dla płod. leśn. w Wiedniu ma roli ornej 119, łąk i ogr. 77, pastw. 78, lasu 2496; własności mniej. roli ornej 2054, łąk i ogr. 932, pastw. 835, lasu 27 mr. Wedle obliczeń z r. 1869 było dom. w H. niżnem 52, mieszk. 259, w H. wyżnem dm. 144, mk. 735; wedle szematyzmu z r. 1881 jest w H. niżnem 220 mk. obrz. gr. kat. a 19 wyzn. mojżesz. , w H. wyżnem 735 mk, obrz. gr. kat. a 54 wyzn. mojżesz. Par. gr. kat. w H. wyżnem należy do dekanatu w Wysocku. Każda wieś ma cerkiew drewnianą. Ludność tutejsza należy do górskiego rodu Bojków, jest dość uboga, a w lecie rozchodzi się na zarobek w różne strony, głównie do Węgier, obie wsie należały do dóbr stołowych dawnej krainy Lubochorskiej w ekonomii Samborskiej a ziemi przemyskiej. Wójtostwo w H. wyżnem było w r. 1768 w posiadaniu Marcina Unickiego, a w H. niżnem w posiadaniu Jana Komarnickiego. W r. 1772 zajęto obydwie wsie i przyłączono do dóbr Boryni. Husnik, znaczny potok górski, także Hus nym potokiem zwany, wytryska zpod grzbietu granicznego w Beskidzie lesistym, na płn. stoku góry Gikula Gekuj, 1405 m. na granicy gmin Husnego wyżnego i Krywki w pow. Turka. Płynie na północ lesistymi debrami a po 5 kil. biegu przyjmuje z lew. brz. silny potok, zwany Zpod szerokiego garbu; połączenie tych potoków 743 m. npm. Odtąd skręca się na płn. wschód, przepływa wieś Husne wyżne i niżne. Od ujścia doń potoku Krywki zwraca się na północ i w tym biegu przerzyna gm. Matkowa, a na gruntach gm. Wysocka wyźnego wpada z lew. brz. do Stryja. Dolinę tego potoku otaczają działy górskie od wschodu ze szczytami Wielki Muńczel 988 m. , Berdo, Pismo 891 m. , Belendiuska 813 m. , a od zach. Mungat horb, Strina 930 m. , Prypir 916m. , Szołodiański Kruhły, Kirtinowatka 853 m. . Źródła leżą na wys. 1400 m. ; granica Husnego wyźnego i niżnego 688 m. , ujście 640 m. Porusza 6 młynów. Długość biegu 14 kil. Br. G. Huśpina, pojedyncza osada, pow. ostrzeszowski, należy do gm. Weronikenpol czyli Erlenhof. Hussaków z Budami, miasteczko, powiat mościski, nad Buchtą, przestrzeń dwor. 200, włośc. 406 m. , ludność rzym. kat. 102, mających parafią w miejscu, należącą do dekanatu mościskiego dyecezyi przemyskiej; kościół parafialny był dawniej we wsi Bojowice, wystawiony 1408 roku przez braci Przecława i Mikołaja niemców i właścicieli tych dóbr, w r, 1528 przez Mikołaja Okszyc majątkiem Łutków uposażony. Ponieważ ten kościół zniszczony został przez Turków i Tatarów, przeto w r. 1542 Stanisław Tarło biskup przemyski przeniósł na prośbę Jana Boratyńskiego, chorążego ziemi przemyskiej, starosty rohatyńskiego, parafią do tegoż miasta Hussakowa; obecny ko ściół wybudowali pod wezw. św. Stanisława w 1719 roku dwaj proboszcze miejscowi Fran ciszek Charczewski i Jan Musikiewicz; kościół ten został poświęcony w 1828 r. W obrębie tej parafii istniał konwent i kościół oo. karme litów, w 1620 r. fundowany przez Konstantego Korniaka, dziedzica dóbr Sośnica, Hussaków itd. Do tej parafii należy oprócz Hussakowa 14 miejscowości Balice z 400, Bojowice z 26, Byków z 6, Chodnowice z 6, Chraplice z 6, Horysławice z 35, Jordanówka z 103, Lutków z 128, Moczerady z 26, Nowosiółki z 16, Pleszowice z 55, Popowice z 10, Tamanowice z 53, Tyszkowice z 15, Złotkowice z 420 parafian. Przy kościele jest bractwo św. Trójcy, w obrę bie parafii istnieje 5 szkół ludowych, ogólna li czba katol. 1290, izrael. 785; na smętarzu istnieje kaplica nie używana do odprawiania na bożeństwa. Gr. kat. 800; parafia w miejscu, należąca do dekanatu mościskiego, dyecezyi przemyskiej; obejmuje filie Bojowice z 300 i Moczerady z 450, razem 1550 gr. kat. Szkoła etatowa 1 klasowa, należąca do rady szkolnej okręg. w Jaworowie. Właściciel więk. posiadł. Ludgarda hr. Stadnicka. B. R. Hussaków, potoczek, wytryska w obr. gm. Podwinia w powiecie rohatyńskim; po krót kim biegu pod folwarkiem Kutcami, w obr. gm. Babiniec, wpada do Babianki, dopływu Gniłej Lipy. Br. G. Hussehnen niem. , wś pow. iławski, st. p. Rossitten. Hussfuhr niem. , ob. Fuchskaule. . Hussfuhr niem. , wybud. do Częstkowa, pow. wejherowski, par. Luzino, szkoła Częstkowo, poczta Smazin, odl. od Wejherowa 2 m. Hussów, wś w pow. łańcuckim, dawna ko lonia niemiecka Huschau, Hussav lub Hussau, ma parafią rzym. kat. , której ślady znajdują się już w r. 1450 ale dopiero w r. 1611 wydaje księżna Anna ze Stangenbergu Ostrogska dy plom potwierdzający wyposażenie parafii. W r. 1624 spalili kościół Tatarzy, przyczem zabili proboszcza Jakuba Wanata. Ta wieś oddalona od Łańcuta o 13 kil. ma 1645 mieszk. rzym. kat. wyznania, kasę pożyczkową z funduszem 1005 zł. wa. , szkołę ludową, i szpital ubogich utworzony przez księcia Józefa Lubomirskiego w r. 1752 dla dwu starców przeznaczonych do obsługi kościoła. Fundusz szpitala wynosi 856 zł. wa. Większa pos. wynosi 309 m. n. ä. roli, 37 m. łąk i ogr. , 21 m. past. i 1009 m. la su; mniej. pos. 1695 m. roli, 258 m. łąki ogr. , 119 m. pastw. i 346 m. lasu. Parafia hussowska należy do dyecezyi przemyskiej, dekanatu przeworskiego, obejmuje także wś Tarnawkę i zamieszkuje w jej obrębie 1828 rzym. kat. i 47 żydów. Mac. Hussowski potok, ma źródło leśne w obr. Husnik Husnik Hussaków Hussehnen Hussfuhr Hussów Hussowski potok