napływającego, 295 m. poniżej ujścia Tocz ka; 270 m. ujście. Łąki nienaszowskie są zroszone osobnym ramieniem Iwli, 2 kilm. i pół długim. Wody Iwli poruszają kilka mły nów. Br. G. Iwliny, zaśc. szlach. nad Niemnem, pow. trocki, 2 okr. adm. , 51 w. od Trok, 1 dm. , 9 mk. kat. 1866. Iwnia, przysiołek, pow. zamojski, gm. Wysokie, par. Krasnobród, odl. od Zamościa w. 14. Iwnica, mko w pow. żytomierskim na południc wschód od Żytomierza, blizko granicy gubernii kijowskiej, nad rz. Iwianką i Chustką. August III nadał mu w r. 1761 przywileje. Ma około 2000 mk. Kościół, cerkiew, bóżnica, szkoła; gorzelnia, piwowarnia, smolarnia, garbarnie; 4 jarmarki do roku. Kościół par. w r. 1826 przez barona Szoduar pod wezwaniem ś. Jana Chrz. wystawiony a w r. 1839 przez x. kanonika Białobłockiego poświęcony; par. kat. 5 kl. dek. żytomirskiego 1033 dasz liczy. Kaplica w Wolicy Zarubinieckiej. Pod I. bierze początek dopływ Teterowa Wilia. Iwnica, Iwianka, dopływ rz. Teterowa. Iwno 1. daw. Kotów, dom. , pow. średzki; 9700 mr. rozl z Chorzałkami, Rujscami, Wiktorowem; gm I. ma 4 miejsc 1 I. ; 2 leśnictwo Podgar; folwarki 3 Wujsce; 4 Wiktorowo 31 dm, 441 mk. ; 24 ew. , 417 kat. , 183 analf. Kościół kat. paraf. należy do dek. kostrzyńskiego. Poczta i tel. w Kostrzynie o 3 kil; st. kol. żel. Pobiedziska Pudewitz o 8, 5 kil. I. jest gniazdem rodziny Iwińskich, herbu Łodzia, spokrewnionych z Tomickimi. Iwińscy zapewne wystawili tam paraf. kościół, który istniał już na początku XVI wieku; mieli w nim grób familijny i utrzymywali go w dobrym stanie. W wieku XVII Cieleccy otrzymali zapewne prawem spadku I. i zaniedbali kościół tak dalece, że przez czas niejaki nie można było w nim odprawiać nabożeństwa. Dopiero w XVIII wieku wybudowano nowy drewniany. Ku schyłkowi tegoż wieku rozebrano drewniany i wystawiono nowy z cegły palonej. W kościelennajduje się nagrobek z dawnego przeniesiony, na posadzce przed wielkim ołtarzem z łacińskim napisem; jest nagrobek J. Iwińskiego, podkom. kaliskiego zmarłego roku 1549. Nadto zawieszono w kościele portrety Jarosza Ponińskiego, podkoniuszego koronnego ur. r. 1690 w stroju polskim i Konstancyi z Mycielskich Ponińskiej; Ponińscy od połowy wieku XVIII posiadali I. ; teraz jest własnością hr. Józefa Mielżyńskiego, który tu odr. 1864 posiada znakomitą owczarnię. W okolicy wykopano 3 szkielety obok siebie leżące, gwóźdź w jednej był czaszce, nóż obok nogi i szczątki żelaznych pierścieni ze zbroi na piersiach; 2. 1. , dominium, pow. szubiński; 4311 morg. rozl. 14 dm. ; 248 mk. ; 7 ew. , 241 kat; 92 analf. Poczta w Gromadnie Gromaden o 3, 5 kil telegraf w Kcyni Exin o 5 kil, gośc. o 5 kil przystanek kolei żelaznej Wałden o 13 kil. , st. kol żel. Naklo Nakel o 20 kil. Własnośó Napoleona Wollszlegra. M. St. Iwnowszczyzna, zaśc. rząd. , pow. wileński, 6 okr. , o 10 w. od Wilna, 1 dm. , 10 mk. kat. 1866. Iwo, Iwon, Iwik, dawne Imię, częste w Wielkopolsce i Małopolsce w epoce Piastowskiej, stanowi źródłosłów nazw Iwonowice, Iwony, Iwonie Iwonie, Iwiczna, które należy wyróżniać od podobnych nazw utworzonych od rusińskiej formy imienia Jan Iwan ztąd Iwanówka, , Iwaszki i t. p. , która iużywaną była i w Polsce w epoco Pia stowskiej. Br. Ch. Iwonicki potok, wytryska na granicy gm. Lubatowej i Wólki, z pod wzgórza Przymiar kami zwanego 640 m. , na granicy pow. kro śnieńskiego i sanockiego, zrazu płynie przez obszar Lubatowej, na zach. , a u połudn. stóp Żabiej góry 650 m. zwraca się na płnoc, któ ry to kierunek zachowuje aż do swego ujścia. Opuszczając Lubatowa wchodzi w las Iwonicki, zwany Wielkim, przepływa go, jakoteż zakład kąpielowy, a opuściwszy go, płynie już to po wschodniej, już też po zachodniej strome drogi, pomiędzy domostwami wsi Iwonicza Minąwszy kościół, przerzyna drogę łączącą Iwonicz z Rogami, i płynie po zachodniej stro nie gościńca krośnieńskiego i pod wsią Miej scem zwaną uchodzi z pr. brzegu do Lubatówki, dopływa Wisłoka. Długość biegu 13 kil Spad wód 446m, połud. brzeg lasu Wielkiego, 328 m. środkowy mostek w Iwoniczu, 304 m. dolny mostek na drodze RogiIwonicz, 300 m. ujście. Br. G. Iwonicz, dawniej Iwoniec, wś i miejsce kąpielowe nad potokiem tegoż nazwiska, uchodzącym do Lubatówki, wpadającej z lewego brzegu do Wisłoka w pow. krośnieńskim. Ze wsi I. rozchodzą się drogi do Krosna, Dukli i na południe do zakładu kąpielowego, leżącego w Wielkim lesie, o 16 kil od Krosna Wś jest wzniesioną npm. 304 m. zakład kąpielowy pod 39 28 wsch. dług. od Ferro i 49 33 33 półn. szer. npm. 410 mst Zakład leżący w bardzo uroczej, lasami szpilkowemi otoczonej dolinie, jest urządzony na wzór kąpieli zagranicznych. Iw. ma solanki Jodowobromowe najsilniejsze w Galicyi, do których corocznie do trzech tysięcy osób zjeżdża. Z pomiędzy czterech mineralnych źródeł głównie używane Karola i Amelii; analizował je 1876 r. dr. Br. Radziszewski było najdawniej znane źródło w lesie Bełkotka, sławne z wydawaniawęglowodoru łatwo zapalającego się. Kąpiele były już znane w XVII w. , jedak musiały być mało zwiedzane, bo o nich Cellarius w Descriptio Poloniae nie wspomina, ale według Iwliny Iwliny Iwnia Iwnica Iwno Iwnowszczyzna Iwo Iwonicki Iwonicz