wzniesiony r. 1815. R. 1712 Ikaźń był w posesyi Mikołaja Dusiackiego Rudominy; około 1740 był we władaniu Petroneli z Wołłodkowiczów Szczyttowej, kasztelanowej mścisł. R. 1753 Aleksander Sapieha wojew. połocki sprzedaje Ikaźń Mikołajowi Łopacińskiemu instygatorowi litew. , ten zaś odprzedaje szwagrowi swemu Stanisławowi Pruszyńskiemu, kasztelanowi smoleń. i żonie jego Maryannie z Kopciów. Około r. 1758 przechodzi do syna Tadeusza Burzyńskiego; córka jego Teresa wychodząc za Franciszka hr. Dunina Jundziła, wnosi te dobra w dom Jundziłłów; później objął Wiktor hr. Jundził; około 1820 r. dostaje się drogą eksdywizyi do rąk kupców ryskich, od których kupuje Jan Römer marszałek rzeczycki; dziś w posiadaniu syna jego Józefa; do Ikaźni należały Antary, Milki całe, dziś podzielone na kilka części, Zamosze, Pohost, Kupczelin, Jundziłowo, Mudzielewszczyzna, Jakubielewszczyzna dziś Nizin. J. W. A. K. Ł. Ikonniki, wieś w pobliżu rz. Ułły, w gub. witebskiej. Ikówka, rzeczka, dopływ rz. Wielkiej Rudy Domachy z prawej strony, w pow. lityńskim. I, płynąc od Adampola, mija Poplińce, Czeszki i pod wsią Szpiczyńcami do W. Rudy uchodzi. X. M. O. Ikra, błędnie, ob. Igra, Ikschen niem. 1. os. karczemna, powiat ragnecki, st. p. Bud wiecie. 2. I. lub Jeschken, wś, pow. ragnecki, pod Ragnetą. Ikskiul, Yxküll, wieś, pow. ryski, st. p. o 1 i pół w. od st. dr. żel. ryskodyneburskiej; st. drogi żel. , między Ogerem a Kurtenhofem, o 178 w. od Dyneburga. Ikstrum, ob. Ixtrum. Ikuł, rz. , prawy dopływ Dniestru, przyjmu je Teleszów, odlewa 4 stawy i przy Koczernicy łączy się z Dniestrem. W. Pol. Ikwa 1. mylnie Ikawa, rzeka, lewy dopływ Styru, wypływa w Litowisku w pow. brodzkim, w przysiołku Hucisku litowiskiem. Płynie na półn. wsch. brzegiem lasu Pankowszezyzny, tworząc granicę gmin Pankowiec i Czernicy, przerzyna obręb Pankowiec, gdzie w północną części tej gminy przepływa staw i porusza młyn, przyczem zabiera od lewego brzegu potok płynący od Czernicy i zwraca nią na wschód. Tutaj tworzy granicę Podkamienia i Nakwaszy, odlewa dwa stawy, płynie między domostwami Nakwaszy, przerzyna obręb Tetylkowiec; gdzie przepływa znaczny staw i w końcu wchodzi w obręb Popowioc, poza któremi zwraca się nieco na południowywschód i w obr. wsi Dudy na tworzy granicę Galicyi na przestrzeni 2 i pół kil. Tutaj przechodzi na ziemię wołyńską. W Galicyi bieg jej wynosi 19 kil. i odlewa 5 stawów większych i mniejszych. Pobocznych potoków znaczniejszych w Galicyi nic przyjmuje. I. wpada do Styru pod Targowicą. Długość wynosi 150 w. Brzegi strome, pokryte sosnowym lasem; dno iłowate. Tworzy wiele stawów. Pęd wynosi 0, 7 stóp na sekundę, spadek 1 st. na wiorstę; głębokość 4 st. , szerokość od 3 do 12 st. Większe mosty znajdują się w Tarnoborze, w Dubnie, Młynowie i Targowicy. Zaczyna być spławną od Werby. Spławiają tylko na wiosnę, przeważnie zboże i drzewo. Przystanie znajdują się w Werbie, Pieszczance, Dubnie, Iwaniu, Młynowie. Na nadzwyczajnym posiedzeniu warsz. tow. przjaciół nauk 3 czerwca 1830 z powoda przybycia Humboldta, Jarocki opisał równinę sapanowską na północ Krzemieńca położoną, skrapianą przez rz. Ikwę, której powierzchnia do 3 łokci głębokości obfituje w pokłady geody krzemienia; w których przy rozbijaniu na skałki karabinowe, znajdują się rozmaite skamieniałości. W dowód tego pokazał a w dwóch rozbitych bryłach kamienia po jednym utkwionym jeżowcu Echinus serialis; b w 2ch także bryłach po jednym zębie rekina rzadkiej piękności; c w 5calowej bryle 8 serduszników spatangus; d w małym krzemieniu dobrze zachowaną serpulę sękatą; e w innej piękny egzemplarz muszli z rodzaju pingiostena spinosa; f na 2ch bokach krzemienia przyległe dwa kawałki zaginionej muszli catillus; g krzak zwierzokrzewu siatnicy, retepora, 6 cali długi, 4 cale szeroki, tak wypełniony masą krzemienia, że wszystkie zwroty blaszek zwierzokrzewia są zewnątrz widoczne. W chwili znalezienia go, pokryto były zwietrzałem wapnem; oczyszczone troskliwie stanowią egzemplarz rzadkiej piękności. Zastanawiała Humboldta wiadomość o krzemieniu, śród gór o 200 łokci nad poziom Ikwy wzniesionych, z muszlowatego wapiennego kamienia złożonych, gdzie kiedy w przeszłym roku na przedmieściu północnem kopano studnię, u podnóżka jednej góry, po większej części z muszel złożonej, w głębokości 28 łokci znaleziono kieł słoniowy rzadkiej piękności, złożony w zbiorach liceum krzemienieckiego. Pierwszy to podobno przykład, ażeby pod tak wielkim pokładem muszel, zbitych w skałę, znajdowała się kość zwierzęcia ssącego. Złożył w ofierze Humboldtowi Jarocki kawałki tego kamienia, jeden z wierzchołka 198 łokci wynoszącej góry, drugi z głębi samej studni. Nakoniec okazał najciekawsze na Podolu zebrane skamieniałości, do najdrobniejszych należące, jako to rimula fragilis, bulina ionkairi, siderolites calcitropoides i melonia splarica i rzadki egzemplarz ostrygi klinowatej, na której znajdują się rurki serpuli. Rozmaitości Warsz. przy Gazecie korespondenta 1830, str. 175. 2. I. lub Ikawa, rz. , lewy dopływ Bohu, zaczyna się ną Wołyniu w pow. starokonstan Ikonniki Ikonniki Ikówka Ikra Ikschen Ikskiul Ikstrum Ikuł Ikwa