wana w 1727 r. przez Mikołaja Makowieckiego dapiferi halickiego i Mikołaja Michała Kurdwanowskiego dapiferi bełskiego; kościół mur. poświęcony w 1865 r. pod wezw. św. Ducha, . Patr. Edwin baron Hohendorff, Karoli na z baronów Hagenów Łempicka i Ignacy Romanowski; do tej parafii należą miejscowo ści Byszów z 162, Dryszczów z 275, Hnilcze z 459, Kończaki z 608, Panowice z 273 rzym. kat. ; ogólna liczba katol. w całej parafii 2103, izrael. 247; w obrębie tej parafii znajdują się 2 szkoły trywialne, 3 paraf. niesystemizowane. Na cmentarzu miejscowym jest kaplica, w któ rej czasami bywa odprawianą msza św. Włość ta oddaloną jest o 30 kil na płd. zachód od Podhajec, przez środek jej przepływa potok, dopływ pobliskiego Dniestru, na zachodnim brzegu tejże stał niegdyś obronny zameczek, obecnie przekształcony na dwór zamieszkały przez rodzinę Malinowskich; naprzeciwko dwo ru na stromym pagórku stoi kościół; sąd pow. Podhajce, urząd poczt. w miejscu, stacya kolei żelaznej i urząd telegraficzny Halicz. Szkoła etatowa o 1 nauczycielu, należąca do rady szkol. okręg. Brzeżany. Właściciel większej pos. Stanisław Malinowski, Karolina z baro nów Hagenów Łempicka i Edwin baron Hohendorff. B. R. Horoźanka, rzeczka, wypływa w obr. gm. Jabłonowa, w pow. rohatyńskim, w płd. wsch. stronie wsi, dwiema strugami łącznami, zpod Kalinowej góry 356 m. ; wkrótce atoli przechodzi w pow. podhajecki w obr. gm. Dryszczowa; przeplywa wieś Dr. samym środkiem, poczem wieś Horożankę, Kończaki Nowe i Stare, zrasza pola Krymidowe, a w końcu dostawszy się na łąki Ujścia Zielonego, rozdziela się na kilka ramion, z których jedno przepływa Uście Zielone, drugie zaś opływa je od wsch. i tuż pod niem uchodzi z lew. brz. do Dniestru. Źródła 280 m. , ujście 203 m. npm. Długość biegu 24 kil. Zabiera małe potoczki na obu brzegach, spływające z sąsiednich wzgórzy. Horożanka, potok, wypływa w obr. gm. Szołomyi, w pow. bobreckim, po zach. stronie wzgórza Monasterz 357 m. , zpod głównego dz iau wodnego europejskiego; przerzyna wieś Szołomyję; płynie na wschód, pod Dźwinogrodem przepływa moczarowate łąki, a przyjąwszy tutaj z pr. brz. potoki Wodnicki i Kocurowski, tworzy rzekę Kabanówkę ob. Długość biegu 6 kil. Połączenie się potoków pod Dźwinogrodem 250 m. npm. Br. G. Horożanka, wzgórze w pow. rudeckim, na płd. wschód od Horożany wielkiej, 310 m. wy sokie, opadające na płn. ku dolinie potoku Sponka 275 m. , na wschód ku dolinie Szczerka, na płd. ku dolinie Stawiska, a na zachód ku dolinie potoku Kożuszny. Lu. Dz. Horpin, wieś, pow. Kamionka strumiłowa; nad potokiem Horpinka, o 12. 2 kil. na połu dnie od K. str. , w niskiej i płaskiej okolicy, a której północnego brzegu czernieją ogromne lasy bu8eckie, i kamioneckie i radziechowskie; przestrzeń posadł. więk. 810, włośc. 1710; ludności rzym. kat 434 należących do parafii w oddalonym 5 kil. na wschód Żelechowie, gr. kat. 509 mających parafią w miejscu nale żącą do dekanatu buskiego dyecezyi lwow skiej, obejmującą filie w Nahorcach, oddalonych o 2 kil na wschód z 441 i w Łodynie nowej oddalonej o 5 kil. na północ z 139; ogólna ilość parafian 1089. Sąd powiatowy, urząd poczt. i telegraf. w Kamionce strumił. Szkoła etatowa o 1 nauczycielu, należąca do rady szkolnej okręgowej w Sokalu. Kasa zaliczko wa z kapitałem 1190 złr. w. a. Właściciel więk. posiadł. konwent pp. benedyktynek we Lwowie. B. R. Horpinka, znaczny potok, w średnim biegu Ostrówką, a w dolnym Martynką zwany, wy pływa kilku strumieniami, z pod Jaremowej góry na granicy gmin Jakimowa i Dziedziłowa w pow. Kamionki Strumiłowej; płynie na północ przez Wyrów, poczem tworzy granicę między Horpinem a Nahorcami małemi i Łodyną; w obrębie gm. Łodyny zwraca się na wschód; tutaj pod Jamnem zasilał dawniej staw, dziś opuszczony; poczem lasami płynie na północnywschód i w tym biegu w obr. gm. Tadania uchodzi z lew. hr. do Bugu. W Łodynie i Jamnem porusza młyny, a w Tadaniu tartak Długość biegu 18 kil. Wzniesie nie zwierciadła wody podają następujące li czby 240 m. źródła; 218 m. poniżej Jamnego; 211 m. ujście. Br. G. Horscha niem. , ob. Horszow. Horsple, pow. połocki, wieś paraf. i dwór, w wieku XVII własność Giżyckich, w XVIII Pzantyrów. Wieś i dwór otoczone dwoma jeziorami. Jedno nazywa się H. , drugie Obiże. Pierwsze długie na milę, głębokie, rybne i prawie zawsze okryte łódkami rybaków; drugie mniejsze, ale z rozłożystemi brzegami; fale jego dochodzą prawie do ścian dworu. Obfitość leszczów taka w niem była przy końcu XVIII w. , że jedne toń oceniano na sto i więcej rubli. Jakiemi były Horsple i ich dwór w drugiej połowie XVIII w. wskazuje rękopis, dotąd niewydany, ks. Stanisława Ursyna Szantyra, potomka dawnych właścicieli Horspl, i prałata archidyec. mohilow. Na obu jeziorach wyspy okryte gajami, mówi rzeczony rękopis, a w nich mieszkania ludzi dworskich przepyszny czynią widok z okien pałacu. Oba jeziora łączy kanał przekopany śród łożyska krętej rzeczułki. Na jednej z wyniosłości stał dwór, na innej cerkiew unicka dziś prawosławna erygowana przez Daniela Zygm. dwóch imion Szantyra, rotmistrza J. Kr. M. , b, obyw, wo Horożanka Horoźanka Horożanka Horpin Horpinka Horscha Horsple