ca. Ciągnie się ono w kierunku z płn. zachodu na płd. wschód, poczynając się nad ujściem Prawicza do Swicy, wzgórzem lesistem Tarnycznykiem 1131 m. , wznosząc się coraz wyżej grzbietem lesistym przez tak zwany Wielki Lisak, potem przez Tannicę 1495 m. , polanę Dauhe pole, wreszcie wznosi się w szczycie Jajkiem zwanym do najwyższej wysokości, bo 1683 m. szt. gen. npm. Naokoło szczytu tego, z jakie 300 m. niżej rozpostarły się połoniny, na których rok rocznie pasą się woły i owce z Wełdzirza, Niagrynu i Lolina. Zeszczytu wspaniały widok na góry skolskie, dalej na Pikuj i węgierskie Berżawy, a wreszcie na góry stanisławowskie. Obok Jajka, na płd. wsch. sterczy inny szczyt, prawie równej z Jajkiem wysokości, zwany Perebyty, połączony z nim małą przełęczą. Na płn. zaś wschód, także w najbliższem sąsiedztwie, ciągnie się przeszło 45 kil. długie prześliczne pasmo Gorganu ilemskiego, którego cały grzbiet, ledwo o kilkanaście metrów niższy od Jajka; gdyby ściana zakrywała widok w tę stronę, szczyt Jajka przedstawiałby kupę zwiru. Piaskowiec warstwowany tworzy tu płyty wielkości talerza, nie grubsze nad 2 centymetry. Niżej zaś kamienie grube, wielkie, kształtu nieregularnego. Wegetacya bardzo nędzna, szczególnie co do roślin jawnopłciowych. Z roślin alpejskich lub podalpejskich bardzo mało tu zachodzi, więcej zato jawi się roślin skrytokwiatowych. Masa kamieni pokryta żółtym porostem Rhizocarpon geographicum atrovirens. Porost ten już zdała jest widoczny jakby ogromne żółte plamy nie tylko na Jajku, lecz i na przyległych pasmach i szczytach. Obok tego porostu rosną tu Lecidea confluens, Gyrophora cylindrica, Parmelia stygia, Bryopogon jubatus. Z mchów wpadają w oko czarne małe zeschłe murawki, rosnące na kamieniach, a składające się z gat. Weissia crispula, Grimmia contorta, Andrea petrophila; następnie Racomitrium lanuginosum i pospolity Ceratodon purpureum. Pod względem jawnokwiatowym roślin obficie rosną Silene inflata, Hieracium alpimum, Solidago alpestris, Senecio nemorensis; ostatnie 2 gatunki zazwyczaj skarłowaciałe. Północny bok szczytu pokrywają wielkie płaty mchów torfowych i inne rośliny do składu torfowisk należące, jak Sphagnum acutifolium i S. cymbifolium. Płaty utworzone przez Sph. acutifolium wpadają w różową barwę, stąd też zdała świecą połyskiem złocistym, woale różniącym się od żółtego porostu Rhizocarpon geographicum. Ten sam połysk okazują szczyty pasma Gorganu. Wśród Sphagnum widać tu mech Połytrichum strictum, P. Jumosum i alpinum, a wreszcie Dicramna flagellare. Oprócz tego znaleść można obficie rosnący porost Cetraria islandica, który pod kosodrzewiną wraz z mchami Hypnum splendens i Schreberi itd. grube tworzy poduszki. Widać tu także Cladonia rangiferina, Cl. amaurocrea rzadziej i Lycopodium Selago. Na szczycie zdobią poduszki torfowe rośliny Vaccinium Myrtillus, Vitis Idaea i uliginosum, oraz Empetrum nigrum w wielkiej obfitości. Połoniny, powyżej szczytu będące, odznaczają się gęstą trawną wegetacyą, wsku tek tego przedstawiają monotonny widok. Ro śnie tu także olsza górska Alnus viridis, jało wiec Juniperus nana. Kosodrzew schodzi bar dzo nisko i miesza się z lasem świerkowym. Lasy ciemne, gęste. Znajduje się tu także limba Pinus Cembra, a niżej wiązy, jawory i buki znacznej wielkości. Lasów bukowych niema. Od szczytu Jajka odrywają się ku płd. wsch. dwie odnogi, wschodnia kończy się szczytem gołym Szywaną zwanym 1430 m. szt. gen. nad rzeką Mszanką, a zachodnia bieży przez skalistą grupę czubków Ukiernię 1622 m. , kończąc się również Szywaną 1650 m. , od której na południe wznosi się czubek Sołotwina 1355 m. szt, gen. . Tu w okolicy tej 8zywany biją źródła Mszanki. Szczyt Jajka zwiedził w r. 1840 ś. p. profesor Łobarzewski, a w 1868 r. prof. Edward Hückel. Ob. E. Huckel, Wycieczka bot. w Karpaty stryjskie do źródeł Swicy, w spraw. kom. fizyogr. T. II, 1868 r. Na płd. od potoku Mszanki, między nim a Mołodą od płd. , a Mszaną od wsch. , legło mniejsze gniazdo górskie, także Jajce zwane, wzniesione do 1600 m. , a należące do działu Mszaną zwanego 1724 m. szt. gen. . Br. G. Jajczaki, kol. i folw. , pow. wieluński, gm. i par. Mierzyce, odl. od Wielunia 10 w. ; kolonia wraz z Daszewem liczy dm. 23, mk. 139; folw. dom 1, mk. 9. Jaje, wś, pow. dziśnieński, gm. Druja, okr. adm. Drujka, na drodze ze Słobódki do Drui, od której odl. wiorst 6, ziemi uwłaszczonej 81 dzies. sążni 2301. Dusz 13, należała do dóbr Drujki o wiorstę odległej. Do r. 1667 Druja lub Drujka wraz z Jajami była własnością knaziów Massalskich, z których Dawid i Klara z Tukałłów sprzedają r. 1667 wespół z częścią miasteczka Drują Stefanowi Wojciechowi i Krystynie z Galineckich Czerniewskim. Gdy ten umarł w r. 1687 obejmuje syn jego Jan Czerniewski a ten w r. 1700 wespół ze swą matką Krystyną 2voto Stabrowską sprzedał Janowi i Zofii z Suficzyńskich Rudominom. W tym rodzie został do 1813 aż do śmierci ostatniego potomka tej linii Tadeusza Rudominy, poległego w bitwie pod Lipskiem. Od Rudominy dostała J. w posagu siostra jego rodzona Kazimiera Łopacińska i przekazuje synowi swemu Adamowi; który w r. 1858 sprzedał Józefowi Wasilewskiemu; dziś jest własnością syna jego Justyna. Drujka zawierała obszaru 1960 dzies.

Jajczaki

Jajczaki

Jaje