dów jest tu dosyć znaczna liczba starowierców. Wietka nad Dnieprem jest ich siedzibą i od grywa ważną rolę u starowierców w ich dzie jach. Starowiercy są dosyć przemyślni, zaj mują się umiejętnie uprawą ogrodów a ponie kąd i handlem, lecz słyną także jako zuchwali i przedsiębierczy rabusie. Handel więc, który bardzo się ożywił w skutek przeprowadzenia kolei przez całą niemal długość powiatu, nio zostaje tu wyłącznie w ręku żydów, biorą bo wiem w imn udział i starowiercy. Ogromne dobra Paszkiewiczów dawniej starostwo ho melskie zajmują znaczną część powiatu; mniej więc tu posiadłości mniejszych, szlachta zaś zaściankowa mieszka od granicy rohaczewskiej i mińskiej zwłaszcza około Radohy w okoli cach Chalczy. Katolików liczą w powiecie 2500 1 parafia katol. w Homlu i 9 kaplic. Ogół ludności 120300. Fel. Suryn. Homel, mko, pow. połocki, na lewym brzegu potoku Turowlanka, nad jeziorem Homel, o 23 w. od Połocka, o 54 od Lepla, przy trakcie kupieckim lepelskopołockim. Na prawym brz. potoku na wyniosłej górze są ślady okopów i fosy, jedyna pamiątka obronnego niegdyś zamku, wzniesionego w XVI w. za Zygm, Augusta. Mko i wieś należały wtedy do Żaków, obecnie własność Missunów. R. 1867 mko liczyło 14 dm. i 68 mk. , wyłącznie żydów. Homel niem. , ob. Homula. Homerek, niem. Hamer, wieś w pow. lęborskim, Ziemi pomorskiej. HommelFluss niem. , rzeka do Elbląga uchodząca, pow. elbląski, ob. Homula. Homola lub Suchagóra, ob. Czarna, rz. , str. 738, t. I. Homole, parów w czerwonym wapieniu amonitowym w Jaworkach, u północnych stóp Wysokiej, najwyższego szczytu wschodniego pasma Pienin. Wspominany już około r. 1470 w Długosza Lib. benef. III, 357. Obacz Gustawicz, Wycieczka w Czorsztyńskie. Br. G. Homonna, ob. Humenowa. Homotówka, góra w pow. doliniańskim, na płn. wschód od Lecówki, 739 m. wysoka. Wypełnia ona cały obszar między dwoma potokami tworzącymi Dubę i jest słabo zalesiona. Homry, ob. Hammer, Homrzycha, przys. Złotnego, pow. sądecki, należy do par. rz. kat. w Nawojowy i ma 298 mk. rz. kat. Mac. Homula, jak piszą stare dokumenta łacińskie, niem. Hommel Fl, mała rzeka, pow. elbląski, najznaczniejsza, która tu z gór Hockerand przychodzi. Początek bierze w lesie przy wsi Rakowie z nowego i starego stawu czyli jeziora. Kierunek ma przeważnie południowo zachodni. Ponieważ z góry wartko płynie, staje się bardzo użyteczną i obraca wiele młynów i zakładów fabrycznych. Najprzód w tymże lesie rakowskim przechodzi przez wielki staw, 40 mr. obszaru zajmujący, Skąpcem zwa ny Geizhals, wykopany r. 1642 1645. Wy chodząc z niego, wzmacnia się kilku dopływa. rai po lewej stronie, pędzi hamer żelazny nale żący do wsi Drewshof, zwany Waldburg, roku 1843 założony. Następnie obraca starą papier nię dąbrowską od r. 1828 hamernia, r. 1831 znowu papiernia, obecnie młyn, dalej zaraz hamernię miedzi do wsi Roland należącą roku 1791 założoną, obecnie na młyn zamienioną, potem olejarnię do wsi Benkenstein przyległą zdawna papiernię, podupadłą z czasem, roku 1747 na nowo wzniesioną, od r. 1770 olejar nię, znowu r. 1856 na hamernię obróconą. Po tem obraca hamernię przy wsi Wesselu roku 1839 zbudowaną, dalej młyn stary, zwany po niem. Strauchmühle oddawna wałkownię sukienniczą i zarazem garbarnię miejską, r. 1806 w wieczystą dzierżawę puszczoną, obecnie młyn i hamernię od r. 1837; wałkownię daw niejszą sukna zniesiono r. 1861. Poza tym młynem Strauchmühle w czasach najdawniejszych krzyżackich odłączony jest od Homuli kanał osobny HommelKanal, który wodę sprowadza prosto do miasta Elbląga, poprzed nio jeszcze 4 młyny i fabrykę zapałek pędzi studnie miejskie wodą zapełnia, dawniej także fosy zamku zasilał, poczem uchodzi do rzeki, Elbląg. Reszta pozostającej zbytecznej wody płynie starem korytem Alte Hommel około dworca kolei żel. berlińsko królewieckiej przez przedmieścia elbląskie, także nieco powyżej od kanału do rz. Elbląg. Stara ta Homula, nie mając dostatecznej wody, latem często wysy cha, na wiosnę zaś jest zwykle silna i nieraz tu groble usypane przerywa. Długość biegu na der pożytecznej tej rzeki wynosi około 2 mile. Ob. Rhode, der Elbinger Kreis. Kś. F. Honatycze, ob. Honiatycze. Honczarówka, rz. , ob. Bużanka, Honczary, wś, pow. piński, 2 okr. pol, gm. Żabczyce, mieszk. 34, własność Bylewskiego, część należy do klasztoru prawosławnego w Pińsku, dawne dziedzictwo bazylianek pińs kich. Por. II, 438. Ks. M. Honeda al. Huntowo, niem. Huntau, Huntenau, w najstarszych dokum, także Wuntenowe, ziemia u dawniejszych pogańskich prusaków, teraz w Prusach wschodnich, w pow. świętomiejskim. Graniczyła na północ z zatoką Świeżą Frisches Haff, na wschód ze strugą Frisching, na płd. z dzisiejszym pow. iławskim Pr. Eilau, na zachód ze wsiami Coppeinen, Rippen itd. Podług sławnej mapy Hennebergera z r. 1595 i w długości i szerokości zawierała około milę. Obecnie obejmuje 13 wiosek w parafii Pörschen. Na czele tej okolicy stał gród warowny zwany także Huntowo czyli Honeda, po którym teraz jeszcze zachowały się Homel Homel Homerek Hommel Fluss Homola Homole Homonna Homotówka Homry Homrzycha Homula Honatycze Honczarówka Honczary Honeda