Isłauż, folw. , pow. maryampolski, gm. Pogiermoń, par. Godlewo. Leży w stronie półn. wschodniej od Maryampola, przy trakcie bi tym drugiego rzędu, posiada ludności 104. Dom mieszkalny z ogrodem i zabudowaniami; od miasta Preny i st. poczt. 12 wiorst. Folw. Iszłauże z wsią Spryndyszki, Jurajtyszki, Armoniszki i Boraginie rozl wynosi m. 422, grunta orne i ogrody m. 312, łąk m. 58, past. m. 30, nieużytki i place m. 22; wieś Spryndy szki osad 3, z gruntem m. 43; wś Jurajtyszki osad 8, z gruntem m, 115; wś Armoniszki osad 3, z gruntem m. 138; wś Boraginie osad 6, z gruntem m. 161. A. Pal. Isłocz, największy lewy dopływ Berezyny Niemnowej fob, źle wskazany przez Syrokomlę jako dopływ Niemna w powiecie nowogródzkim ob. Niemen str. 34 i l67, I ma początek w zachodniej stronie powiatu mińskiego, gub. mińskiej, w okolicach folwarku Isłoczka, dziedzictwa Chełchowskich, w miejscowości najbardziej górzystej powiatu. Płynie naprzód w kierunku północnozachodnim, pod miastem Rakowem rozstępuje się w małe jezioro i obraca młyny i folusze. Miejsce to musiało być czczone w pogańskich czasach Litwy, gdyż w środku jeziora znajduje się olbrzymi kurhan w rodzaju wysepki, a nieopodal brzegu w uroczej kotlinie, śród gajów, usypane w podkowę odwieczne, do dziś dnia zachowane w całości piękne horodyszcze. Poniżej folwarku Tupalszczyzny I. przyjmuje wody rzeczki Mokasinki z lewej strony, dalej rzekę Wialik z prawej strony i rzeczkę Dubleńczyk z lewej; nieco niżej wsi Borowikowszozyzny wpada rzeka Wołma z lewej strony, zaś około zaścianka Sutoki rzeka Lucynka z prawej strony i Diedyk. Odtąd I. płynie prawie milę granica, powiatu oszmiańskiego i od osady Jackowa coraz bardziej zwracając się na zachód, przerzyna niedostępne moczary oszmiańskiego polesia. Poniżej zaścianka Rosoliszek I. przyjmuje w siebie rzekę Wołożynkę z prawej strony i zwracając się ciągle ku południowi, rojzszerza się znacznie, a za zaściankiem Jagodniki przeciąwszy gościniec iwieniecki wpada do Berezyny z lewej strony. Isłocz jest długa około mil 10, w początkach brzegi ma wysokie, w dolnym biegu nizkie i obfituje w łąki, ryby a nawet bobry, w miejscach stanowiących, własność hr. Tyszkiewiczów. Na wiosnę jest spławną od osady zwanej Rum i Izabelport, gdzie z okolicznych lasów zimą odstawia się wiele drzewa, i takowe z rozpoczęciem nawigacyi idzie przez Berezynę do Niemna i dalej. O Isłoczy u autorów zaledwo mamy wzmianki, chociaż posiada niemałe znaczenie dla miejscowości przez które przepływa. Według Korejwy wpada doń jeszcze Jaroszówka, Jerszówka, Wirszówka i Pierszajka z Bwanówką. A. Jel. Isłoczka, dobra w pow. mińskim, nad rz. Isłocz, od r. 1858 własność Chełchowskich, w miejscowości dośó górzystej, mają obszaru 2940 mr. Dochód z młynów około 200 rubli, od szlachty zaściankowej około 800 rs. Okr. polic, rakowski, parafia katolicka rakowska. Isnauda, poprzednio Plasson, dobra, pow. lucyński, par. lucyńska. Przez Zygmunta III r. 1599 nadana Henrykowi Platerowi w nagrodę zasług wojennych. Z ręką Anny Platerówny dostały się Robertowi hr. Brzo stowskiemu kaszt. połock. Dziś własność Edwarda dyna Wincentego i Racheli z Zo nowiczów hr. Brzostowskich. A. K. Ł. lśnia, ob. Szeczuwa. Isnothen lub Isznothen niem. , wś, pow. ządzborski, st. p. Stara Ukta. IspanMezö węg. , ob. SzpanoPole. Ispas, wś, w pow. kołomyjskim, 9 km. na płd. od stacyi poczt. i kolejow. w Kołomyi. Na płn. leży Wierzbiąż niżny, na wschód Okrzesińce, Kornicz i Kropiwniszcze, na płd. Mikulińce, na zach. Stopczatów, Kowalówka i Myszyn. Przez środk wsi płynie od płd. ku płn. Pistyńka, dopływ Prutu 824 m. na początku biegu, 287 m. przy końcu i zabiera liczne dopływy, z których najważniejszy Sawczukiw od lew. brz. Zabudowania wiejskie leżą na praw brz. Pistyńki z wyjątkiem kilku chat długim szeregiem. Na prawym brzegu wznosi się obszar wiejski wyżej. W płd. wsch. kończynie dochodzi punkt jeden 412 m. , reszta opada ku płn. do 404, 396, 382, 865 m. ; na lew. brz. dochodzą wyniosłości 350 i 353 m. a na granicy Kowalówki leży las Brzezina ze szczytem 354 m. wys. na krańcu płn. Własność większa ma roli ornej 251, łąk i ogr. 54, pastw. 767, lasu 159 mor. ; własn. mniej. roli ornej 634, łąk i ogr. 1688, pastw. 84 mor. Wedle spisu z r. 1869 było mk. 1648 w gm. a 29 na obszarze dworskim. ; wedle szematyz. z r. 1881 mk. obr, gr. kat. 1798, rzym. kat. 14. Par. rzym. kat. w Jabłonowie; gr. kat. w miejscu, ma filią w Kropiwniwszczu a należy do dekanatu pistyńskiego, archidyecezyi lwowskiej. We wsi jest cerkiew I szkoła etat. jendokl; dawniej był tu monastar oo. bazylianów. Grunta do niego należące stanowią dziś dotacyą parafii. Wa wsi są pokłady węgla brunatnego i źródła skalnego oleju, Ispas należał do dóbr Jabłonów, zajętych w r. 1787 od Franciszki Jabłonowskiej, i przyłączony do dóbr Peczeniżyn W r. 1882 nabył wś drogą licytacyi Antoni Rogowski za 10, 306 zł. m. k. Ispas, wś, pow. wisznicki na Bukowinie, o 7. 5 kil od Wisznicy, ma cerkiew grecką nieunicką. Issa 1. lub Ussa, rz. , dopływ Szczary, źródło ma pod Pierchowiczami i Luszniowem w Isłauż Isłauż Isłocz Isłoczka Isnauda Isnothen Ispan Mez Ispas Issa