Chodorowię; . gr. kat. 472, należących do para fii w oddalonej o 3 kil. na południe sąsiedniej wsi Ottynowice, urząd poczt. i telegraf. oraz stacya kolei lwowskoczerniowieckiej w Chodorowie, kasa pożyczkowa z funduszem 665 złr. , właściciel tabularny Włodzimierz hrabia Borkowski. 6. H. królewskie, wieś, powiat Bóbrka, o 3 kil. na południowy zachód od Horodyszcza cetnarskiego, leży na prawym za chodnim brzegu stawu ottyniowieckiego i przy kolei żelaznej lwowskoczerniowieckiej, w środku między tejże stacyami Borynicze i Chodorów, oddalona od Borynicz o 7 kil. na płd. i tyleż na północ od Chodorowa; przestrzeń posiadł. więk. 321, włośc. 973 mr. , ludn. rz. kat. 20 należących do parafii w Chodorowie, gr. kat. 497 należących do parafii w Ottyniowicach; właściciel tabularny Aloizy Bocheń ski. 7. H. , wieś, pow. tarnopolski, o 30 kil. na zachód od Tarnopola oddalona, nad rzeką Seret, przestrzeń posiadł. więk. 879, włośc. 922 m. , ludność rz. kat. 52 należących do pa rafii w oddalonych na półn. zachód o 8 kil. Załoźcach, gr. Kat. 450. parafia w miejscu na leżąca do dekanatu tarnopolskiego dyecezyi lwowskiej, obejmują filię w Nosowcach z 282 paraf. , razem 732 gr. kat. , szkoła etatowa o 1nauczycielu należąca do rady szkolnej okręg. w Tarnopolu, kasa pożyczkowa z funduszem 135 złr. Nazwa tej włości pochodzi od istnie jącego tu dawniej obronnego grodu, w które go jednej baszcie mieści się obecnie piękny i obszerny piętrowy dom mieszkalny teraźniej szych właścicieli, stojący na stromej i dość wysokiej górze; z tego domu a szczególniej z piętra roztacza się ładny widok na dolinę Se retu i na rozrzucone po nad nim wioski. Dolina ta, poprzecinana dawniej groblami, stanowiła stawy broniące od strony wschodniopółnocnej przystępu do tego zamku i do pobliskiego zam ku w Załoźcach. Właścicielka większej po siadłości Modesta Czosnowska. L. Dz. Horodyszcze 1. góra w pow. doliniańskim, 1377 m. wysoka a wznosząca się w płd. części pasma górskiego Roztoka ob. . 2. H. , lesista góra w pow. drohobyckim, na płd. zachód od Borysławia, 646 m. wysoka, na lewym brzegu Tyśmienicy, do której też uchodzą wody wsch. stoku. Wody ze stoku płn. zabiera Ratoczyna, dopływ Tyśmienicy. 3. H. , bezleśne wzgórze w pow. drohobyckim, między Bilczem a Krynicą rozłożone, ze szczytem 303 m. wysokim. Pochyla się ono i obniża od zachodu ku wsch. , ku dolinie Niezachówki, do której też spływają wody tego wzgórza. 4. H. , bezleśne wzgórze w pow. rudeckim, na półn. od wsi Horbacze, na samej granicy pow. lwowskiego, wzniesione blisko 290 m. npm. 5. H. , lesiste wzgórze, jakby głowa cukru, wznoszące się ponad wsią Podhorodyszczem, w pow. bobreckim, w dziale Gołogór ob. , 461 m. pom. szt. gen. . Horodyszcze 1. st. dr. żel. griaziecary cyńskiej w gub. saratowskiej. 2. H. , st. dr. żel. donieckiej w gub. ekaterynosławskiej. 2. H. . m. pow. gub. penzeńskiej. Horodzianka, ob. Horodnianka, Horodziatycze, dwie wsie w pow. mozyrskim, nad Oresą. Horodziec, mko w pow. łuckim, par. Bereźnica nad brzegami Horynia. Z pałacem, ogrodem i pięknym niegdyś zbiorem ksiąg, medali, malowideł, należącym do Urbanowskiego. Dwie sale mozaikowe stucco lucido z pięknemi gzemsami w arabeski i akantowe liście. Ogród opuszczony lecz oparkaniony i rowami okopany. Rzeczywistym twórcą zbiorów, obrazów, broni, oraz numizmatyki, był Urbanowski Krzysztof, który je najpierw umieścił w Rachnach Lasowych na Podolu, a testamentem zapisał bratu Antoniemu, oraz wnukom swoim. Z tychże Edward Skarzyński ofiarował Antoniemu wybór stu obrazów, szafy, numizmaty oraz najlepsze dzieła z biblioteki pozostąłej po Krzysztofie. Tym sposobem drogocenne te pamiątki dostały się do Horodca i tam przez Antoniego pomnożone i dopełnione zostały szczególnie co do książek. Numizmatyka, którą Krzysztof nabył w Nie mirowie po Wincentym Potockim, znajduje się obecnie w Dreznie u matki dzisiejszego właściciela, która z prawdziwem zamiłowaniem oddaje się kompletowaniu tego znakomitego zbioru. Zresztą zbiór ten był tylko chwilowo w Horodcu od roku 1818 do 1852. Galerya obrazów uległa uszkodzeniu i częściowemu rozproszeniu jeszcze w Rachnach. Między temi pamiętny jest Guido Reni, może jeden z najpiękniejszych. Co pozostało z obrazów w Horodcu ze zbiorów Krzysztofa, znajduje się w zachowaniu u dzisiejszego właściciela, a w części u jego matki w Dreznie. Biblioteka horodecka bardzo jest piękna; zawiera w sobie ciekawe manuskrypta, kilka poknych Aldów, Elzewirów, a rzeczywistem jej bogactwem są książki historyczne polskie i łacińskie, statuta praw między innemi Statut Łaskiego z 1506 roku, księgi kościelne, kazania najznakomitszych kaznodziejów polskich i rzadki zbiór biblij, jak np. Seklucyana z 1556 r. . Wujka z 1599 r. , i wiele innych rzeczy. Dzisiejszy właściciel ją całkowicie przeniósł do Zahiniec, znacznie powiększył i zbogacił, dołączając własny księgozbiór, oraz resztki biblioteki z Rachnów i dobudował naumyślnie do swego domu w Zahińcach osobne skrzydło z obszerną salą, dla lepszego jej pomieszczenia. Zawiera dziś około 20000 tomów. Horodziec, mko, pow. rohaczewski, ma zarząd policyjnego okręgu stan i gminy wołost szkołę wiejską, cerkiew, bożnicę, Ży

Horodyszcze

Horodyszcze

Horodziatycze

Horodziec