ki są dopływami Czeremoszu, płynącego przez Uścieryki. Przestrzeń posiadł. większej 1144 m. lasu, włos. 5015 m. a mianowicie 300 m. roli 2200 łąk, 1683 pastw. , 831 lasu, ludność 1101. Włość ta należy do dóbr rządowych. Hołozubińce, wś, pow uszycki, nad rz. Studenicą, gmina Rachnówka, paraf. Dunajowce, ma kaplicę katolicką filialną na cmentarza. Cerkiew murowana pod wezwaniem ś. Miko łaja, do której należy parafian 1535 i ziemi 41 dz. Ziemi dworskiej 1396 dz. ; do majątku tego należą wsie Iwankowce, Sosnówka, Czeńków, folwark Melania i Bohdanówka, młyn. Nale żała do klucza dunajowieckiego Krasińskich, dziś własność sukcessorów Wiktora Skibniewskiego, W Vol. legum pod r. 1665 znajduje my pozwolenie Jana Kazimierza dane wo jewodzie kijow. Michałowi Stanisławskiemu, aby ten dobra swe dziedziczne Hołozubińce i Rzeczyńce obrócił na prowizye na szpital dla żołnierzy pokaleczonych w usługach Rzpospolitej, ale zdaje się że nie przyszedł on do skutku. Dr. M. Hołta, wś, pow. olwiopolski, nad brzegiem Bohu, naprzeciw miasta Olwiopola, a w blizkości Bohopola już w powiecie Bałckim. Wszystkie te trzy miejscowości są od siebie odległe o jakie 50 sążni. Wieś H. jest najbardziej zaludniona i ruchliwa. Posiada 600 domów i około 4, 500 mieszkańców. W niej znajduje się stacya kolei żelaznej odeskiej, nazywa się jednak nie H. lecz Olwiopolem. Przy stacyi znajduje się wielki warsztat i szkoła techniczna z czterema klasami a stu uczniami Jest też tam szkoła ludowa i pensya prywatna. Z zakładów przemysłowych ma H. dwa browary, z których jeden, należący do spółki, ma rocznego obrotu 200, 000 rubli; jest też fabryka żelaza i dwie wód mineralnych. Zakład rymarski UngernSternberga, mający także 200, 000 rubli obrotu na rok, wszystkie swe interesa załatwia w H. , chociaż leży na brzegu olwiopolskim. Latem przyjeżdża tu sporo gości do kąpieli. Zarząd wsi ma róznych dochodów około 5, 000 rs. Jest to dochód sporego miasta powiatowego, a tymczasem H. nie jest wcale miastem, nie jest nawet osadą. Dla czego nosi tytuł miasta Olwiopol, leżący śród jarów, mający tylko 300 domów i 2, 000 ludności Miasteczko Bohopol ma przynajmniej 4, 000 mieszkańców, przeważnie żydów; ma też porządne sklepy, szkołę ludową i sędziego pokoju, a więc także słuszniej może być miastem niż uprzywilejowany Olwiopol, Powitanie tych osad jednej przy drugiej objaśnia się tem, że tam była linia graniczna Olwiopol należał do Rossyi, a Hołta do Turcyi. Hołtna, niem. Altnowo, wś w zniemczonej części dolnych Łużyc, w pow. kalawskim, Hołtowice, ob. Hołdowice. Hołtwa, Ołtwa, ob. tom. I, p. 807. Hołub, ob. Hołbice. Hołubecze, wś, pow. olhopolski, obok stacyi kolei odeskokijowskiej Krzyżopol, gm. Ternawa, 700 dusz męz. , ziemi włośc. 779 dz. , ziemi dworskiej używalnej 529 dz. i we wsi Zieleniance tegoż właściciela Alfonsa Wejdlicha 250 dz. Dawniej należała do Hołodeckiego i Korczewskiego. Cerkiew ś. Mikołaja, mająca 59 dz. ziemi. Druga połowa tejże wsi pod nazwiskiem Nowosiołki należy do Rubczyńskiego, dawniej Pułaskich. Na gruntach jej o 1 i pół wiorsty leży stacya Krzyżopol. Hołubica z Żarkowem, wś, pow, brodzki, nad Seretem a właściwie na północnozachodniej stronie pieniackiego stawu, o 5 kil. w tym samym kierunku od rzymsko kat. paraf. i urzęd. poczt. w Pieniakach. Przestrzeni posiadłości większej 1349 w tem 1189 morgów lasu; włośc. 1428 mr. Ludność 1099 w tem 111 rz. kat obrząd. Gr. kat. paraf. w miejscu należąca do dekanatu załozieckiego, dyecezyi lwowskiej liczy 865 parafian, szkoła filjalna o 1 nauczycielu. Właściciel większej posiadł. Włodzimierz hr. Dzieduszycki. Wieś ta należała w 1687 roku do króla Jana III Sobieskiego, który cerkiew tutejszą z dworzyskiem parochialnem nadał bazylianom podhoreckim, aktem fundacyi d. Złoczów 15 października 1687. Jakób Ludwik Sobieski królewicz, na Złoczowie dziedziczny pan, potwierdza i rozszerza tę fundacyą dokumentem wydanym w Olawie dnia 5 Sierpnia 1724 znajdującym się w kięgach hypotecznych czyli tabularnych galicyjskich we Lwowie. Holubieka Dacza, cztery niewielkie folwarki w pow. borysowskim, dziedzictwo Bujnickich; jeden ma obszaru 375 morg. , drugi tyleż, trzeci 543 morg. , czwarty 264 morg. Hołubickiele, dobra, pow. wiłkomierski. 1 r. 1788 własność Mikulicza, w zastawie Dominika Jałowieckiego. 2 r. 1788 własność Ferdynanda Radeckiego Mikulicza. Hołubicze, mko, pow. dziśnieński, w 1 okr. policyjnym, o 215 w. od Wilna, o 60 w. od Dzisny, 116 mk. , własność Andrzeja Siekierzyna. Obok znajdowała się st. p. Zaborze. Hołubiczek, las w pow. drohobyckim, na zachód od Delawy, przy gościńcu drohobyokostryjskim. Lu. Dz. Hołubiczka, las w pow. drohobyckim, na zachód od Koenigsau, na prawym brz. Letnianki. Szczyt 309 m. npm. Lu. Dz. Hołubie, wś, nad m. Bugiem, pow. tomaszowski, gm. Dołhobyczów, par. Kryłów, o 4 mile od Hrubieszowa, o 8 od Tomaszowa, o milę od Dołhobyczowa, ma 90 dm. , 535 mk. w tem 28 r. l; 994 m. roli ornej, 100 m. lasu, gleba w części gliniasta. Cerkiew wystawiona z drzewa 1776 r. przez ks. Leona Orskiego Słownik Geograficzny Zeszyt XXVI, Tom III. 8

Hołozubińce

Hołozubińce

Hołta

Hołtna

Hołtowice

Hołtwa

Hołub

Hołubecze

Hołubica

Holubieka Dacza

Hołubickiele

Hołubicze

Hołubiczek

Hołubiczka

Hołubie

XXVI Tom