zwanej kwatery horoleckiej. Do roku 1860 Horelec był kością niezgody dla sąsiednich dziedzictw mianowicie Lipskich i Janiszew skich, lecz w tym czasie polubowna ugoda za łatwiła urzędowo kwestyą dyferencyi. 2. H. , inaczej Lipsk, folwark, jest częścią po wyższego; położony nad rzeką Ptyczą, obfituje w łąki i bagna. Należy do Janiszewskich i stanowi cząstkę dóbr Citwa ob. parafii katol. błońskiej. Al. Jel. Horełe 1. niewielka wś w pow. borysowskim, nad rz. Omniszewką, w miejscowości poleskiej, przy drodze z Zaborza do Choroszej, ma 7 osad. 2. H. , wś, pow. borysowski, w dość górzystej miejscowości, przy drodze z Begomli do Mściża, ma 14 osad. Al. Jel Horełowo, st. poczt. , pow. mołoski gub, jarosławskiej, w obrębie większych stacyj Wiesjehońsk i Mołoha. Horełyluh dobra w pow. borysowskim, o mil 7 od Borysowa, w paraf. katol. dziedziłowickiej, obszaru mają 3675 mr. , miejscowość równa, ziemia piaszczysta i nieurodzajna, łąk i lasów poddostatkiem, należą do Antoniny Jeśmanówny. T. S. Horianj, węg. Gereny, wś w hr. użhorodzkiem Węg, , kościół kat. filialny, winnico, lasy, 659 mk. W pobliżu zwaliska zamku bardzo starożytnego, połączonego niegdyś podziemnym chodnikiem z zamkiem uźborodzkim. Horka 1. wś, pow. nowogródzki, gubernii mińskiej, miała kaplicę katol. b. parafii Mir. 2. H. , wś, pow. Słonimski. Tu urodził się Zawisza Krysztof, wojewoda miński, autor znanych pamiętników. Horka, wś w hr. spiskiem Węgry, w dorzeczu Hornadu, w dystrykcie szczawnickim, przy drodze z Czwartku ob. do Popradu; liczy 90 mk. , między nimi 76 rz. kat. , 1 prot. , 8 żydów, 5 nieun. Należy do parafii łac. w Szwabowcach. Poczta w miejscu. Hórka 1. niem. Horke bei Rackelwitz, wieś serbska na saskich Łużycach w powiecie kamieneckim. W r. 1875 domów 44, mk. 206. 2. H. Delnja, niem. Niedergurig, serbska wieś w pow. budyszyńskim, w par, Maleszecy. W r. 1880 mk. 389, szkoła elementarna. 3. II. Honja, niem. Obergurig, wieś serbska w tymże powiecie, w połowie należy do ewangelickiej parafii w Wielecinie, w drugiej połowie do takiejże parafii w Budystecach. W 1880 r. mieszkańców 380. Szkoła elementarna. Horki, mto powiatowe gub. mohilewskiej, nad rzeczką Kopyłką, niedaleko Proni, o 81 w. od Mohilewa, wraz z Horami stanowiły obszerny klucz HoryHorecki, posiadany kolejno przez ks. Druckich, Horskich, potem przez Sapiehów następnie przez Sołohubów, aż w naszym wieku stały się własnością rządową. Do r. 1864 był tu instytut rolniczy, urządzony na wzór akademii rolniczej w Pro szkowie, przy instytucie zaś kosztowne gabi nety nauk przyrodzonych. Prócz instytutu szkoły taksatorów i rolnicza i dwie fermy zagospodarowane według najściśleiszych zasad nauki. Stosownie do potrzeb tylu zakładów wzniesiono dwupiętrowe ogromne gmachy, za łożono ogród botaniczny. Dziś instytut i zbio ry naukowe przeniesiono do Petersburga; w Horkach zaś zostały szkoły rolnicza i taksatorów. Zarząd gminy liczącej dusz 1594. Ko ściół dziś nieistniejący katolicki, fundował tu syn Lwa Sapiehy Kazimierz spełniając wolę ojca. Ludności Horki mają 5100 mk. Czyt. Tyg. illus. 1873, Nr. 273. Powiat borecki gub. mohil. , przestrzeni 2487 w. kw. , ludności 80000, grunta dość urodzajne; ziemia, prócz należącej do włościan, jest własnością skarbu i książąt Lubomirskich; małych majątków nie ma tu prawie. Są dwie parafie katolickie w Faszczówce i Dubrownie. F. Sur. Horki 1. folw. , pow. dzisieński, własność Kowalewskiego, 79 dzies, gruntu. 2. H. , dobra, pow. dzisieński, blisko Dzisny, własność Adama Kostrowickiego, później przez synów jego sprzedana Karpowiczom razem z Doroszkowiczami. 3. H. , dobra, powiat dzisieński, 375 dzies. ziemi, niegdyś 94 dusz. Były własnością wojewody mińskiego Jana Żaby, potem Augusta Radominy, następnie córki jego Julii Wańkowiczowej, dziś jej potomstwa. 4. H. , dobra, pow. dzisieński, 811 dzies, rozl. , 109 dusz. R. 1775 własność Michała Wazgirda, stolnika trockiego, później Mikanowiczów, dzisiaj Weroniki Medenieckiej. 5. H. , dobra, pow. dzisieński, własność Kurklewskięj. 6. H. , dobra, pow. połocki, niegdyś dziedzictwo Rypińskich. 7. H. , dobra, pow. połocki, własność niegdyś Zenowiczów, później Sulistrowskich. 8. H. , wś, pow. horodecki, należy do Kossowów, ziemi dworskiej 619 dzies. 9. II. , mały zaśc, szlach. w pow. słuckim, nad rzeką Łanią z lewej strony, w okolicy wsi Rubieże, ma 4 osady. 10. H. , wś w pow. mozyrskim, przy trakcie handl. z Mozyrza do Pińska. 11. H. , wś w pow. bobrujskim, nad Oreszą, przy szosie z Brześcia do Moskwy. 12 H. , wieś pow. ihumeński, miała kaplicę katol. parafii Serafin. 13. H, por. Górki. Hórki, łuż. , oh. Hórka. Horla, rz, , ob. Orla, na Szląsku. Horn niem. , wś, pow. morąski, st. poczt. Reichau. HornaBorszé, ob. Broszé. Hornad, rz. , ob, Filice, Giełnica, Ganowce, Harychowce. Horne 1. wś, pow. piński, w 3 okr. pol. , gmina Lemieszewicze, o 9 wiorst od Pińska, mieszkańców 57, własność przedtem Butrymowicza teraz Czajkowskiego, Z powodu zapo

Horełe

Horełe

Horełowo

Horeły

Horianj

Horka

Horki

Horla

Horn

Horna

Hornad

Horne