szta Izrael. ; gr. kat. parafia w miejscu należąca do dekanatu w Uściu zielonem dyecezyi lwowskiej, obejmuje jeszcze i filię w Uzinie z 536 gr. kat. . Sąd pow. i notaryat w Haliczu urząd pocztowy w Jezupolu, szkoła niezreorganizowana należąca do rady szkolnej okręg. w Stanisławowie. Właściciel wiek. posiadł, Wojciech hrabia Dzieduszycki. Hanuszowce 1. węg. Hanusfalva, niem. Henneschau, wieś słowacka, w hr. spiskiem Węgry, w dystrykcie starowiejskim, w do linie potoku Kowniny, w dorzeczu Dunajca, na północnym stoku Magóry spiskiej, graniczy od płn. z Matyjaszowcami, od wschodu z Giblem, od płd. z Relowem, Gajami i Jezierskiem a od zach. z Frankową ob. . Na grani cy wsch. wzgórze Polana 989 m. , na gr. płd. pasmo wzgórzy Magórki zwane 863 m, na zach. zaś wznoszą się Frankowa góra 873 m. i Płaśny wierch 1043 m. . Obręb H. przerzyna od połd. ku półn. potok Kownina, przybierający tutaj z lew brz. wodę płynącą od wsi Jezierska, i kilka potoczków od gr. za chodniej spływających, między nimi p. Loch. Wzniesienie wsi wynosi 614 m. npm. Kościół łac. tu istniejący p. w. św. Andrzeja istniał już r. 1236. Metryki sięgają r. 1634. Patro nat pełnią spadkobiercy Kornelii Horwatowej z Puloezajów, W samej parafii jest 644 mk. , między nimi 554 rz. kat. , prot. 5, żydów 12, szyzm 72. Do łac. par. hanuszowieckiej nale ży wieś Jeziersko. W samej parafii, we wsi H. , są dwie kapliczki, jedna p, n. Wniebowstą pienia N. M. P. , druga p. w. św. Barbary. Czasem odprawia się w nich msza św. Ostat nia poczta Starawieś, odległa od H. 6 kil. na północ. 2. H, węg. Hanusfalva miasteczko w hr. szaryskiom Węg. , kościół paraf. katolicki i ewang. , bożnica, wielu garbarzy, szewców, kożuszników, uprawa roli, łąki, znaczne jar marki, 1488 mk. Br. G. i H. M. Hanuszowskie, os. młynarska i rybacka, w dobrach Bachowice, pow. namysłowski. Hanuszyszki 1. mko, pow. trocki, o 28 w. od Trok ku płd. zachodowi, o 72 i pół w. od st. dr. żel. Koszedary, z którą się komunikuje przez żyżmory, Jezno i Butrymańce, w 3im okręgu administr. , nad jez. Samawa, posiada mur. paraf. kościoł katol. śś. ap. Filipa i Jakóba, wzniesiony kosztem obywatela Szetkiewicza w r. 1829, zarząd włościańskiej gminy, szkółkę wiejską, stacyą pocztową i liczy 197 mk. 1879. Gmina włośc. H. dzieli się na 24 okręgi, liczy 65 wsi, 308 dm. , 5179 włościan. Paratia katol H. ki. 4ej dek. mereckiego liczy 5550 wiernych. H. jestto bardzo starożytna osada litewska, dziś w posiadaniu hr. Ołsufjewa; dawniej Naruszewidzów, Chodkiewiczowi ostatnio Szetkiewiczów, którzy tu mieli 1850 r, 5000 dzies, ziemi, 2. H, po żm. Oniszkis, mko w powiecie nowoaleksandrowskim, o 88 wiorst od Nowoaleksandrowska, targi zimą co czwartek, szkoła żydowska. Parafial ny kościół katolicki św. Michała Arch. , drew niany, 1600 zbud. , 1774 odnowiony. Parafia katolicka dekanatu abelskiego, dusz 2246. H. należały niegdyś do Chomińskich, dziś do Wład. Komara. J. W. Hanuta 1. mko i dobra, pow. święciański. Dobra położone przy ujściu rzeki Naroczy do Wilii, jakby w widłach, na granicy trzech powiatów święciańskiego w którym leżą, oszmiańskiego i wilejskiego, o 2 mile od Wojstomia i Wilejki, o 3 od Smorgoni, o 7 od Oszmiany, o 12 od Święcian, o 14 od Wilna i prawie tyleż od Mińska. Należały niegdyś do księcia senatora, Kleofasa Ogińskiego, dostały się rodzonej jego siostrze, Józefie Łopacińskiej p. V. Ogińskiej, starościnie guzowskiej, która w lat kilka potem odprzedała je p. Walensowi Rzewuskiemu, do którego syna Jana, dotąd należą. H. wraz z attynencyami Rabinów, Chrapaczew i Zabałucie posiada 2500 dz. ziemi i 3000 dz. lasu, położonego o milę, po drugiej str. Wilii, już w wilejskim pow. Grunt przeważnie piaszczysty i podzolisty, wymagający nakładowej uprawy. Miejscowość równa. Był dawniej w Hanuoie kościół katolicki pod wezwaniem św. Anny filia wojstomskiego parafialnego kościoła i cerkiewka unicka, która w r. 1839 stała się prawosławną. W lat kilka potem, kiedy cerkiewka ze starości runęła, kościół katolicki został obrócony na cerkiew. Przed dziesiątkiem lat, ze składek włościan zaczęto murować drugą cerkiew dawniejsza drewniana, którą w tym roku zaledwie ukończona. Stara ma być podobno rozebraną. Cerkiew hanucka jest parafialną katolicy zaś należą do parafii wojstomskiej; fundacyą to książąt Ogińskich. H. posiada jednopiętrowy murowany pałac, ze środkiem dwupiętrowym; środek ten zajmuje dwupiętrowa sala z chórem dla muzyki, który to chór służy razem dla kaplicy, znajdującej się na górze. O tym pałacu wspomina bez wymienienia wszakże nazwiska Ignacy Chodźko w swoich Brzegach Wilii. Pałac teu wymurowany został przez stryja wspomnianego wyżej, księcia senatora. Nazwa H. pochodzi od imienia Anna, Hanna. Za czasów pańszczyzny należały do Hanuty następne włościańskie wioski Jarmalicze, Jełażyce. Kowale, Raokiewicze i Ruczyce, mające w ogóle 2000 dz. ziemi. W skutek wspomnianej eksdywizyi r. 1832 od dóbr E. oderwaną została dla Maryi Stefanowskiej, o 5 w. ztamtąd położona majętność, nazwana Hruździenica. 2. H. , folwark i wieś w pow. ihumeńskim, nad rzeką Hanulką, przy drodze wiodącej z Ihumenia do Bohuszewicz i Rożyna, w poleskiej żyznej miejsoowości, dawniej Hanuszowce Hanuszowce Hanuszowskie Hanuszyszki Hanuta