wieś ta do swobodnego państwa bytomskiego, to zaś, nawet i samo miasto Bytom, od r. 1355, czyli śmierci Bolesława na Oświęcimiu i Koźlu, rozdzielonem było międy cieszyńskie i oleśnickie księstwa, póki Maciej król węgierski w r. 1477 obu połów znowu nie połączył i Janowi z Zierotyna nie zostawił. Tem że prawem przeszło bytomskie od ostatniego posiadacza w r. 1498 do Jana ks. opolskiegp i raciborskiego f 1532, który je znowu w roku 1526 Jerzemu margr. brandeburskiemu zostawia. Zważywszy nie prawdopodobieństwo by Maciej Węgierski obdarowywał polskiego szlachcica musimy uznać, że tylko książę Jan ostatni z piastów opolskich wraz z bratem swoim Mikołajem, w Nisie w r. 1447 ściętym, stronnik Jana Olbrachta i przyjaciel polaków mógł był tę donacyą uczynić. Musiał więc ją otrzymać o pierwszy w Szląsku osiadły Mikołaj Mieroszowski 1516, gdyż w powołanem rozgraniczeniu wspomina że już przodkowie ówczesnych właścicieli dobra te posiadali a oni przecież tylko wnukami owego Mikołaja byli. Musiała więc donacya nastąpić przed r. 1516 a więc pochodzić od Jana ks. opolskiego. Gdy w 1587 r. arcyks. Maksymilian pretendent do tronu polskiego oblegał Kraków, wpadł rotmistrz Hołubek z oddziałem tatarów i kozaków by zrobić dywersyą, spalił Bielsko i kilka wsi a między temi Łupełnie zniszczył Jakubowice. Już ich więcej nie odbudowano a grunta rozdzielono między Bangów, Michałkowice, Siemianowice t. j. inne posiadłości Mieroszowskich; pozostała tylko nomenklatura Wüst Jakubowitz, przy sprzedaży Bangowa przez Stanisława Mieroszowskiego 1692 wyszły Jakubowice po 166 latach posiadania z rąk tej rodziny. Zródła Grammer, Kronik, der Stadt Beuthen, pag. 118 i 119, Henelius Silesiographia, Idzikowski Geschichte von Oppeln, Lustig

Jakubowice

Jakubowice