428 mieszk. 9. H, wieś w pow. łańcuckim, należy do pan rzym. kat. w Leżajsku i ma 477 mieszk. rzym. kat. Większa pos. wynosi 10 m. roli, 3 m. łąk i 243 m. lasu; mniej. pos. 442 m. roli, 115 m. łąk i ogr. , 166 m. past. i 4 m. lasu. Większa pos. należy do Alfr. hr. Potockiego. 10. H. , przys. Woli Zarzyckiej, w pow. nisieckim, leży nad Trzebośnią pob. Sanu, 11. H. nienadowskie, wś w pow. przemyskim, 32 kil. na płn. zachód od Przemyśla a 6 kil. na płn. od st. poczt. w Dubiecku. Na zachód są siaduje z Hutą drohobycką i Drohobyczką, na płd. z Śliwnicą i Nienadową, na wschód i płn. z pow. jarosławskim, a mianowicie z Kramarzówką, Jodłówką i Świebodną. Okolica wzgó rzysta. W płn. zach. stronie wsi wznosi się punkt jeden do 404 m. , a na granicy powiatu dochodzi Raczyna 452 m. Na płd. od wsi roz łożył się las Jodłowski dział ze szczytem 378 m. wysokim. Przez środek wsi płynie od płn. na płd. potok Kamieniec, dopływ Sanu, i zbie ra wszystkie dopływy od praw. i lew. brzegu. Własność większa w posiadaniu Eustach. hr. Dembińskiego obejmuje roli ornej 98, łąk i ogr. 3, past. 28; włościanie mają roli orn. 494, łąk i ogr. 39, past. 101, lasu 16 mr. Wedle obliczeń z r. 1869 było dom. 95, mk. 545; we dle szematyzmu z r. 1881 jest 545 mk. obrz. rzym. kat. W obszarze dworskim dom 1, mk. 12. Par. rzym. kat. w Dubiecku. 12 H. , przysiołek do Brzuskiej Huty w pow. dobromilskim. 13. H przysiołek do Głuchowca w pow. lwowskim, 2 kil. na płn. wschód od Głuchowca. 14. H. oleskie, zaścianek szla checki, pow. złoczowski, ludność rzym. katol. 509, należących do par. w Podhorcach, wsi o 4 kil. ztamtąd oddalonej; właśc. większej po siadłości która się z samych lasów składa Konstanty ks. Sanguszko. W obr. gminy H. poczyna się rzeka Bużek. 15. H. turzańskie, przysiołek wsi Turze, pow. brodzki, ludności rzym. kat. 20, należących do par. w Toporowie, miasteczku o 8 kil. oddalonem. Urząd poczt. Toporów. Właściciel więk. pos. Eugeniusz ks. de Ligne. Szkoła filialna należąca do rady szkolnej okręg. w Złoczowie. 16. H. , wieś, pow. bobrecki; ludność rzym. kat. 96, należą cej do parafii w Staremsiole, oddalonem o 10 kil. ; gr. kat. 285, należących do par. w Rakowicach, sąd i notar. Bóbrka, urząd poczt. , stacya kol. lwowskoczerniow. i telegraf. Wybranówka. Właściciel więk. pos. Alfred hr. Poto cki. 17. H. z Horbowicą albo Horbowicami i Prowalem, wieś, pow. żółkiewski, o 20 kil. od Żółkwi oddalona, przestrzeni dwor. 782, w tem 671 m. lasu; włośc. 1249, w tem 139 m. lasu; ludność rzym, kat. 40, należącej do par. w Żółkwi, gr. kat. 378 należącej do parafii w Krechowie, sąd, urząd poczt, i telegr. Żółkiew. Kasa pożyczkowa z kapitałem 293 złr. 41 i pół cent. Właśc. więk. posiadł. Edward Micewski 18. H. brodzkie koło Ponikwy, wieś, pow, brodzki, o 21, 5 kil od Brodów oddalona, przestrzeń posiadł. dwor. 544, w tem 505 m. lasu; włośc. 556; ludność rzym. kat. 467, należącej do Ponikwy wsi o 5 kil. oddalonej, sąd pow. . Brody, urząd poczt. Pieniaki. Szkoła filialna należąca do rady szkolnej okręg. w Złoczowie. Właśc. więk. pos, Olga hr. Borkowska. 19. H. stare i nowe, przysiołek Podwysokiego, wieś pow. brzeżańskiego, ludność rzym. katol. 377, mających parafią w Podwysokiem. 20. H. , przysiołki Rawy, Lutowisk i Majdanu. Hucisko, pow. pszczyński, ob. Mokra. Hucisko, potok górski, wypływa ze źródeł leśnych w obrębie gm. Stryszawy, w pow. żywieckim, w płd. wsch, jej stronie, zpod płd. stoku góry Surzynowa 870 m. , w lesie Hu cisko zwanym; płynie na płn. wschód; jużto lasem, jużteż łączkami śródleśnemi, a następnie między domostwami Stryszawy, dolinką zwar tą od płn. zach, Magórką, a od płd. zach. Roz tokami. Po 5 kil. biegu wpada z pr. brz. do Stryszawki. Br. G. Hucki, ob. Emmanuelssegen. Hucuły, Hocuły, przysiołek nad rz. Tarnawą, pow, uszycki, gm. i par. Kitajgród, należy do wsi Derewian, włas. Żebrowskiego, R. 1868 miał 10 dm. Hucuły, ostatni ród góralski na północnej zboczy wschodniego skrzydła Karpat. Obszar, który zajęli H. , jest bardzo rozległy, pisze Wino. Pol, a ród ten nabiera tem większego znaczenia, że osiadł na pograniczu dzierżaw. słowiańskich. Tu bowiem na wschod, skrzydle Karpat stykają się już siedziby DakoRumu nów z dzierżawami. słowiańskiemi, a kiedy gdzieindziej na pograniczach zacierają się rodowe cechy dwóch oddzielnych szczepów, lub tworząc mięszaninę nową wydają pokurczów, występuje w Hucułach z całą wybitnością jeszcze niezatarty typ słowiański, który w miarę natury górskiej w dzielnych i śmiałych odrzyna się rysach. Siła plemienna tego rodu jest wielką i zaród dzielności w nim leży, skoro na pograniczu, w zetknięciu się z innym zupełnie szczepem, utrzymał się przez wieki, a nawet przez grzbiet gór alpejskich się przedarł i jeszcze na obszarze Suczawy siedziby swoje śród obcego szczepu rozłożył. H. są tem na pograniczu siedzib słowiańskich, w krainie karpackiej, czem w innym czasie i pod wpływem innych okoliczności była kozaczyzna na Zaporożu, czem po dziś dzień jeszcze są Czarnohorcy na pograniczu południowej Słowiańszczyzny, tylko, że się tu ten ród nie wzniósł do potęgi oddzielnego politycznego życia. Pod względem odgraniczenia nie przechodzą siedziby Hucułów na zachodzie puszczy CzarnegoLasu, a na płn. i wsch. nie przechodzą Rozgórza. Jedna część

Hucisko

Hucisko

Hucki

Hucuły