34 na obszarze 660 mórg, licząc w to pastwiska i łąki. Okrąg policyjny IV mirski. Al. Jel. Inno, , Kinno. ob. Innovecz, szczyt, ob. Galgockie góry. Ino, ob. Janów. Inodary, zaść. rząd, nad rz. Grejmianką, pow. święciański, 2 okr. adm. , o 16 w. od Święcian, 1 dm. , 6 mk. kąt. 1866. Inowrocław, błędnie, ob Inowrocław. Inowłódź, os. , przedtem mko, nad rz. Pilicą, pow. rawski, gm. Lubochnia, par. Inowłódź. Połączona drogą bitą z Tomaszowem i Rokicinami. Posiada kościół parafialny katolicki, szkołę początkową, fabryki żelaza. W 1827 roku liczono tu 88 dm. , 722 mk. ; w 1861 r. było 101 dm. 11 mur. i 961 mk. 265 żydów; obecnie liczy 116 dm. i 1180 mk. , Do mieszczan należy 2589 morg. ziemi a 210 do fabryki żelaza. Istniały tu dawniej kopalnie żelaza, wapna, gipsu, kamienia, obecnie zaniedbane podobnie jak i znajdujące się tu źródła mineralne żelaziste dawniej używane. Fabryka źelaza wyrobiła w 1875 r. 24, 716 pudów żelaza surowcu. Jestto starożytna wielce osada, stanowiąca od najdawniejszych czasów włość królewską. Początek miasta nieznany. Kazimierz W. opasał je murem, wzniósł zamek obronny i darował dwum swym synom naturalnym Janowi i Abrahamowi Niemirom. Władysław Jagiełło, chcąc zamek obronny zachować na użytek publiczny, odkupił I. drogą zamiany 1393 r. Miasto to należało przedtem do woj. łęczyckiego, co do ludności piąte z całej ziemi, było stolicą starostwa niegrodowego i miało swego kasztelana. Zygmunt I ze względu, iż mieszczanie przez pożar postradali 8We przywileje, ponowił w roku 1518 przez ojca 8Wego nadany przywilej ażeby połowę tylko cła opłacali w calem państwie, od swoich rzeczy i towarów, od targowego zaś w miasteczkach królewskich pobieranego zupełnie uwolnił. A nadto polecił po wszystkie czasy starostom dopilnowanie, ażeby po wsiach do zamku należących, w przestrzeni jednomilowej, piwa nie warzono, a tylko inowłodzkie sprzedawano; nakoniec zakazał odprawiania targów w takowych włościach. Zygmunt III na przełożenie Mikołaja Wolskiego, marsz. w. k. , starosty tutejszego, zaprowadził trzy jarmarki, który to przywilej i król Stanisław August w r. 1777 zatwierdził. Zamek przez króla Kazimierza Wielkiego wzniesiony, był przez Bonę odnowiony i wzmocniony, lecz po pierwszej wojnie szwedzkiej tak dalece upadł, że starostowie byli zmuszeni inny dom sobie na mieszkanie wystawić. Zamek ten zbudowany był na pagórku nad Pilicą, gdzie do dziś dnia są znaki z jego rozwalin. Był on w kształcie czworoboku z kamienia kopalnego, otoczony do koła wodą, Utrzymuje się tu podanie, że w zamkowych piwnicach są gdzieś ukryte skarby i że z nich szedł loch podziemny aż do kościoła św. Idziego. W zamku tym Kazimierz W. odpoczywał w podróży do Opoczna. Z murów któremi było otoczone, są także jeszcze ślady. Najdawniejszym atoli zabytkiem w I. jest kościołek pod wezwaniem św. Idziego, wystawiony na górze w r. 1082 przez króla Władysława Hermana. Jest on murowany z kamienia polowego, znajdują się w nim małe wązkie okna i takież drzwi, oraz szczupła zakrystya. Wchód do niego poprzedza tak zwana rotunda, czyli okrągła wieża, w której się mieściły dzwony i chór, oraz kruchta czyli przysionek kościelny. Nad wielkim ołtarzem znajduje się dziś nieczytelny napis, wyryty na kamieniu w następnych słowach Viadislaus Hermanna Rex Poloniae, Frater Boleslai Occisoris S. Stanislai episeopi, febricavit multas Ecclesias in Polonisa sub titulo S. Egidii, hanc quoque Ecclesiam cum suo monasterio in Tertice istius montis fabricavit et monialibus decoravit et decimis presertim et Villa ad radium istius montis sita, et agris ibidem adjacentibus, aliisque proventibus, multis copiose donavit Anno Domini post Christum 1082. Przy kościołku, Jak to powyższy napis także opowiada, był klasztor dla panien zakonnych, lecz niewiadomo jakiej reguły. Według podania, w czasie napadu Tatarów został zniszczony, a zakonnice do innego się przeniosły. To wszakże pewna, iż mieszkańcy dzisiejszego miasta I, i bliższych jego wiosek uczęszczali na nabożeństwo do tegoż kościołka i tym sposobem utworzyli nową dzisiejszą parafią. W takim stanie zostawał aż do r. 1520, gdy zaś za pomnożeniom parafian nie był dogodny, postarano się o wybudowanie nowego kościoła, w środku miasta położonego, wtedy parafią z tego kościoła przeniesiono, jemu zaś tytuł filjalnego dano. Z czasem jednak tak opuszczony został, że już w nim żadne nabożeństwo nie mogło być odprawiane. Odtąd coraz bardziej zniszczeniu podlegając, zupełnie został zrujnowany. Inowłodzkie starostwo niegrodowe składało się podług lustracyi z r. 1661 z miasta Inowłodza i z wsi przyległych. W r. 1771 posiadał je Leon Moszyński, kasztelan lubelski, wraz z żoną Ludwiką z Załuskich, opłacając z niego kwarcy złp. 1, 505 gr. 11, a hyberny złp. 1, 893 gr. . 26. Na sejmie jednak warszawskim z roku 1772 75 stany Rzpltej nadały w posiadanie emfiteutycznie toż stwo z wojtowstwami i sołectwani na lat 50 Łuszczewskiemu, sędziemu sochaczewskiemu. Głośne było to stwo w Polsce z wyrobu doskonałego piwa, a Zygmunt I, chcąc po spaleniu zupełnem miasta przyjść w pomoc zubożałym mieszk. , polecił starostom, ażeby po wsiach okolicznych piwa nie warzono i tylko inowłodzkie sprzedawano. Na polach

Inno

Ino

Inodary

Inowrocław

Inowłódź