półn. końca wsi, zwraca się na południoza chód, opływając wieś od wschodu. Przerzną wszy gościniec buczacki, wiodący do Monasterzysk, przechodzi na łąki Czechowa. Tutaj przyjmuje z lew. brz. potok Bertnicki ob. , W obr. gm. Słobódki dolnej wpada z lew. brz. do Koropca. Długość biegu 8 kil. Br. G. Hrehorówka, także Hrihoriwka, szczyt w granicznym grzbiecie Beskidu lesistego, w dziale Foreseckim grzbietem zwanym, na granicy Galicyi i Węgier, już po stronie węgierskiej, wznosi się do wysokości 1378 m. ; z pod niego tryska potok górski Paradczyn, wpadający do Prutu pod Worochtą, w obr. gm. Mikuliczyna, w pow. nadwórniańskim. Br. G. Hremiaczka, ob Hrymiaczka, Hremy, przys. Wiszenki. Hrenica, rzeczka, dopływ Berezyny z prawej strony, w powiecie ihumeńskim, uchodzi o wiorstę poniżej Klewy i dawniej miała znaczenie dla spławu drzewa. Zowią ją też Hutą. Hreniów ob. Chreniów. Hrepienie, ob. Hrebień. Hresk wieś i dobra w północnej stronie po wiatu słuckiego, miejscowość zapadła, głucha, poleska. W wieku XVI Hresk był wójtowstwem i jak świadczą dokumenta z roku 1536 ob. Arch. Sbor. Wil z 1767 r. T. 1 str. 41 zostawał we władaniu królowej Bony. Wzmiankowano dokumenta zeznają straszne nadużycia w Hresku władzy wojewodzińskiej i z tej przyczyny wypowiedzenie posłuszeń stwa przez włościan; sprawa tego buntu oparła śię aż o króla, lecz śladów niema o rezultacie. Zdaje się, że następnie władali Hreskiem knia ziowie Olelkowiczowio Słuccy, a przez Zofią Olelkowiczównę w wieku XVII wraz z inne mi dobrami przeszedł Hresk w dom Radzi wiłłów. W wieku XVIII i do czasów osta tnich należał do ordynacyi kleckiej; w roku zaś 1874 na skutek umowy księcia Leona or dynata kleckiego z ks. Antonim ordynatem nieświeskim Hresk do tej ostatniej ordynacyi został przyłączony. Ogromne puszcze hreskie zawierające około 18, 000 mr. obszaru pełne są grubego zwierza i słynne polowaniem ordy natów. Gleba wszędy piaszczysta, nizka, lud i rolnictwo w stanie natury, a kołtun z powo du nieochędóstwa jest tu chorobą bardzo roz powszechnioną. Oprócz wyrobów smoły i ter pentyny żadnym przemysłem to miejsce się nie odznacza. Folwark posiada około 690 morg gruntów; łąk leśnych bagnistych obfitość; hodują tu dużo bydła drobnego. W H. jest zarząd gminy hreskiej, która się składa z 9 wiejskich starostw, 85 wiosek poleskich i liczy 3, 012 dusz płci męskiej. Stan policyjny 3ci kopylski. Jest cerkiew parafialna i szpital niewielki. Al. Jelski. Hreska Buda, dobra poleskie, w płd. stronie pow. ihumeńskiege, 1 okr. adm. użdzieński, bardzo zapadły punkt powiatu, śród bagien i lasów nieprzebytych. Przed wiekiem XVII dziedzictwo książąt SłuckichOlelkowi czów, w XVII w. przez wiano ostatniej z Olcikowiczów Zofii H, B. przeszła do Radziwiłłów, dziś własność ks. Wittgensteina. Dobra te mają obszaru przeszło 12600 mr. w glebie pia szczystej, dzikich łąk obfitość. Al. Jel. Hresnowszczyzna, inaczej Hreskowszczyzna, folwark należący do ordynacyi nieświeskiej, w pow. słuckim, nabyty został przez Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła, Sierotką zwanego, w r. 1565, od niejakiego Andrzeja Hresznego i wcielony do masy dóbr radziwiłłowskich; ma obszaru przeszło 316 mr. Al. Jel. Hreszczyńce, duża wieś, pow. kaniowski, o 10 w. odległa od m. Kaniowa; mieszk. 840 wyzn. prawosł. ; cerkiew parafialna i szkółka; ziemi 1592 dzies, czarnoziemu, należy w poło wie do ks. SzyryńskiejSzachmatowej, w poło wie zaś do Barszczewskich. Kl. Przed. Hreszkówka, niewielka wioska, pow. czerkaski, nad rzeką Taśminą, o 2 w. od wsi Jabłonówki, a o 6 w. od m. Smiły; mieszk. 460 wyzn. prawosł, , należą do gminy i parafii Jabłonówki; wioska była założona 1782 r. przez filiponów wychodźców z Rossyi, sekciarzy, którym ówczesny właściciel Śmilańszczyzny ks. Lubomirski za opłata 827 rs. asygnacyjnych pozwolił tu się osiedlić, lecz 1828 roku przenieśli się oni w części do Czerkas, w części zaś w inne miejscowości, z powodu przegranego procesu z hr. Samojłowem, posiadaczem majątku, który chciał im narzucić pańszczyznę; obecnie zaś wioska na nowo zasiedlona przez rusinów, należy do śmilańskich dóbr hr. Bobryńskich; zarząd policyjny w m. Śmile. Hreszowa góra, zachodnia odrośl Wysockiego horbu w pow. turczańskim, na wschód od Wysocka Wyżnego, na prawym brzegu Stryja, ze szczytem 834 m. wys. , zalesiona na stoku zach. i wsch. Hrezla, niewielka wioska pow. radomyskiego, przy ujściu rzeki Hrezli do Uszy, o 4 w. odległa od m. Chabnego; mieszk. 250 wyzn. prawosł. , należą do gminy i parafii Chabne; ziemi 1920 dzies. piaszczystej, własność Horwata, zarząd policyjny w miasteczku Czarno bylu. Kl. Przed. Hrezla, lewy dopływ Uszy, powstaje z 3 strug na północ od Owrucza, przyjmuje strumienie Dzielną i Niedźwiadkę. Hriada, ob. Grzęda. Hriatki, węg. Gerenda, wieś w hr. ziemneńskiem Zemplia, Węg. ; uprawa roli; 388 mk. Hrsssocz ob. Hrychowce, Hriwa, ob. Grzywa. Hrobok, szczyt w głównym grzb. Beskidu lesistego, w obr. gm. Jasienia, w pow. kału Słownik Geograficzny Zeszyt XXVII, Tom III 12 Hrehorówka Hrehorówka Hremiaczka Hremy Hrenica Hreniów Hrepienie Hresk Hreska Buda Hresnowszczyzna Hreszczyńce Hreszkówka Hreszowa góra Hrezla Hriada Hriatki Hriwa Hrobok