skiego Swieykowskich, następnie do Abra mowiczów. Dr. M. Iwanowce po rusku Iwaniwci, 1 wś w pow. kołomyjskim, 18 km, na płn. zach. od Kołomyi, 8 kw. na płn. wschód od stacyi poczt. w Łanczynie. Na płn. leży Majdan, na wschód Tłumaczyk, na płd. Kniaźdwór i Peczeniżyn, na zachód Sadzawka. Przez połud nie obszaru płynie Prut od zachodu na wschód tworząc na małej przestrzeni granicę między Kniaźdworem; na płn. od Prutu ciągną się w tym samym co i on kierunku jego dopływy po toki Tłumaczek Liany z Pasieczyszczem i Tłu macz. Wiejskie zabudowania leżą w dolinie Tłumaczka. W środku obszaru wiejskiego wznosi się punkt jeden do 344 m. , a w płn. stronie do 349 m. Własność większa rzą dowa ma roli ornej 81, łąk i ogr. 12, pastw. 269, lasu 707 mor. ; własn, mniej, roli ornej 467, łąk i ogr. 369, pastw, 64 mor. Wedle spisu z r. 1869 było 1270 mk. ; wedle szemat. z r. 1881 mk. obrz. gr. kat 1242, rzym. kat. 10. Par. rzym. kat. w Mariahilf, greck, kat. w Tłumaczyku dekanat kołomyj ski, archidyec. lwowska. We wsi cerkiew i szkoła filialna. Mieszkańcy uprawiają także tytuń. Iwano wce należały dawniej do klucza Kniaźdwór w dobrach nadworniańskich a ziemi halickiej. W r, 1787 zajęto te dobra pod saliny i wcie lono do dóbr delatyńskich. 2 I. , wś w pow. żydaczowskim, przy gościńcu, w okolicy boga tej w łąki, 3 km. na zachód od stac. poczt. w Żydaczowie, Na płn. leży Wołcniów, na za chód Demeńka leśna i Turady, na płd. Turady, na wschód Żydaczów, Dniestrem oddzielony. Wieś leży na prawym brzegu Dniestru, w dolinie pot. Tajsarówka dopływ Dniestru, pły nącego od płd. zach. na płn. wsch. , a wznosi się mało co po nad 250 m. npm. Własność wię ksza ma roli ornej 104, łąk i ogr. 104, pastw. 289 mor. ; własn. mniejsza roli ornej 475, łąk i ogr. 140, pastw. 65 mr. Wedle spisu z r. 1809 było 340 mk. , wedle szematyz. z r. 1881 mk, obr. gr. kat 318, rzym. kat. 51. Par. rzym kai w Żydaczowie; grec. kat w miejscu, należy do dekanatu rozadolskiego, archidyec. lwowskiej, i ma filią w Turadach. We wsi jest cerkiew i szkoła etatowa jednokksowa. Niegdyś były tu zdroje słone w użyciu; dziś są zarzucone. Iwanowce należały dawniej do starostwa pow żydaczowskiego, ziemi lwow skiej a wojewodztwa ruskiego. Zajęto je wraz ze starostwem w r. 1779. W r. 1823 nabył wieś Konstanty Dobrzański, a przez cesyą Stanisław hr. Skarbek. Lu. Dz. Iwanowce, las w obrębie gminy Gaje niżne w pow. drohobyckim, na wschod, krańcu wsi na granicy Dolawy; Wody płynące z tego obszaru zabiera potok Torchów, płynący w kierunku wschody do Lutyczyny. Lu. Dz. Iwanówce, węg. Ivanyi wś w hr. bereskiem Węg. , nad rz, Latorczą, kościół par, gr. kat. ; kąpiele żelaziste, 609 mk. Iwanowen niem. , kol. , pow ządzborski, st. poczt. Stara Ukta. Iwanowice 1. właść. Iwonowice, os. , przedtem miasteczko, pow. kaliski, gmina i parafia Iwanowice. Odl. od Warszawy 217 w. , od Kalisza 22 w. , od Opatówka 14 w. , od granicy pruskiej około 12 w. Połączone z Kaliszem drogą bitą Posiada kościół par. murowany, urząd gminny, szkołę początkową, dom schronienia dla starców i kalek. W 1827 r. liczono tu 100 dm. i 949 mk. , w 1861 r. było 80 dm. 1 mur. i 887 mk. 146 żydów; obecnie Uczą 81 dm. 1 mur. , 843 mk. Ludność zajmuje się rolnictwem. I. założone zostały w XV w. przez Bartłomieja Gruszczyńskiego, podkomorzego sieradzkiego, który, posiadając wieś dziedziczną t. n. , wyjednał u Kazimierza Jagielończyka w 1470 r. przywilej zamieniający takową na miasto. Tenże sam monarcha nadał prawo magdeburskie, jeden targ tygodniowy i jarmark w dzień św. Katarzyny. Przywilej ten ponowił król Władysław IV w dniu 30 stycznia 1633 r. , dozwalając przytem na osiedlenie się sukiennikom; zaś król August II na prośbę Jana Alberta z Sienna Potworowskiego, kan. gnieź, , archid. kaliskiego, oraz dziedzica. I. i proboszcza tejże parafii, powyższe dwa przywileje powtarzając, wydał nowy na dniu 16 grudnia 1701 r. na cztery jarmarki. Te nadania Stanisław August w dniu 11 września 1776 r. zatwierdził. Miasto w różne przechodząc ręce, było dziedzictwem rodziny Dłuskich, następnie Potworowskich, w końcu należało do Zygmunta Rupnickiego, od którego nabył je Mikołaj Wężyk, Gruszczyński, założyciel miasta, wystawił tutaj w r. 1436 piękny murowany kościół, . do dziś dnia w całości zachowany. Kościół ten ma budowę gotycką, ale tem się od innych różni, że nie dzieli się wcale na część kapłańską i nawę, ale wystawiony jest poprostu w kształcie po dłużno czworokątnego domu, z murowanemi szczytami. Ta osobliwsza i w katolickim obrządku nie zwyczajna jego budowa, popiera utrzymujące się tu podanie, że kościół ten w dawniejszych czasach służył za zbór aryanom. Wprawdzie nie masz na to na miejscu dowodu, wszakże w dziejach kościołów wyznania hel weckiego w Małopolsce, przez J. Łukaszewicza skreślonych str. 340, w opisie świątyń tego wyznania czytamy, iż dziedzic I. Mikołaj Dłuski herbu Kotwicz, surrogat krakowski, przyjąwszy wyznanie kalwińskie, kościół katolicki na zbór zamienił. Działo się to około r. 1551, a w 1562 synod pińczowski w sierpniu odprawiony pomiędzy wielu innemi podpisał takie Albinus Minister in Iwanowice,

Iwanowce

Iwanowce

Iwanówce

Iwanowen

Iwanowice