włościanie mają roli ornej 482, łąk i ogr. 60, pastw. 41, lasu 5 mr. Par. gr. kat. w Dobromilu, rzym. kat. w Nowem mieście. We wsi cerkiew drewniana pod wezwaniem Wniebowstąpienia Chrystusa. Erekcya cerkwi w Kubicach, przez Iwana, księcia nieświeskiego i żonę jego Jarochnę, księżniczkę na Przedzielnicy z r. 1445, oblatowana w aktach grodzkich przemyskich r. 1602, świadczy o uposażeniu cerkwi ze stanowiskiem duchownego zupełnie swobodnem, z prawem przyrodzonego następstwa i swobodnem nawet rodziny jego na gruntach osadzeniem. Szaraniewicz Rzut oka na beneficia ruskie str. 5. Lu. Dz. Hubicze, wieś włośc. w gm. Możejki małe, pow. lidzki, 4 okr, adm. , od Lidy odl. w. 37, od Wasiliszek w. 4; dom. 7, mk. wyzn, rzym. katol 119, prawosł. 5 1866. Hubicze po rusku Hubyczy, wieś w pow. drohobyckim, 7 kil. na płd. zachód od st. kole jowej w Drohobyczu, przy drodze kolejowej wiodącej z Drohobycza do Borysławia stacya pocztowa. Na płn, sąsiaduje z Dereżycami, na wschód z Modryczem, na płd. z Borysławiem, na zachód z Banią Kotowską i Popielami. Wś rozłożyła się w dolinie Tyśmienicy, płynącej od płd. zach. ku płn. wsch. Obszar wsi pagór kowaty, poprzerzynany dolinami potoków pły nących od płd. ku płn. do Tyśmienicy pot. Loszeny, pot. Żółty i doliną bezimiennego po toku uchodzącego do Ratoczyny dopływu Ty śmienicy. W środku wsi samej wznosi się punkt jeden do 324 m. , na płd. od wsi do 361, na zachód do 376 m. Wedle obliczeń z r. 1869 było dm. 144, mk. 916; wedle szematyzmów z r. 1881 jest 830 mk. obrz. gr. kat. , 37 rzym. kat. , a 52 wyzn. mojż. Własność większa rzą dowa obejmuje roli ornej 10 m. , łąk i ogr. 1 m. ; włościanie mają roli ornej 917, łąk i ogr. 297, past. 316 mr. Par. gr. kat. w miejscu, należy do dekanatu drohobyckiego i obejmuje filie w Dereżycach i Monastyrze dereżyckim. Par. rzym. kat. w Drohobyczu. We wsi cer kiew drewniana pod wezw. św. Jana Chrzci ciela, szkoła jednoklasowa nieetatowa, cegiel nia pospolita, dystylarnia spirytusu; okolica obfituje w naftę, to też są tutaj rafinerye nafty. H. należały dawniej do starostwa drohobyc kiego. Lu. Dz. Hubiczki, dobra, pow. wiłkomierski. Roku 1788 własność Radziwiłłów, w zastawie Karola Wolffa. Hubienicze, dobra, pow. borysowski, 2 okr. polic, własność Lewkowicza. A. K. Ł. Hubienki, wś włośc. w gm. Lebiodka, pow. lidzki, 4 okr. adm. , od Lidy odl. w. 26, od Wasiliszek w. 21; dm. 7, mk. 57 wyzn. prawosł. 1866. Hubin 1. , wieś, pow. nowogradwołynski, gm. rajkowska, włościan dusz 267; ziemi włościan. 736, dz. , ziemi dworskiej 624 dz. Włas. pierwej Żukarowskich Łozińskich, obecnie Zasieckich. 2. H. , wś nad rz. Słuczem, pow. nowogradwołynski, gm. i par. Ostropol, ma cerkiew drew. Własność Swejkowskiego. W r. 1867 było 79 dm. 3. H. . wś nad rz Desną, pow. berdyczowski, par. Samhorodek. W r. 1868 było tu 42 dm. 4. H. , mała wioska, pow. radomyski, położona nad dużem błotem, które latem nie wysycha, o 7 w. odl. od m. Hornostajpola, blisko od drogi wiodącej z Ki jowa do Czarnobyla; mieszk. 207 wyzn. praw. , należą do gminy i parafii hornostajpolskiej; ziemi 2016 dzies. , lesistej, przeplatanej piaska mi, należy do wielu właścicieli, zarząd poli cyjny w m. Czarnobylu. 5. H. , piękne dobra w pow. pińskim, nad rzeką Styrem, przy dro dze wiodącej z Pohosta do Starych Koni i Wiankowicz, w miejscowości obfitującej w łą ki i rybę, nieco wzniesionej nad poziom błot pińskich; własność Cierpińskich, ma obszaru około 2690 mr. 6, H. , wś pow. lepelski; ma jętność, należąca dawniej do Pakoszów, któ rych była rezydencyą, przed kilkudziesięciu laty dostała się w posagu Bogumile z Pako szów Siellawinej, marszałkowej lepelskiej. Syn jej Józef, umierając bezdzietnie w r. 1861, zo stawił tę majętność w dożywociu swej żonie, Waleryi z Szyrynów. H. posiada murowany kościół katol. paraf. z murowanym dwupiętro wym klasztorem, niegdyś do 1833 księży franciszkanów. Fundowali go Pakoszowie roku 1714 i nadali mu majętność Fatyń, niedaleka leżącą i będącą już dziś własnością rządową. Par. H. dek. lepelskiego liczy 1211 wiernych. Cerkiew paraf. p. w. ś. Mikołaja wzniósł 1834 r. dziedzic Sielawa. H. zawiera dziś z górą 1400 dzies. ziemi; leży o 3 mile od Lepla, 15 od Witebska i 10 od Połocka. Miejscowość górzysta, zawierająca wiele jeziór; grunta bardzo dobre, gliniaste, rodzące szczególniej jęczmień. 7. H. , pow. lepelski, attynencya Bia łego. Niegdyś własność Bużyckich, 1654 roku przeszedł do Szczyttów, 1852 do Korsaków, dziś należy do Zabiełłowej z Korsaków. 8. H. , dobra, pow. dzisieński, dawniej Buszów, dzis Stankiewiczowej. Al. Jel. Hubin, wieś, pow. łucki, niedaleko granicy pow. włodzimierskiego w b. hrabstwie horochowskiem. R. 1849 folw. H. nabył J. I Kraszewski za 165 tys. zł. Miał wtedy 121 dusz, 113 włók ziemi w łanach, 35 włók lasu, młyn, wiatrak. R. 1853 nasz autor puścił H. w dzierżawę i osiadł w Żytomierzu. Hubin z Michałówką, wś, pow. buczacki, o 10. 5 kil. od Złotego Potoku, ma cerkiew gr. kat. Dominium należy do hr. Ponińskich. Hubinek, wś, pow. rawski w Galicyi, o 12, 5 kil. od Uhnowa, w par. gr. katol. Rzeczyca. Dominium należy do Horowitza. Hubicze Hubicze Hubiczki Hubienicze Hubienki Hubin Hubinek