kich jest kilka miejsc z takiemi lub podobnemi nazwiskami, a wszystkie są przy wodach i musiały wziąć swą nazwę od faktu przewożenia podróżrych na promach wiosłami. Wszelką wątpliwosć w tym względzie zdaje się usuwać autentyczny dokument Władysława IV z roku 1633, znajdujący się w ręku piszącego, nadający prawo ówczesnemu właścicielowi Hrebienia, Krzysztofowi Wołodkiewiczowi sic, pisarzowi województwa mińskiego, pobierania myta mostowego na moście kosztownie przez niego zbudowanym na rzece Ptyczy, na wielkim odwiecznym gościńcu prowadzącym z Mińska, przez Słuck, na Wołyń, Ukrainę i dalej. Czas zmienia wszystko, jakoż i owa wielka droga, o której wspomina dokument idąca z Mińska na Hrebnią, Bielkiewicze, Dudzicza, Tołkaczewicze, Uhły, Słuck itd. wcale już nie istnieje i tylko resztki sypanych grobel w tym kierunku, jak naprzykład w uroczysku Pierechodce pod. Bierczukami, świadczą, że tędy odbywał się ruch handlowy i wojenny dawno ubiegłych czasów, a nawet wędrówki narodów w epoce przedhistorycznej musiały w tym kraju tędy się odbywać, ponieważ wszędzie w miejscowościach wspomnianych mnóstwo jest kurhanów i okopisk, na które zwrócił był uwagę nasz archeolog Konstanty Tyszkiewicz i w roku 1867 rozkopywał te pamiątki. W H. po obu brzegach rzeki Ptyczy na znacznej przestrzeni piętrzą się liczne kurhany. W każdym kurhanie spoczywa tylko jeden kościotrup. Wewnątrz znajdywano kamienne i bronzowe narzędzia, różne ozdoby, tudzież popielnice i łzawnice. W XVI wH. należał do zamożnej rodziny Odachowskich i tu było ich fundum; w roku 1621 Rafał Odachowski sprzedał Hrebień Januszowi Bychowcowi i małżonce jego Annie z kniaziów Horskich ob. Dudzicze. W dziesięć lat później widzimy H. w posiadaniu Wołodkiewiczów. Znowu od początku wieku XVIII władali Hrebieniem Radziwiłłowie, których fundum było w niedalekim Annopolu ob. a pod koniec tego stulecia H. został nabyty wraz z folwarkami i wsiami Bierczuki. Jaśkiewicze i Słoboda przez Stanisława Jelskiego, pułkownika petyhorskiego i komisarza skarbu w. ks. lit. W pierwszej ćwierci bieżącego stulecia H. z przyległościami uległ eksdywizyi i został podzielony na wiele sched, samo zaś fundum oddał sąd eksdywizorski na własność Kobylińskim, a przez wiano Anny Kobylińskiej wziął H. w posiadanie Łykow. Jakoż ta majętność do dziś dnia pozostaje w imieniu Ły kowów. Teraz dobra hrebieńskie mają obszaru około 1000 mr. w glebie dobrej, w tem lasu około 150 mr. Wieś, osad przeszło 30, zamieszkują włościanie i w połowie szlachta czynszowa płacąca arendy od, włóki do 75 rubli. Jest tu cerkiew pounicka, filia parochii uźlańskiej. Lud trudni się wyłącznie rolnictwem, obyczajów łagodnych, przemysłu żadnego nie. zna. 2. H. , niekiedy Hrebienia, Hrepienie, i folwark w zachodniej stronie powiatu borysowskiego, nad rzeką Wilią, o 9 w. od jej źród ła z prawej strony. Wieś ma około 50 mk. , folwark jest dziedzictwem Karczewskich, po siada 316 mr. w glebie dobrej; kaplica katol. parafii Kiemieszowce, dawniej parafii Omniszewo. A. Jelski, Hrebień, Hrebień, por. Grzebień, Grzebienie. Hrebień, lesiste pasmo górskie w pow. turczańskim. Poczyna się ono nad lewym brzegiem potoku Hnyła i ciągnie w kierunku płn. zach między wsiami Hnyłą a Butlą, szczytem Bereba 1019 m. wkracza na granicę węgierską, opada następnie w szczycie Beskid wielki do 1012 m. a potem do prze3myku Użockiego 889 m. . Na półn. wsch. od niego rozłożyło się pasmo górskie Syhła, opadające ku potokowi Syhłowy, a na płd. zach. odeń wznosi się góra Błyśce do 1047 m. a Techowy Werch opada do 974 m. Hrebienie, wś, pow. kijowskie o 14 w. od Rzyszczowa, na wysokim brzegu Dniepru. Ziemi cokolwiek piaszczystej 963 dzies. , mk. 464. chat 63. Należy do Hurkowskiego. Por. Grzebienie, Hrebieniec, wś poleska i folw. prawie w środku pow. ihumeńskiego, przy drodze ze wsi Dercia do wal Oczyża, śród bagien, o parę mil na płd. od Ihomenia. Wieś ma 16 osad włośc, folw. należy do Adamowiczów i posia da 1026 mr. obszaru w glebie lekkiej, dużo łąk błotnych. Al. Jel. Hrebionka, wś kościelna, teraz skarbowa z zarządem gminnym, w półn. zach. stronie po wiatu ihumeńskiego, nad rzeką Hacią z lewej strony, przy drodze wiodącej z mka Lad do Czernowej Rudni, w miejscowości poleskiej lecz nieco wzniesionej, obfitującej w łąki. Ma 24 osad wiejskich, szpital, szkółkę gminną i cerkiew parafialną, przy której do r. 1863 był parochem ks. Mikołaja Łojko, exunita, autor pociesznych wierszy, panegirycznie opisujących niektóre miejscowości ihumeńskie, tudzież ba jek dla dzieci pow. ihumeńskiego, druko wanych w Mińsku Estreicher, Bibliografia t. III, str. 13. Gmina hrebieńska składa się z 9 starostw wiejskich, 47 wsi i ma 2069 mk. męż. Okrąg policyjny śmiłowicki, sądowy, wojskowy ihumeński. Al. Jel. Hrebionki, duża wieś, pow. wasylkowski, nad rzeką Rotką Czerniawką, wpadający do Rosi. o 20 w. odległa od m. BiałejCerkwi, mk. 3290 wyznania prawosławnego i 130 żydów, cerkiew parafialna i szkółka; Wioska leży przy dawnej drodze pocztowej z Kijowa do BiałejCerkwi; jest tu stacya pocztowa. Połu

Hrebień

Hrebień

Hrebienie

Hrebieniec

Hrebionka

Hrebionki