grodu w postaci sinych obłoków, a z nich wybiegają skaliste szczyty jak strzały. Na połud. za krainą górską, opadającą stopniami, legła na niezmierzonym widnokręgu nizina Węgier. Bory węgierskie od H. przedstawiają się jako jednolita masa czarna. U połowy grzbietu H. rozlewa się mały staw, uwieńczony Wielkiemi świerkami. Spadek H. ku Węgrom jednostajny, gubiący się na osadzonych grzbietach. Od strony Galicyi boki wybiegają w grzebieniowate granie, przedzielone rozprutem wnętrzem. Wedle podania Hucułów zwłoki opryszka Dobosza leżeć mają na szczycie H. Fauna i flora H. jest bardzo uboga. H. wznosi się do wys. 2058 m. i jest najwyższym szczytem w dziale czarnohorskim. Pod względem geologicznym, cale pasmo czarnohorskie składa się z piaskowców, które są gruboziarniste, a niekiedy stają się ślepieńcowatymi i zawierają bardzo wiele łyszczyku. Nachylenie ich jest tu południowozachodnie. Piaskowce te zaliczają się do utworu eoceńskiego. Na półn. stoku H. , zwanym Zaroślakiem, są wyraźne Ślady lodowca. Cała kotlina zaroślacka tworzy dno jego. Po stronie półn. zach. H rozpościera się połonina Jasińska i Koźmieska, po płn. wsch. połonina Gropa, a po płd. stronie połonina Breskulska. Ob. J. Dziędzielewicz. Wycieczki po wschodnich Karpatach. VI. Wycieczka na Howerlę. W Para. Tow. tatrz. t. II. 1877. M. Lomnicki. Dolina Prutu od Delatyna do Czarnohory pod względem geologicznym. W Pam, Tow. tatrz. T, IV. l879. L. Wajgiel O Burkucie i jeziorach czarnohorskich. W Pam. Tow. tatrz. T. V, 1880. M. Turkawski. Wspomnienia Czernohory. Warszawa. 1880. Howiezna, starożytne miasteczko i folwark w pow. słuckim, o 14 wiorst od historycznego Nieświeża na zachód, przy drodze pocztowej prowadzącej do Świerżnia, położone. Przed wiekiem XVI należało to miejsce do dziedzictwa książąt Słuckich Olelkowiczów; w r. 1588 Mikołaj Krzysztof Radziwiłł, zwany Sierotka, odkupił Howieznę u kniazia Jana Olelkowicza i takową w r. 1590 nadał z okolicznemi wsiami klasztorowi panien benedyktynek nieświeskich; benedyktynki ze swojej strony fundowały w Howieznie piękny kościół unickiego obrządku, w stylu gotyckim, a sama świątynia po kasacie unii została przerobioną na cerkiew, z oszpeceniem pięknej architektury pierwotnej, na dczem w swoich wędrówkach ubolewał już Syrokomla ob. str. 189. Miejscowość tu równa, gleba żyzna. Folwark jako poduchowny w czasie ogólnych rozporządzeń po roku 1831 został zabrany na rzecz skarbu, a w roku 1870 oddany w nagrodę urzędnikowi Wachramiejewowi; ma obszaru 430 mr. Są tu młyny wodne i mała fabryka prostego sukna. W miasteczku zarząd gminy howiezniańskiej, która się składa z 8 starostw wiejskich, 23 wiosek i Mozy 2142 włościan płci męzkiej. Stan policyjny 3 kopylski, pa rafia katolicka nieświeska. A. Jel. How iłów i Howiłówek, dwie wsie, pow. husiatyński, o 4 kil. od Chorostkowa. W Howiłowie jest cerkiew parafialna. Howujan niem, Oehna, wieś serbska na saskich Łużycach, w pow. budyszyńskim. Na gruntach tej wsi miajscowość zwana Cielcem ob. . A. J. P. Howory, wś, pow. uszycki, nad rzeką Żwa nem, inaczej Howorka, gm. Pilipkowce, parafia Zamiechów; od stacyi drogi odeskokijowskiej Derażni wiorst do 30, mieszk. 960, dom. 127, ziemi włośc. 967 dzies. , dworskiej używalnej 1159 dzies. Należy do Stadnickich, którzy ma ją tu piękny ogród i pałac. Cerkiew miejsco wa uposażona 39 dzies. ziemi. Dr. M. Hoyerswerda niem. , ob, Wojerecy lub Wojrowice. Hoymgrube niem. , kopalnia węgla we wsi Birtułtowie, pow. rybnicki, i st. dr. żel. z Katowic do Karniowa; o 55 kil. od Katowic. Hozanbark, niem. Hosenberg wieś, powiat szczycieński, na wschód jeziora Dymer, przy bitym trakcie szczycieńskobiskupieckim, 1 1 4 mili od Biskupca, blisko granicy pow. reszelskiego. Wieś H. należała zdawna do obszernych dóbr Filipa von Wildenau, który r. 1399 zapisał ją prawem chełmińskiem wiernemu słudze swojemu Henrykowi Hasenberger. Za to miał mu służyć w wojnie z 2 końmi i żołnierzami w zbroi. Pomiędzy świadkami zachodzi prob. Herder von Schwersutten t. j. Dźwierzuty, później zniemczone na Mensgut, Hans Hasenberg itd. Ob. dr. Toppen, Gesch. Masurens. Hozanna, niem. Hosianna, karczma i posiadłość z młynem nad rz. Brdą, pow. tucholski, pół mili od Tucholi; przyłączona jest do miasta. Parafia, szkoła, poczta w Tucholi; budynków liczy 6, dm. 2, kat. 1, ew. 11. Urzędowa nazwa H. pochodzi zapewne od strugi tu płynącej Hozanny. Lud jednak na ten młyn inaczej nie mówi, tylko Plaskorz; ma być prawdopodobnie Piaskorz, od piasku tu będącego. Ob. Plaskorz. Hozelec, węg. Hosilc, wieś w hr. spiskiem Węgry, w dystrykcie wielickim, wś protest. , po półn. stronie drogi wiodącej z Czwartku do Popradu, w dorzeczu Popradu; liczy 179 mk. , między nimi rzym, kat. 60, którzy należą do par, łac. w Ganowcach ob. , 102 prot. , 10 żydów, 7 nieunit. 1878 r. . Protestanci należą do gm. prot. w Szwabowcach, dokąd chodzą do kościoła. Ost. poczta w Popradzie. Br. G. Hozena, niem. Hosena, wieś serbska na pruskich górnych Łużycach, w pow. wojereckim. Howiezna Howiezna How iłów Howujan Howory Hoymgrube Hozanbark Hozanna Hozelec Hozena