Kościół tutejszy był już parafialnym przed r. 1540. Od r. 1679 tworzy filią do Lanckoro ny, Jest także kapliczka prywatna p. w. św. Walentego, z przywilejem odprawiania w niej mszy św. Do parafii należą Podchybie i Solca. Cała parafia liczy 1849 dusz rzym. kat. , z cze go na I. przypada 1580; oprócz tego jest 109 żydów. Wr. 1869 liczba mk. czyniła 1647. Stacya pocztowa w miejscu. Wzniesienie wsi 275 m. kościół. Szkoła ludowa dwuklasowa o 2 nauczycielach. Właściciel ks. Montleart. 2. I, przystanek Trzęsówki, pow. kolbuszowski. 8. I. , w r. 1440 Isdebnyk, dawna nazwa dzisiejszego Stebnika w pow. drohobyokim. Czyt, Akta. ziemskie i grodzkie, Lwów, t. V, str. 101. Br. G i L. D. Izdebno 1. wieś, pow. błoński, gm Pasy, par. Izdebno, położona nad wschodnią ścianą głośnej w dawnych czasach puszczy jaktorowskiej lub jaktorskiej. Puszcza jaktorska, której pamięć tylko w nazwie wsi Jaktorowa, leżącej przy północnej strome drogi żelaznej warszawskowiedeńskiej, w środku między stacyami Grodzisk i Ruda Guzowska, pozostała jeszcze, rozciągała się od Szymanowa aż po za okolice Mszczonowa, w kierunku od północy ku południowi aż po za wieś Turowa Wola, i była schronieniem głośnych w dawniejszych czasach turów, na które królowie polscy i dostojnicy dworscy chętnie polowali. Dla utrzymania w tej okolicy owych pięknych, a i wówczas rzadkich już zwierząt, lokowano tu wśród przestrzeni leśnych nad rzeką Tuczną, przerzynającą tę okolicę od południa ku północy, lokowano tu gęstych dosyć osadników, których jedynym obowiązkiem pańszczyznianym było dbać o siano dla turów na zimę i trzymać dla nich otwarte przeręble na rzeczce, Dzisiaj są tu już wszędzie osady czysto rolnicze, obok kilku młynów wodnych, na rzece istniejących; tylko brak pewnej, ustalonej drogi przez tę okolicę przypomina zbłąkanemu dawniejszą knieję. Rzeka Tuczna zgubiwszy prawie już swoje nazwisko, zeszła w okolicy I. do znaczenia rowu, wylewającego na wiosnę swoje wody na okoliczne łąki, a wysychającego w latach suchych. Na obszernej płaszczyznie, zalegającej cały powiat błoński, zajmuje duża, chlebna jak mawiają wś I. żyzną i urodzajną przestrzeń owego czarnoziemu błońskiego, który stanowi glebę majątków, położonych na północ nasypu drogi żelaznej warszawskowiedeńsklej, gdy tymczasem za południu znachodzimy wyłącznie grunta szeczerkowate i piaszczyste żytne. Pasek w swoich pamiętnikach wspomina o sąsiedniej wsi BożaWola, że na tamtych gruntach cebula się rodzi. Wieś L, stanowiąca w dawniejszych czasach główne gniazdo gęstych okolicznych osad i folwarków, obejmuje, licząc razem grunta dworskie około 800 mr. , włościańskie przeszło 967 mr. , poduchowne 48 mr. i kościelne 6 mr. około. 2000 mr. Urządzenie sielskie tej wsi chlebej zdaje się sięgać bardzo odległych wieków. Przemawia za tem obszerne dosyć cmantarzysko pogańskie, jakie się tutaj znajdowało na jednej nieznacznej prawie wzgórzystości piaszczystej w południowozachodnim kącie ogrodu dworskiego. . W roku 1873 rozkopano resztę tego wzgórza, gdzie w kamiennych skrzynkach grobowych jeszcze kilka urn się znalazło. Były wszystkie z palonej gliny, bez żadnych zewnętrznych znaków, zwyczajnego donicowego kształtu z pokrywami. Trzy takie donice wydobyto nieuszkodzone jedne nawet z pokrywą, napełnioną kośćmi spalonemi, wśród których nie było. żadnego innego przedmiotu ani żelaznego, ani szklanego, ani kamiennego. Znaczna przestrzeń tego cmentarzyska zdaje się wskazywać miejscowość śród dosyć gęstych i zaludnionych osad. Nadmienić prócz tego trzeba, że na polach Izdebińskich równie jak i sąsiedniej osady ŁysaGóra vel Basin, znachodziły się w ostatnich jeszcze latach pieniądze rzymskie z czasów Hadryana cesarza l17 do 138 Chr. , które wskazują w tej okolicy szlak drogi handlowej kupców rzymskich, znoszących się przez porzecze nadwiślańskie z wybrzeżem morza bałtyckiego. Parafia izdebińska, wchodząca dawniej w skład dekanatu błońskiego a dziś grodziskiego, egzystuje dopiero od r. 1777, chociaż nie braknie wskazówek, że właściciele dóbr Izdebno czynili już od początku wieku XVII usilne starania o urządzenie tu parafii, zabezpieczając odpowiedni na ten cel fundusz. Parafia izdebińska, dziś jeszcze do małych liczona powstała na podstawie komplanacyi z sąsiedniemi dwiema parafiami, mianowicie Kaski i Grodzisk, które jeszcze pod same prawie opłotki wsi Izdebno sięgają. W roku 1621 dominica Laetare in Castro Sochaczeviensi zapisał Adam Izbiński, dziedzic Izdebna z przyległościami Chylice, Chyliczki, Gole, Zabłotnia, młyn Maruna, Radowo, Msciska, na urządzenie parafii w I. wieś. dziedziczną Chyliczki vilam haereditariam parvam Chyliczki, w której był młyn i staw ogromny Wieś tę oddzielały od I. błota i nieprzebyte bajory, w których się wilki lęgły. Dziś nie ma z tego wszystkiego ani śladu, bo znajdujące się tu teraz łąki średniej wartości i żyzne pastwiska za mało mają wilgoci. Oprócz tego zabezpieczył równocześnie Ad. Izbiński na dobrach Izdebno summe złp. 40, 000 za wymurowanie kościoła w I. Zdaje się, że na początek wymurowano tylko kaplicę pod wezwaniem Matki Boskiej, z podziemnem sklepieniem przeznaczonem na groby familijne dziedziców majątku. Przechowała się na miejscu tradycya, Izdebno Izdebno