Hruby Regiel, szczyt w Tatrach nowotar skich, w obr. gminy Kościelisk, nad drogą wiodącą z Zakopanego do Kościeliska 675 m. od niej na południe, po zachodniej stronie potoku Małołąckiego. Z doliny pot. Małołąckiego, płynącego po złomach granitowych na północ, z pod turni Miętusiańskich, wycho dzi się ku Czerwonym Skałkom nad Przysłopem, tworzącym przełęcz między Hr. R. a Siwarowem, lesistym grzbietem, oddzielającym Małej Łąki dolinę od Miętusiej, a ztąd na ska listy wierzch Hr. R. Wapień jego zawiera wiele pięknych skamielin. Miejsce to jest cu downie malownicze, a przecież rzec można, bardzo mało, a może przez nikogo nie zwie dzane. Sam wierch Hr. R. zwie się Gaberówką; Hr. zaś Reglem jest właściwie las po stro nie północnej, spadający ku drodze kościeliskozakopiańskiej. Jest to wąski, od południa i północy dosyć stromy grzbiecik, który od północy do samego wierzchu lasem jest zarosły, a od południa pod wierzchołkiem częścią tra wnikiem pokryty, częścią odłamami wapienia zasłany. Na zachód rozciąga się w kierunku skośnym od południowowschodu ku północnemu zachodowi piękny trawiasty niższy grzbie cik Jaworzynka, spadający turniami ku Mię tusiej dolinie. Od Hr. R. oddziela ją Krowiźleb, spadający ku wsi Kościeliskom. Widok z Hrubego Regla jest nader pięknym. Na połu dnie wznoszą się Czerwone Wierchy, a na wschód od nich Giewont, zasłaniający resztę szczytów ku wschodowi, prócz Kop Królo wych i północnego ramienia Koszystej; od Giewontu pasmo lesiste Bacug, przełęcz do Strążysk, Łysanki, Skały Małej Świnnicy, Krokiew, Nosal, Kopieniec i cały obszar la sów i wzgórz lesistych po Murań i Hawrań. Wzniesienie 1339 m. szt. gen. ; 1319 m. Kolbenheyer; 1366 m. Eljasz, Przewodnik do Tatr, str. 308. Br. G. Hruby Wierch, grzbiet i szczyt w Tatrach liptowskich w dzielnicy Krywania. Od szczytu Furkoty ob. , wznoszącego się jako narożnik dolin Hlińskiej, Młynicy, Furkockiej i Niewcyrki, odrywa się ku północnemu zachodowi, jako dział graniczny dolin Hlińskiej od płn. , a Niewcyrki od płd. , potężny grzbiet Hrubym zwany. Długość grzbietu czyni przeszło 2200 m. W nim trzy znaczniejsze czubki wschodni 2393 m pośredni 2324 m. , a zachodni nad doliną Koprową 2243 m. szt. gen. . Według Kolbenheyera wzniesienie zachodniego szczytu czyni 2240 m. 2. Hruby Wierch, szczyt w głównym grzbiecie granicznym Tatr Nowotarskich, nad halą Jarzębczą, wschodniem ramieniem doliny Chochołowskiej od płn. , a Jamnicką i Raczkową od płd. , Na mapie Kummersberga s. 35 Jarzębczą zwany, 2650 m. na południowywschód od Wołowca, między Przednim Upłazem a Kończystą 2071 m. szt. gen. . Wzniesienie jego czyni 2142 m. szt. gen. ; 2128 m. Zejszner; 2050 m. Loschan, Łupek talkowy. 0d niego wybiega wprost na południe ramię górskie 2793 m. długie, ze szczytami Jakubiną czyli Magórą wyźnią 2189 m. , Ostredokiem 2049 m. i Magórą niźnią 1921 m. . jako ściana graniczna dolin Jamnickiej od zach. , a Rączkowej od wsch. 3. Nazwę Hrubego, albo Grubego Wierchu nadają Węgrzy szczytowi w głó wnym grzbiecie Tatr nowotarskich Miedzia nem zwanemu. Jest to raczej południowozachodni szczyt grzbietu Miedzianego, odrywa się od gł. grzb. ku płn. wsch. na działo dolin Pięciu Stawów Polskich i Białki. Wzniesienie jego 2167 m. szt. gan. . Drugi szczyt półn wznosi się 2239 m. npm. szt. gen. . Ob. Miedziane. 4. Nazwę Hrubego Wierchu nadają częstokroć szczytowi Bobrowcowi, na granicy Galicyi i Węgier czyli Nowotarżczyzny i Orawy. Ob. Bobrowiec. Wzniesienie jego podług pomiaru wojskowego czyni 1664 m. 5 Hruby W. ob. Hruby Regiel. Br. G. Hrud, wś włośc, pow. konstantynowski, nad rz. Białką, o 5 w. na płn. od Białej, przy trakcie bialskojanowskim, przylega do folw. Roskosz. R. 1827 było tu 60 dm. i 437 mk. ; obecnie 59 dm. , 580 mk. Kościół i parafią r. gr. erygował 1666 r. Michał Kazimierz Radziwiłł. Hrud, ob. Hrudy. Hrud, jez. w półn. wsch. stronie pow. grodzieńskiego, nieco na północ od jez. Bersztańskiego. Hruda, wieś, powiat nowogradwołyński, gminy piszczowskiej, włościan dusz 126. Ziemi włośc. 333 dzies, ; należy do klucza piszczowskiego, własność hr. Maryi Potockiej. Hrudek, ob. Gródek, Grudek. Hrudopol, wś, pow. słonimski. Była tu kaplica byłej parafii kat. Dziewiątkowicze. Hrudy, albo Hrud, przys Lityni, powiat rudecki, o 3 kil na płn. wschód od Lityni, na lew. brz. Tyśmienicy, u jej zbiegu z Trudnicą, w okolicy podmokłej. Por. Horucko. Hrudynina, wś nad rz. Obol w gub. witebskiej, Hrudzinowo 1. nowe, wieś, pow. dzisieński, gm. leonpolskiej, nad rz. Kamionką, 3 okr. adm. , o 38 w. od Dzisny, 5 dm. , 57 mk. prawosławnych. 2. H. stare, wś tamże, gm. leonpolskiej, 3 okr adm. , o 37 w. od Dzisny, 10 dm. , 89 mk. , z tego 33 praw, 6 kat. Obie te wsie należały do dóbr Leonpola, wprzód Lilkami i Czuryłowiczami zwanych; przed 1500 roku należały wraz z Drują do ludzi putnych, obowiązanych odbywać drogi do zamku połockiego w roku 1506. Aleksander król polski nadaje Druję nazwaną w przywileju Civitas

Hruby Regiel

Hruby

Hrud

Hruda

Hrudek

Hrudopol

Hrudy

Hrudynina

Hrudzinowo