4, 500 dusz. Gmina J. należy do s. gminnego okr. II we wsi Repki, liczy 5476 mk. , rozl. 25, 334 mr. ; st. poczt. w Sokołowie. W gminie znajdują się 2 cegielnie, młyn i wiatraków 6; szkół początkowych 6. W skład gminy wchodzi Andropol, Bujałygniewosze, Bujały mikosze, Czekanów, Dzierzby, Gródek, Jabłonna lacka, J. ruska, Kamieńczyk, Kanabród, Krzemień, Ludwinów, Łużki, Mołożewo, Niemirki, Teofilówka, Toczyskiczortki, T. pod borne, Toczyskiśrednie, Tończa, Wioska, Wierzbiceguzy, W. strupki, Władysławów i Zaborna. Folwark J. Lacka ma rozl. mr. 1354, grunta orne i ogrody mr. 507, łąk mr. 59, lasu mr. 746, nieużytki i place mr. 42. Bud. mur. 6, drew. 8, płodozmian 8 polowy. Folw. J Ruska ma rozl. mr. 491, grunta orne i ogrody mr. 351, łąk mr. 22, pastw. mr. 17, lasu mr. 100, nieużytki i place mr. 1; bud, mur. 1, drew. 3, płodozmian 8polowy. Wś J. Ruska, osad 42, z gruntem mr. 591. 11. J. , wś i folw. , pow. węgrowski, gm. i par. Grębków. W 1827 r. było tu 17 dm. , 116 mk. ; obecnie liczy 10 dm. , 144 mk. , 898 mr. obszaru. Jabłonna niem. Jablona, wś, pow. babimoski, 126 dm. , 816 mk. , 610 ewan. , 197 kat. , 9 żydów; 189 analf. Kościół paraf. protest. należy do dyecezyi wolsztyńskiej. Uprawia się chmiel, są winnice. Ajentura pocztowa na miejscu; st. kol. żel. w Grodzisku Graetz o 8 kil Por. Wioske. M. St. Jabłonna, ob. Gabel niem. . Jabłonna, rz. Nazwę tę w okolicy wsi wsi Jabłonny pow. lubelski nosi rz. Czerniejówka. Dawniej była ona powszechniejszą niż obecnie, jak o tem świadczy Długosz I 198 przy opisie wsi Dziesiąte, pod którą tworzyła staw. Br. Ch. Jabłonne 1. , wieś, pow. rówieński, w kluczu pieczałowskim. O wsi tej p. T. J. Stecki pisze w Wieku 1881 nr. 133 Wieś Jabłonne, dawnemi czasy była właściwie gniazdową osadą całej majętności pieczałowskiej, starszą od innych i na jej gruntach, raczej w puszczach do niej należących, zakładali Radziwiłłowie nowo osady. J. , dużo Jeszcze pierwej przed Radziwiłłami, było osadą zaludnianą, miało dawniejszych dziedziców. Pierwszą o niem wzmiankę, a nawet cały dokument spotykamy z końca XV wieku. Chwetka Paszkowa, doczka córka Dochnowicza, darowuje majątek swój ojczysty J. ze wszystkiemi użytkami, mężowi swemu Wasylowi Chrebtowiczowi, na co wydaje mu zapis w grodzie łuckim 1490 roku dnia 16 indyktu 9, do którego przywiesza swą pieczęć i pieczęci świadków tej darowizny; Piotra Janowicza wojewody trockiego i kniazia Semena Juriewicza starosty łuckiego. Dochnowicze więc byli w XV wieku pierwszemi dziedzicami J. Oryginał tej donacyi na pargaminie przechowuje się dotąd w archiwum pieczałowskim Rybczyńskich. Ze świadków tych, Piotr Janowicz był to Piotr Janowicz Biały, znany z dziejów pierwszy wojewoda trocki, założyciel Radziwiłlowskiej następnie Ołyki. Semen zaś Jurjewicz, także znany z dziejów pogromca tatarów, kniaź holszański. Mąż Chwetki, ów Wasyl Chrebtowicz, jak widać z papierów, był namiestnikiem włodzimirskim i odznaczał się w utarczkach z MengliGirejem, pustoszącym w owe czasy te kraje. Umierając, testamentem przekazał majętność J. córce swej zamężnej za kniaziem Andrzejem Michaiłowiczem Sanguszkowiczem, co król Zygmunt potwierdza ną prośbę kniazia, w Wilnie 6 czerwca 1514 r. indyktu drugiego. I ten pargamin znajduje się w oryginale w archiwum pieczałowskim. Kniaź Andrzej był z linii koszyrskiej Sanguszków, ojciec jego Michał był pierwszym tej linii protoplastą. Syn tego księcia Andrzeja, Aleksander Sanguszkowicz Koszyrski, piszący się także w dokumentach Lwem, marszałek hospodarski, poszukując na różnych osobach swego majątku, który, jak się wyraża w swem pismie, nieprawnie w cudze przeszedł ręce, zadłużył się u przyjaciół; dla spłacenia więc tych długów, pożycza u Mikołaja Radziwiłła kanclerza w. ks. lit. sześć tysięcy kóp groszy liczby i monety litewskiej, po dziesięć pieniążków w groszu, i w zastaw daje mu majątek swój macierzysty sioło J. leżące na Wołyniu nicpodaleku zamku Stepańskoho y meży imenjem pana Kirdeja Mylskoho, marszałka hospodarskoho, a imenjem kniazia Petra Ostrożeczkoho Berezickim a pana Mychajła Kozińskoho Boronnym. Pozwala tym zastawem Radziwiłłowi w tej majętności osady nowo robić i według upodobania gospodarować. Dokument ten datowany 25 kwietnia 1562 roku, co znowu król Zygmunt August, osobnym przywilejem zatwierdza w tymże roku w Wilnie 15 maja. Opisanie tego zastawu obszerne, szczegółowe jak wszystkie dokumenta z tej epoki, a jednak kniaź wspomina w nim jedno tylko sioło J. i danniki z puszczą; widocznie więc innych wsi nie było tu jeszcze na tych obszarach lasów, a Sanguszkowie, bardzo jeszcze wówczas ubodzy, nie mieli czem trzebić te puszcze i nowe śród nich tworzyć osady. To też pozostawione było dopiero Albrechtowi Radziwiłłowi, wówczas podkanclerzemu litew. , który zastawę Jabłonnego zamienia na dziedzictwo, nową umową z Adamem Aleksandrem Olgierdowiczem Sanguszką, zawartą w Lublinie 15 maja 1620 r. , spisaną na pargaminie i zatwierdzoną przez trybunał miejscowy. W tym ciekawym dokumencie, znajdującym się jak i inno w archiwum Rybczyńskich, po raz pierwszy dostrzegamy pretensye Sanguszków do pochodzenia od panującego domu litewskie

Jabłonna

Jabłonna

Jabłonne