Właściciel więk. posiadł. Teodor hr. Lanckoroński. . B. R. Horbok, krótkie pasmo górskie, ciągnące się na granicy Węgier gminy Oporzec w pow. stryjskim od płn. zach. ku poł. wschod. Na płn. wschód i płd. zach. wysyła ono krótkie ramiona. Najwyższe jego szczyty dochodzą 1047 i 1061 m. Wody płynące na płn. wsch. jego stoczystości, tworzą potoki, z których połączenia powstaje Opór, wody zaś ze stoku płd. zachod. zabiera potok Kurteć. Lu. Dz. Horbów, wś i fol. donac. pow. Bialski, gm. Dobryń, par. Piszczac o milę. Jest tu szkoła początkowa, dom schronienia starców i kalek. W 1827 r. było 16 dm, 110 mk Cerkiew paraf. obrz. gr. erekcyi niewiadomej. R. 1637 dziedzic H. Tomasz Kazimierz Łużecki erekcyą potwierdził. Obecna cerkiew z 1854, drew niana. Kościół i par. rzym. katol. erygowane przed r. 1516 niewiadomo przez kogo. Dzie dzice Horbowscy 1516 i 1517 potwierdzali erekcye 1741 wznowiony drewniany ko ściół; 1821 przez wojska zniszczony; potem wy stawiono kaplicę tylko i ta do dziś istnieje. Do bra rządowe H. , pochodzące z konfiskaty majątku ks. Adama Czartoryskiego, składają się z folwarku H. , wsi H. , Lachówka, Zalesie i Kłoda. Szacunek hypoteczny w r. 1842 wy kazany na złp. 1, 180, 000. Bobra te jeżeli nie w całości to w znacznej części uległy podzia łowi na donacye. Br. Ch. Horbów, wś, pow. nowogradwołyński, gm. emilczyńska, włościan dusz 56, ziemi włośc. 406 dzies. Należy do dóbr emilczyńskich, własność Uwarowów. L. R. Horbowce, wś rządowa, pow. lityński, nad rz. Zharkiem, 280 mk. , 46 dm. , 792 dzies, ziemi. Wś ta wraz z Łysohorką i Majdanem Łysohorskim składała oddzielne starostwo horbowieckie. Kwarta wynosiła 773 rs. Trzymał je prawem emfiteutycznem do 1848 r. Michał Jełowicki ziemia glinkowata. Jest tu cerkiew św. Trójcy, do której należy 42 dzies. ziemi i 397 paraf. Kwitnie rybołówstwo. Horbowica, ob. Czartoryja, Horbowicze, wś, pow. mozyrski, miał kaplicę kat. parafii Mozyrz. Horbowska, st. poczt. , pow. czernihowski, w pobliżu większych stacyj Czernihów i Nieżyn. Horbowszczyzna, zaśc, pryw. , pow. wilejski, o 50 w. od m. Wilejki, 1 okr. adm. , przy b. drodze pocztowej z m, Mołodeczna do granicy pow. mińskiego; 1 dom, 10 mk. rz. kat. 1866. Horbowy 1. potok górski, wypływający z ostrych gór we wschodniej stronie gminy Koziowej, w pow. stryjskim; płynie w kierunku p6łn. zachodnim lesistemi debrami i po krótkim biegu uchodzi z prawego brzegu do Orawy, dopływu Oporu, Długość biegu prze szło 2 kil 2. H. , potok górski, wypływa w obr. gm. Tysowca, w pow. stryjskim, z lasu Czarnej góry; płynie lasem na północnywsch. , zabiera z lewego brzegu potok Szebelę i po 2620 m. biegu wpada do Batywli Wielkiej ob. . Br. G. Horbula w dawnej taryfie Horbala al. Węgierce, przysiołek do Litewki w pow. rudeckim, 2 kil. na półn. od Litewki ob. , na lewym brzegu Wereszycy, w okolicy podmo kłej, 272 m. n. p. m. Lu. Dz. Horbulów, duża wieś, powiat radomyski, nad Wierchłużą, wpadającą do Uszy, odl, o 3 w. od wsi Torczyna, a o 18 w. od m. Rado myśla; mk 1001 praw. , 113 katol, cerkiew paraf. i szkółka; nazwa wioski pochodzi od garbów czyli pagórków, rozdzielających do pływy Uszy od dopływów Teterowa; położęnie jak wioski tak i gruntów do niej należą cych w ilości 2017 dzies, wzniesione, gleba dość urodzajna, grunta gnejsowe, obnażone skały labradorytowe nad rzeką. W 1151 r. Andrzej Boholubski założył tu monastyr i wówczas miała to być osada duża i kwitnąca Karamzyn tom 1 I, str. 391. Zasługuje tu na uwagę Dziewicza góra ze śladami starożytnych budowli. W 1781 r. wioska należała do Ma ksymiliana Potockiego generała wojewódz twa kijowskiego, obecnie do Podhorodyńskich; zarząd gminny w tejże wsi, policyjny w m. Malinie. Paraf. kościół katol. Niep. Poczęcia N. P. M. , z muru wzniesiony 1857 na miejsce dawnego z 1796. Parafia katolicka dekanatu radomyskiego dusz 1309. Kaplica w Czajkówce. Kl. Przed. Horby 1. lesista wyniosłość w pow. doliniańskim, na wschód od Sukiela, opadająca na płd. ku dolinie Sukiela 569 i 551 m. , a na półn. ku dolinie potoku Ozera 557 m. . W stronie wschodniej wznosi się ona do 744, w stronie zachodniej, na półn. od Sukiela, do 673 m. Półn. zachodnia część wznosi się znacznie wyżej i łączy się na granicy powiatu z górą Sukiel, 900 m. . wysoką. 2. H. , lesista góra w pow. stryjskim, na wschód od Pławia, na prawym brzegu potoku Wądrówka zwanego w dolnym biegu Ukiernikiem a od Hołowiecka Hołowczanką, zbierającego też wszystkie dopływy tej góry. Szczyt jej dochodzi 869 m. Horbysko, lesiste wzgórze w pow. dobromilskim, na półn. zachód od Posady rybotyckiej, na samej granicy powiatu, ze szczytem 435 m. wysokim. Z płd. stoku wysyła ona swe wody do Wiaru, a z płd. do potoku Ci sowa. Lu. Dz. Hordakiu, rzeczka górska w pow. kosowskim; płynie zrazu na połud. wschód, a potem na wschód i w obr. Kosowa Starego wpada Horbok Horbok Horbów Horbowce Horbowica Horbowicze Horbowska Horbowszczyzna Horbowy Horbula Horbulów Horby Horbysko Hordakiu