1696 nasławszy kozaków swych na Hornostajpol, zajął na jej rzecz te dobra. W ślad za kozakami Paleja, przybył do Hornostajpola i Józef Drohojowski, który w imieniu Drohojowskiej dozorców dóbr przepędził, poddaństwo i posłuszeństwo odebrał, i w posesyą swoją objął Arch. JZR II, część II. str, 347. Atoli wkrótce już to doraźne panowanie Paleja w tych stronach miało się skończyć; w 1709 r. watażka kozacki został, jak wiadomo z dziejów zełany na Sybir. Szczuka więc miał odtąd wolne ręce; wygrał proces na drodze prawnej z Drohojowską uzurpatorką i deokupatorką tych dóbr. Ale jeszcze w tymże 1709 r. skoro hetman Mazepa przyłączył się do Szwedów, poddani hornostajpolscy samowolnie w kozaków się obrócili i w rejestr się wpisywali wypowiedziawszy posłuszeństwo, pełnić powinności i intraty należytej dawać niechcieli, z arendy, młynów, pożytki wszelkie na siebie obracali Arch. JZR II, str710. Stanisław Antoni Szczuka, podskarbi litew. , umarł w 1710, i Hornostajpol spadł w dziedzicznym przelewie na jego córkę Wiktoryą za Stan. Janem Kątskim, generałem art. , synem sławnego Marcina Kątskiego. Mieli oni jedne córkę Maryannę, która wyszła była za Eustachego Potockiego Piławite, generała artyl. i starostę tłumackiego. A więc Hornostajpol przeszedł nareszcie w dom Potockich. Eustachy Potocki miał kilku synów. W 1779 r. na mocy działu pomiędzy jego synami, jeden z nich Kajetan P. wziął w schedzie swojej następne dobra i klucze Hornostajpolski, Kozarowicki i Borodziański w kijowskiem; Netyczyńce stare i nowe, Deszkowce na Podolu; Ternę i Chmielów w Mazowszu tydzież jurydykę w Warszawie tłumacką zwaną. Za jego czasu Hornostajpol na nowo wzrósł. Szczodrobliwa cichość i obfitość pokoju w tych latach sprowadziła do nowowznoszącego się miasteczka licznych osadników. Roku zaś 1781 tenże Kajetan Potocki przedał hrabstwo tak hornostajpolskie za 450, 000 złp. Janowi Hańskiemu, cześnikowi owruckiemu, Następnie od tegoż Jana Hańskiego, ożenionego z Zofią Skorupkówną, przesyły te dobra do rąk syna jego Wacława, marszałka gubernialnego szlachty wołyńskiej. Niedawno, bo przed 1863 r. córka tegoż Wacława Hańskiego, hr. Anna Mniszchowa przedała Hornostajpol obcemu nabywcy. W 1769 r. istniało tu dwie cerkwie. Obecnie H. posiada 1050 mk, prawosławnych, 6 katolików, 4 ewangelików, 600 starozakonnych. Jarmarki odbywają się trzy razy do roku. Na przedmieściu Hrinie 4 młyny wodno i 1 folusz. Dawne akta graniczne dobr H. przechowały pamięć uroczysk, z dawnych lat w nich się znajdujących. Te są; mogiłki zaroślami okryto pod wsią Choczewą, uroczyska Rohozyn, Weł, Wojskowa hora, Horodek czyli Horodyszcze, Czortowica nad Dnieprem, Wałki, Kurhanki, Ostrowy od rębne otrubne Hałe błoto, Kustynnehało, rzeczka Żyd, Czarna woda, siedlisko Łyse ho ry czyli Kotłubijowe. To ostatnie czy nie po chodzi czasem od imienia owego znanego z dziejów Kotłubega, kniazia tatarskiego, który na głowę był rozbity przez Olgierda u Sinich wód w 1363 r. Edward Rulikowski. Hornoświecze, jez. w pow. lopelskim, o 7 w. od mka Uły i o 1 wiorstę od rz. Ulanki; długości i szerokości ma po wiorście. M. K. Hornów, ob. Pratulin. Hornow, ob. Gubin. Hornówko, wieś, pow. lipnowski, gm. Ossówka, par. Mazowsze, liczy 16 mr. włośc, w tom 9 ornych, 10 domów, 7 budyn, mieszk. , 74 mk. , folwar. gruntów 420 mr. , w tem 242 m, orne, 5 bud. mieszk. , 49 mk. Folwark H. nad rz. Niedźwiadka posiada młyn wodny. Hornowo, leśnictwo w pow. borysowskim, własność Brzostowskich, obszar leśny wynosi 1500 mr. Al. Jel. Hornowo. wieś, pow. bielski, gub. grodz. , między Siemiatyczami z Boćkami. Hornsberg niem. , dobra, pow. ostródzki, st. p. Miłomłyn. Hornutowce, ob. Hornutowce. Horocholina, wieś, pow. bohorodczański, nad potokiem Horocholina, dopływem Bystrzy cy czarnej; wieś ta na podgórzu galicyjskiem położona, oddalona na połud. wschód od Boho rodczan o 8, 5 kil. ; przestrzeń pos. więk, 789, w tem 589 m. lasu, włościanie 5826 m. , lud ności 2709, w tem 120 rzym. kat. , należących do parafii w Bohorodczanach, gr. kat. parafia w miejscu, należąca do dekanatu Bohorodczany dyecezyi lwowskiej, liczy 2476 parafian, którzy w tej wsi mają jednę cerkiew główną i 2 filialne, sąd pow. , notaryat, urząd pocztowy i telegraficzny w Bohorodczanach, szkoła eta towa o 1 nauczycielu, należąca do rady szkol, okręg, w Nadwornej. Właściciel większej po siadłości Rudolf hrabia Stadion. B. R. Horocholina, także Horcholński potok, znaczny strumień, powstaje z kilku strug, w obr. gm. Horocholina w pow. bohorodczańskim, w południowej jej stronie, między Wielką gór ą od wsch. a traktem Stanisławów Nadworną od zach. , na wys440 m. npm. , zpod płn. stoków wzgórz Ostrego 525 m. . Płynie zrazu głębokim wądołem na płn. bardzo krętym biegiem. Po niespełna 4 kil. biegu zwraca się na wschód, okrążając Horocholińską górę 442 m. od zach. i płn. i przerzynając wieś Horocholinę samym środkiem. Na dolnym końcu wsi zmienia swój kierunek na płn. wschodni i przechodzi w obr. Zabereża, gdzie płynie zach. brzegiem lasu Łazów, rozpościerającego się na Hornoświecze Hornoświecze Hornów Hornow Hornówko Hornsberg Hornutowce Horocholina