przestrzeni 4 kil. między tym potokiem a Bystrzycą nadworniańską. W dalszym swym biegu tworzy granicę gm. od zach. Iwanikówki i Radczy, a od wsch. Chomiakowa i Czerniejowa. W końcu mija gminy Czukałówkę i Opryszowce, płynąc równolegle do Bystrzycy nadworniańskiej i na granicy gm. Opryszowce z Mykietyńcami wpada do tejże z lewego brz Koryto nadzwyczaj kręte. Długość biega 30 kil. Najznaczniejszy dopływ przyjmuje z lew. brz. , t. j. rzekę Pochówkę. Źródła 440 m. , ujście 254 m. Obfituje w szczupaki. Br. G. Horochów, mko prywatne w pow. włodzimierskim, o 20 mil od Żytomierza odległe. Osada bardzo starożytna i od niepamiętnych czasów miasto należące do książąt panujących na Wołyniu. W r. 1450 król Kazimierz Jagiellończyk przywilejem datowanym w Ostryne, nagradzając położone zasługi u stryja jego Swidrygiełły, darował Horochów z okolicznemi włościami Olizarowi Szyłowiczowi. Od Olizarów przeniósł się cały ten majątek do książąt Sanguszków i długo w domu ich zostawał. W r. 1775 nabył go Michał Wielhorski, kuchmistrz wielki litewski, znany polityk i dyplomata. Od niego w r. 1791 kupił książę Stanisław Poniatowski, expodskarbi wiel. litewski, który zaprowadził tu dwa jarmarki i targi tygodniowe, uczyniwszy tem miasto bardzo handlownem. Od niego przeszło na własność Jełowickich. W r. 1795 starościna Jełowicka, z domu hrabianka Tarnawska, poszedłszy za mąż za Waleryana Strojnowskiego, podkomorzego buskiego, później hrabiego i senatora cesarstwa rossyjskiego, autora kilku dzieł o ekonomii politycznej, wniosła mu w posagu hrabstwo horochowskie, tak jak córka jego Walerya, żona hrabiego Jana Tarnowskiego, senatora kasztelana królestwa polskiego, w dom Tarnowskich, w których posiadaniu dotąd zostaje. Senator Strojnowski wystawił tu okazały pałac, w którym mieściło się istotne muzeum sztuk i nauk, mnóstwo szacownych malowideł znakomitych mistrzów włoskiej, niderlandzkiej francuzkiej i niemieckiej szkoły, nabytych tak przez samego Strojnowskiego, jak i hrabiego Tarnowskiego w podróżach za granicą, oraz przeszłych w spadku po Hieronimie Strojnowskim, biskupie wileńskie. Niemniej liczny znajdował się tu zbiór rzeźb rzadkich i wielkiej wartości nowożytnych i starożytnych z Herkulanum i Pompei, wspaniałe wazy, stoły z mozajki, kryształy, znakomita biblioteka polska i zagraniczna; wielki zbiór rycin i numizmatów; jedyna w Polsce statua Perseusza dłuta Kanowy, patem złożona na sprzedaż w Willanowie; Kupidyn i Psyche, grupa pełna wdzięku, przez Marochettego, dziś w muzeum Ermitażu w Petersburgu znajdująca się, i wiele innych drogocennych zabytków. Przy pałacu był obszerny i piękny ogród w guście angielskim; fabryka sukna, kołder i bai, w mieście zaś handel ożywiony. Teraz nic z tego wszystkiego nie zostało. Hrabia Strojnowski bowiem, oddając swej córce dobra horochowskie, zabrał z sobą część dzieł sztuki z pałacu do Petersburga, resztę zaś zbiorów Tarnowscy, przeniósłszy się do dóbr dzikowskich, przewieźli do Galicyi. Paraf. kościół katol. w H. pod wezw. Wniebowst. P. , z muru wzniesiony 1808 r. przez hr. Strójnowskiego. Parafia kat. dek. włodzimierskiego dusz 2190. Kaplice w Nowosiołkach, Bodyaczowie, Chołoniewie, Branach i Bużanach. Dawniej filia w Druszkopolu. Horochowatka 1. , rz. , przepływa przez wś Topory i w pow. skwirskim w mku Borszczajówce wpada do rz. Rosi, 2. H. , rzeka, zaczyna się w jarach około wsi Kazimirówki, płynie przez Janówkę, Horoohowatkę, Żydostawy i wpada do rz. Rosi w wasylkowskim powiecie. 3. II. , por. Kohorlik, Orzechowatka, Orechwatyca. Horochowatyj, ob. Inguł. Horochowce, Gorochowce, wieś o milę od Korsunia. Wąwóz śród gór jar między Grochowcami a Krutą Bałką; 26 maja 1648 r. poniosły tu klęskę od Chmielnickiego złączona chorągwie polskie, cofające się z Korsunia pod wodzą hetmana Potockiego i Kalinowskiego. Horochowiec, ob. Gorochowiec. Horochowka, st. dr. żel. znamieńskomi kołajewskiej w gub. chersońskiej. Horoczna, potok, wypływa w obr. gminy Trójcy w pow. kołomyjskim, w lesie Pohorylcu; płynie na płn. wschód śród łąk i domostw Trójcy i po 7 kil. biegu wpada z pr. brz. do Prutu. Br. G. Horod. .. , ob. Grod. .. Horod, wieś, pow. kossowski, nad rzeką Rybnicą, dopływem pobliskiego Czeremoszu, oddaloną jest o 3, 7 kil. na południowy zachód od Kossowa; wieś górska śród lasów, potoków i parowów rozrzucona; przestrzeń pos. większej 1430 m. , w tem roli ornej 1, a lasu 1388 m. ; włośc. 1009; ludności 286, w tam rzym. kat. 10, reszta gr. kat. i izrael, sąd powiatowy, notaryat, obydwie parafie, urząd poczt, i telegraficzny w Kosowie. Należy do dóbr rządowych. Horodczanka, ob. Brusiata. Horodczany, mała wioska, pow. radomyski, nad rzezczką Neświeżą wpadającą do Prypeci, o 16 w. odl. od m. Krasnego, a o 41 w, od m. Czarnobyla, położona śród lasów na sa mej granicy mińskiej gub. ; mieszk. 168 wyzn. prawosł. , należą do gminy i parafii Krasnego; ziemi 3001 dz. , prawie zupełnie pokrytej la sem; własność Dańkiewicza, zarząd policyjny W Czarnobylu. Kl. Przed. Horochów Horochów Horochowatka Horochowatyj Horochowce Horochowiec Horochowka Horoczna Horod Horodczanka Horodczany